Wat je ook doet, consequent zijn. Wij hebben het ook wel eens gedaan hoor, uit bed en dan naar beneden maar als je de tijd en geduld en ruimte hebt dan zou ik in de kamer blijven en als het echt niet anders kan uit bed op schoot troosten.
Wij hebben inmiddels een heel fijn slaapritueel en leggen onze zoon op bed, stoppen in en lopen weg. Vaak moeten we nog een keer terug, maar meestal pas een paar uur later. Even troosten en dan weer terugleggrn.. niet praten, of lamp aanzetten. Hooguit de woorden ‘mama is hier’ en ‘ga maar lekker slapen’.
Ik moet je eerlijk zeggen, nu onze zoon praat, gerft hij aan wat er is. Gister wees hij met z’n slaperige hoofd naar z’n luier, toen ik checkte zat ie vol 🙂 meteen verwisseld in bed, zonder lamp aan en hij ging gewoon doorslapen. Maw, vaak is er iets dat ze willen: troosten, water etc en als je daar ook nog de optie ff naar beneden aan toevoegt, dan maak je het jezelf alleen maar moeilijker voor op de langere termijn. Ik ben me hiervan bewust en helaas doe ik het ook nog wel eens hoor, ik heb de kamers van broer en zus naast elkaar en helaas maken ze elkaar soms wakker.
Een rustige huis en dagindeling met veel aandacht voor elkaar, vaste eettijden en vaste momenten buiten spelen heeft bij ons geholpen.
Succes en sterkte! Hou vol en steun elkaar want het gaat echt weer over!
