Column Ellen: ‘Ineens besef ik hoe laat het is: Niels heeft dagdienst’

Bij verloskundige Ellen Andrea thuis staat de kalender vol met kinderfeestjes, vergaderingen, spreekuren en vele andere dingen. Doordat Ellen vaak onregelmatig werktijden heeft, kan dit nog weleens voor problemen zorgen.

Ons gezin heeft een nogal wispelturige agenda. Niels werkt ook in de zorg en heeft ook onregelmatige diensten. Onze kalender is vaak een grote puzzel. Aangezien ik tijdens mijn dienst moet kunnen weghollen voor een bevalling of andere spoedeisende dingen, is Niels op zo’n moment thuis. En ik plan mijn spreekuur om zijn diensten heen. Af en toe zetten we extra oppas in, maar omdat hier geen regelmaat in zit, is dit de ene keer mijn zus Marinke, dan weer opa of oma, maar we hebben ook een fijne oppas voor de avonden.

Geschreven door

Ellen Andrea

Passen en meten

De kinderen zijn er inmiddels aan gewend dat elke week anders is, en op een grote kalender op de koelkast kunnen ze zien wie er op welke momenten wel en niet is. Vanwege alle clubjes van de kinderen die er steeds meer bij komen, is het soms echt een uitdaging. We kunnen niet vermijden dat de communicatie over partijtjes, speelafspraken of onze eigen vergaderingen soms uitloopt op een rottig momentje waarop een van ons mopperend in de auto springt met een boterham in de hand. Of met de mond vol tanden staat als er een vriendinnetje mee huppelt uit school terwijl je op de fiets was en dat nu dus niet past… Zucht.

Zware bevalling

Ik herinner me een dienst waarbij ik de hele nacht bezig was met een bevalling. Ik hielp Evelien geduldig door de ontsluiting heen, haar man Jacques masseerde haar benen. De beenweeën waren rottig en hoewel ik nooit echt medelijden heb met barende vrouwen, snapte ik nu echt Eveliens pijn. Gelukkig ging het laatste deel van de bevalling vlot en toen de zon opkwam en de vogels begonnen te fluiten, startte de persdrang.

Net op tijd stapte de kraamverzorgster de kamer binnen en na een nacht hard werken, perste Evelien stukje voor stukje, wee voor wee, een prachtige zoon op de wereld. Jacques hielp om hem aan te pakken en toen hij hem op Eveliens buik legde, begon het jongetje meteen te huilen. Ik droogde hem af en schoot snel wat foto’s. Gijs werd de naam. Toen bedacht ik me hoe laat het was: Niels had dagdienst! Dat betekende dat ik op tijd thuis moest zijn om de kinderen naar school te brengen.

Oeps, foutje

Vlug belde ik collega Renée. Ze kwam me aflossen want de baby moest nog worden gewogen en nagekeken. Ik racete naar huis. Toen ik de straat in reed, zag ik Niels al staan. Zijn motorpak aan en drie kinderen in de deuropening. Ik parkeerde en voordat ik uit de gordel was, kreeg ik een kus door het raampje. ‘Lekker gewerkt, schat?’ knipoogde Niels. En hij stapte op zijn motor. Vermoeid omarmde ik de kinderen en samen zwaaiden we hem uit. Ik hielp de kinderen in schoenen en jassen en bracht ze naar school. Na thuiskomst genoot ik van het lege huis en dook mijn bed in. De dag was weer begonnen.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine 

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.