Help! Als ik voorheen dacht dat we ellende hadden met slapen…. nu is t echt hommeles.

Zodra ik haar in bed leg en instop, is het jammeren/huilen en gaan zitten/staan. Ik loop dan toch maar weg, en dan begint het krijsen. Ik ga er maar elke paar minuten heen, maar daar lijkt ze soms alleen maar bozer van te worden.

Vaak komt het niet eens van slapen en halen we haar er maar na een uur uit.

Ik weet dat we in sprongetjestijd zitten, maar zo heftig heb ik nog niet eerder gezien.

Ze is daarnaast ook niet te genieten natuurlijk. Doodmoe. 

Vannacht was het ook drama van 1 tot 3.

Help! Wie herkent dit, wie is er net uit deze ellende en wat hielp?

Hi, hier hetzelfde. Mijn dochter is 9 maanden. Ik leg haar in bed en het is gelijk drama 😵 Terwijl we voor mijn gevoel weer net een leuk ritme hadden. Ik probeer er maar een beetje in mee te gaan, maar het is hartstikke lastig en verdomde vermoeiend. Met het in slaap komen is het me ook opgevallen dat ze alleen maar onrustiger wordt als ik kom troosten. Als ik haar gewoon maar laat jammeren slaapt ze meestal binnen 10-20 minuten. Kan ook drie kwartier door gaan. Maar waar ze voorheen dan weer in ieder geval één cyclus sliep (drie kwartier) slaapt ze nu steeds max een uurtje. We zaten op twee slaapjes maar het wisselt nu iedere dag en dan is, als we er drie hebben, het laatste slaapje echt hels. Maar anders trekt ze het echt niet tot minimaal 18.30…….

Ik ga er maar vanuit dat het een fase is en dan we er over een week weer anders bij zitten. Veel sterkte in ieder geval!! 

Onze dochter van 9,5 maand sliep altijd heel goed. Tot twee weken geleden. Zodra wij haar op bed leggen begint zij te huilen. Ik ben ook benieuwd wanneer deze fase voorbij is. 

Herkenbaar helaas. 

Mijn zoon sliep heerlijk s nachts lekker door, maar sinds een week is het drama. Niet willen slapen en als hij dan eindelijk slaapt wordt hij s nachts meerdere keren wakker en niks is dan goed. 

Ik hoop dat deze fase gauw voorbij is. De kleine is nu 9.5 maand 

Hoi,

Yess wij hadden precies hetzelfde.

Ik ging ook elke keer terug maar ze werd alleen maar meer en meer overstuur daardoor.
Op een zaterdag ochtend ben ik de test aangegaan en heb dr laten gillen. Wist gewoon niet meer wat ik moest doen.
Wel wist ik; geen honger, schone luier, geen pijn. Weglopen was huilen dus toch een soort van aandacht trekken.

Ze heeft 20 minuten gegild en is toen in slaap gevallen. Smiddags al niet meer gillen maar beetje jammeren. Savonds niet meer gillen en ook maar even jammeren. Snachts nog wel helaas was langer bezig geweest maar kon ook een droom zijn. Dit merk je echt aan de soort gil.
Ben nu een week verder en ze gaat naar bed zonder te gillen en te huilen. Soms nog een halfuur aan het spelen met haar knuffeltje en dan valt ze in slaap.

Ik ben nooit van het laten huilen geweest maar soms kun je niet anders en word je echt op de proef gesteld.
Mijn tip daarom is door dit echt eens te proberen. Elke keer bij naar bed brengen hetzelfde ritueel en als ze in bed liggen zeggen; slaap lekker, mama is nog even boven wat aan het opruimen. Ik kom over 10 minuten even terug. Dan ook echt terug gaan. Eventueel speen erin en weer slaap lekker zeggen en aangeven dat je nu niet meer terug komt.
Naar beneden gaan, koptelefoon op en muziek aanzetten.

Het klinkt heel hard en dat is het misschien ook maar zeker wel de moeite waard. Van niet zelf kunnen spelen, kruipt ons meisje nu de hele kamer door met haar speelgoed en vermaakt zichzelf zo goed. Ook de nachten gaan weer goed. Moeten er nu maar zon 3 x uit om even de speen te geven en dan slaapt ze 9 van de 10 keer weer rustig verder.

Even laten huilen gaat ook voor geen meter. Ze heeft vanmorgen een halfuur gejammerd en geluiden gemaakt. Toen werd t wel echt huilen en ben ik erheen geweest. Daarna drama. Krijsen en gillen. 1,5 uur later, en nu ligt ze op schoot te slapen op de schommelstoel :s.

Wat je ook doet, consequent zijn. Wij hebben het ook wel eens gedaan hoor, uit bed en dan naar beneden maar als je de tijd en geduld en ruimte hebt dan zou ik in de kamer blijven en als het echt niet anders kan uit bed op schoot troosten. 

Wij hebben inmiddels een heel fijn slaapritueel en leggen onze zoon op bed, stoppen in en lopen weg. Vaak moeten we nog een keer terug, maar meestal pas een paar uur later. Even troosten en dan weer terugleggrn.. niet praten, of lamp aanzetten. Hooguit de woorden ‘mama is hier’ en ‘ga maar lekker slapen’. 

Ik moet je eerlijk zeggen, nu onze zoon praat, gerft hij aan wat er is. Gister wees hij met z’n slaperige hoofd naar z’n luier, toen ik checkte zat ie vol 🙂 meteen verwisseld in bed, zonder lamp aan en hij ging gewoon doorslapen. Maw, vaak is er iets dat ze willen: troosten, water etc en als je daar ook nog de optie ff naar beneden aan toevoegt, dan maak je het jezelf alleen maar moeilijker voor op de langere termijn. Ik ben me hiervan bewust en helaas doe ik het ook nog wel eens hoor, ik heb de kamers van broer en zus naast elkaar en helaas maken ze elkaar soms wakker. 

Een rustige huis en dagindeling met veel aandacht voor elkaar, vaste eettijden en vaste momenten buiten spelen heeft bij ons geholpen. 

Succes en sterkte! Hou vol en steun elkaar want het gaat echt weer over! 

Nog meer mensen met ervaring in deze fase? Het duurt nu al 2 weken. En we worden er flink ongelukkig van. Vaak in slaap moeten wiegen nu, na 1,5 uur huilen en nog niet slapen. En dat allemaal voor een halfuurtje slaap…

[Auteur]

Berichten