'Vragen wanneer er een tweede komt, is echt een no-go'

Op de meest bijzondere momenten vragen wildvreemden aan Naomi: 'Wanneer komt nummer twee?' En al maakte ze zichzelf hier vroeger ook schuldig aan, ze is er helemaal klaar mee. Want zo'n vrijpostige vraag, hoe reageer je daarop? 'Om dan heel ad rem te zeggen: ‘Gaat je geen hol aan’ (maar dan gezellig geformuleerd), is ook lastig.'

‘En, komt er nog een tweede?’ Sinds kort wordt die vraag ineens vaker mijn kant op geslingerd. En altijd op plekken waar je nou niet bepaald je gevoelsleven even lekker gaat bespreken: bij de hemdjes in de Hema, terwijl je mandarijnen staat af te rekenen bij de groenteboer (‘Hé hallo, hoe is het?’), tijdens het sporten of een interview. En de vraag komt altijd van mensen die ik niet echt goed ken.

Geschreven door

Naomi van As

Naomi van As - topsportster/moeder

Gedoemd te mislukken

Laatst kreeg ik ’m weer voor m’n kiezen en ineens realiseerde ik me: o my, ik heb dat ook jaren in het wilde weg aan mensen gevraagd. ‘Wanneer komt de tweede? Wil je een tweede? Komt er nog een broertje of zusje aan?’ Direct besloot ik: vragen of iemand zwanger is of weer gaat worden: dat ga ik nooit meer doen. Zo’n vrijpostige vraag is namelijk gedoemd te mislukken. Niet alleen heb je een grote kans op een lulverhaal als antwoord, je vraag kan een vervelend of verdrietig gevoel oproepen of iemand het gevoel geven dat-ie zich moet verantwoorden. Want ja, waarom bén je nog niet aan een tweede begonnen? Alsof het zo hoort. En om dan nu op die vraag, die vaak in totale onschuld wordt gesteld, heel ad rem te zeggen: ‘Gaat je geen hol aan’ (maar dan gezellig geformuleerd), ja, dat is ook lastig.

Soorten antwoorden

Want naar wat voor antwoord vraag je eigenlijk?
Optie 1: ‘Ja ik ben zwanger, maar dat wil ik eigenlijk nog niet vertellen, dus hang ik nu even een lulverhaal op (‘We wachten nog even’).’
Optie 2: ‘Nee, we zijn er niet mee bezig, ik ben er nog niet klaar voor. Dat wil ik eigenlijk niet met jou bespreken, want ik vind het privé en zo goed ken ik je niet.’
Optie 3: ‘We proberen zwanger te worden. En dat is nog niet gelukt. Dat vind ik moeilijk en soms ook verdrietig. En hoe gaat het verder met jou?’
Optie 4: ‘Ja, nou, ik was zwanger, en helaas is de zwangerschap net misgegaan.’
Optie 5: ‘Nee, ik vind één kind genoeg.’

Kortom: je vráágt nogal wat. Dus ik stel hem niet meer. No way.

Nog even wachten

Toch hoor ik je nu denken: maar wat was je antwoord dan, Naomi? Komt er nog een tweede? ‘We wachten nog even lekker hoor,’ hoor je me dan zeggen. Wat in mijn geval zoiets betekent als: tuurlijk denken we erover na, en ja, we zouden graag nog een kind willen. Maar we zijn nu ook gelukkig met z’n drieën. En vertrouwen er een beetje op dat je wel voelt wanneer je er echt weer helemaal klaar voor bent. Tot zover mijn antwoord. Als het zover is, meld ik me vanzelf. Of je ziet me groeien (als het niet de coronakilo’s zijn die zich definitief op mijn buik gevestigd hebben).

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.