8 feiten over postnatale depressie

Maar voordat we de feiten op een rij zetten het verhaal van Vanessa die ook een postnatale depressie heeft gehad. Samen met haar man Erik vertelt ze in deze video welke symptomen ze had, hoe ze zich voelde en dat ze er pas na drieënhalf jaar achterkwam dat ze een postnatale depressie had. Het gebruik van het medicijn synthetisch progesteron was essentieel voor haar herstel. ‘Het had me veel tijd bespaard als ik eerder wist wat ik had. Daarom doe het: praten en niet schamen.’

1. Begint vaak later

Een postnatale depressie, ook wel postpartum depressie genoemd, betekent letterlijk: depressie na de geboorte of uitdrijving. Maar een postnatale depressie kun je ook op een later moment nog ontwikkelen. Bijvoorbeeld als je weer begint met werken of stopt met het geven van borstvoeding. Symptomen zoals somberheid, prikkelbaar zijn, angst en neerslachtigheid kunnen lange tijd aanhouden en niets te maken hebben met of je je op de komst van de baby had verheugd. Een postnatale depressie kan tot twaalf maanden na de geboorte ontstaan.

2. Eén op de acht moeders

13 procent van de pas bevallen moeders krijgt een postnatale depressie. Dat is één op de acht moeders. Per jaar worden er in Nederland ongeveer 170.000 baby’s geboren. Dat komt dus neer op ruim 23.400 pas bevallen moeders met een postnatale depressie. Gek genoeg rust er nog steeds een taboe op, ook al krijgen zoveel vrouwen er last van.

3. Verschillende oorzaken

Postnatale depressies hebben niet één duidelijke oorzaak. Ze ontstaan door een combinatie van biologische, sociale en psychische factoren. Denk bij biologische factoren aan veranderingen in je hormoonbalans waardoor je je depressief gaat voelen. Ook erfelijkheid speelt een rol. Als je zwangerschap of bevalling moeilijk of problematisch is verlopen, dan heb je ook een grotere kans op een postnatale depressie. Dit geldt ook voor stressfactoren als relatie- en financiële problemen. Persoonlijke eigenschappen kunnen ook leiden tot een postnatale depressie, zoals slecht nee kunnen zeggen, moeilijk gevoelens kunnen uiten, perfectionisme, faalangst en een gebrek aan zelfvertrouwen.

4. Van piekeren en somber zijn tot schuldgevoelens

Er zijn verschillende symptomen die op een postnatale depressie kunnen wijzen. Sommige symptomen zijn hetzelfde als bij een ‘gewone’ depressie, zoals somber voelen en piekeren. Specifieke symptomen die voor kunnen komen bij een postnatale depressie zijn weinig plezier beleven aan de baby, niet kunnen hechten aan de baby, geen moedergevoelens hebben of juist overbezorgd zijn en je ondergeschikt voelen voor het moederschap.

5. Niet te verwarren met babyblues

Een postnatale depressie is echt iets anders dan de babyblues of kraamtranen, waar zo’n 50 tot 70 procent van alle bevallen vrouwen last van heeft. Deze dip begint meestal rond de vierde dag na de bevalling en kan tot de tiende dag duren. De oorzaak: in deze periode dalen je hormonen weer tot hun normale waarde, wat invloed kan hebben op je stemming. Vrouwen die borstvoeding geven kunnen zich wat langer ‘anders dan anders’ voelen. Je kan mogelijk van een postnatale depressie spreken als je (bijna) dagelijks, gedurende tenminste 2 weken, 5 of meer symptomen hebt.

6. Gevolgen voor hechting tussen moeder en kind

Als een postnatale depressie niet wordt behandeld, kan dit gevolgen hebben voor de hechting tussen moeder en kind. Ook maken jonge baby’s van depressieve moeders minder oogcontact, tonen ze minder positieve gezichtsuitdrukkingen, brabbelen ze minder en zijn ze vaker boos of ontevreden.

7. Risicoverhogende factoren

Iedere vrouw kan (signalen van) een postnatale depressie ontwikkelen, maar er is een aantal factoren dat de kans erop verhoogt. Vrouwen die aanleg hebben voor depressie, al eens een depressie hebben doorgemaakt of depressief zijn tijdens de zwangerschap lopen een groter risico.

8. Goed te behandelen

In een vroeg stadium is postnatale depressie vaak goed te behandelen. Vermoed je dat je een postnatale depressie hebt, praat er dan over met je partner of iemand anders die dicht bij je staat. Het kan een grote stap zijn om meteen professionele hulp in te schakelen, daarbij kan je wel wat ondersteuning gebruiken. Blijft je vermoeden bestaan, maak dan een afspraak met je huisarts of vraag hulp aan je verloskundige.  Slechts een kleine groep vrouwen lijdt aan een ernstige vorm, waarbij medicatie of opname nodig is.