De televisie: vriend of vijand?

Veel kinderen en zelfs baby’s zijn gek op televisiekijken. Het is natuurlijk ook leuk, die bewegende karakters en de avonturen die ze meemaken. Ik heb een haat-liefde verhouding met de televisie. Op sommige momenten kan ik niet zonder, op andere momenten wil ik hem het raam uit donderen.

Mijn kind is gek op de tv. Ook op in bomen klimmen, spelen op het strand of een parcours bouwen met zijn treinbaan overigens. Hij is niet extreem tv-verslaafd, maar ik merk wel dat hij op sommige momenten – als hij even gedurende twee seconden niet weet wat hij zal gaan doen – al snel vraagt om de televisie.

Geschreven door

Claudia Sloot

Hulde aan de tv

Ik ben niet zo’n moeder die alle schermen schuwt. Mijn kind mag best iedere dag even tv kijken. Als hij uit de opvang komt bijvoorbeeld, dan merk ik dat hij op die manier echt even kan bijkomen van alle prikkels. Als hij graag een filmpje kijkt, terwijl ik mijzelf ‘s ochtends aankleed en opmaak of ’s avonds ga koken, dan zeg ik ook zeker geen nee. Ook is de tv soms de redder in nood: als je plotseling even snel iets moet regelen of rustig een administratief telefoontje moet plegen. Je kind zit relaxt en jij hebt even je handen vrij. Op dat soort momenten zeg ik: ‘Lang leve de tv!’

Door het raam met dat ding

Maar er zijn ook momenten dat ik de televisie háát. Als we bijvoorbeeld ‘s morgens klaar zijn om de deur uit te gaan en op tijd ergens moeten zijn. Als dan de tv uitgaat en het zint meneer niet, dan is het huis te klein. Ja mensen, ik kondig het uiteraard meerdere malen van tevoren aan, maar kinderen raken nu eenmaal in trance van dat scherm. Ik zet hem op pauze om hem iets te vragen, anders dring ik totaal niet tot hem door. Ook op de dagen dat hij voor de tiende keer vraagt om tv te kijken, ongeacht de opties om samen een puzzel te maken, te kleien of buiten in de zandbak te spelen. Ggggrrrr, dan kan ik dat ding niet uitstaan!

Mijn eigen jeugd

Zelf keek ik vroeger echt veel tv. Bij de lokale videotheek (wat is dat?) was ik als kind vaste klant en huurde ik jarenlang wekelijks dezelfde film: Heidi. Deze keek ik dan gerust zes keer achter elkaar. Blijkbaar mocht dat van mijn ouders. Toch kan ik best van mezelf zeggen dat ik aardig terecht ben gekomen. Ik heb nooit vierkante ogen gekregen en heb netjes mijn VWO en HBO afgerond (niet dat dit er iets mee te maken zal hebben overigens).

De balans vinden

Wanneer laat ik mijn zoontje wel tv kijken en wanneer niet? Maak ik een duidelijk schema met momenten op de dag of stel ik bijvoorbeeld de regel één uur tv kijken per dag in? Zal ik er gestructureerd mee omgaan of meer freestyle? Dan denk ik aan mezelf en aan Heidi, en blijk ik het antwoord al te weten…