.

Ik herken het bij onze dreumes van 18 maanden. Hij doet het niet vaak maar als hij het doet is het net voor naar bed gaan, hij weet dan uit vermoeidheid niet meer wat hij moet doen lijkt het. Met 1x corrigeren gaat het niet ophouden dus wat ik doe is consequent zijn dat het niet mag en waarom het niet mag. De laatste tijd gaat het beter en weet ook zodra hij aanstalten maakt dat ik meteen ingrijp. Ook nog geen beste prater trouwens maar snapt wel alles. Ik denk dat je uit moet gaan van een faseeeee en dat hij er vanzelf overheen groeit.

Overigens hier een baby van 6 weken, hij doet helemaal niets bij hem, hij wil hem alleen aaien en zijn snacks delen (weet alleen nog niet goed hoe dat zachtjes moet het aaien maar hij probeer het echt) dus hopelijk geldt dat straks ook voor jou!

Bij ons thuis zou zoiets wel een consequentie hebben. Wij kiezen voor het gebruik van het ‘nadenk-krukje’. Ook met 19 maanden begreep ons zoontje dit erg goed en bleef netjes een minuut zitten. 

Misschien werkt het voor jullie ook wel! 

Dit is voor hem een manier van uiten. Hij kan niet duidelijk benoemen wat hij wil / wat hij bedoeld. Hij kan dus gefrustreerd raken en gaan bijten/slaan om reactie uit te lokken. Je kindje heeft absoluut niet bewust de bedoeling om jouw of iemand anders pijn te doen. Hij weet überhaupt nog niet eens wat dat betekend. Probeer hem te begrijpen zodat je zijn frustratie voor kunt zijn en negeer het negatieve gedrag door hem af te lijden.
Gelukkig zijn het fases!

Succes!

Liefs

Auw! Ik ben zo ook een aantal keren gebeten door mijn peuter. Die deed ook een fase lang vaak wanneer hij heel blij was. Hij kon toen nog amper praten en wilde op deze manier laten zien dat hij dol en dol enthousiast ws

Dit is inderdaad een manier van uiting.. En het is vaak echt een fase. Een vervelende en pijnlijke fase, dat zeer 😅 Net als schoppen of slaan.

Kinderen van deze leeftijd kunnen niet onder woorden brengen wat ze voelen. Daarom zegt men vaak dat kindjes van deze leeftijd zo puur zijn. Als ze blij zijn, zullen ze dat uitbundig laten merken. Als ze verdrietig zijn, wordt er gehuild. Als ze boos of gefrustreerd zijn, wordt er gebeten of geschopt (slaan of gooien o.i.d.). Door de onrijpe hersenen zijn ze simpelweg niet in staat om emoties te reguleren. Wij ouders (en alle andere opvoeders) moeten hen leren op op een adequate manier om te gaan met dit gedrag. Dat leren is een proces en hangt ook samen met hoe ouders op gedrag reageren. Wij zijn een spiegel voor ze. Ze willen van ons afkijken hoe wij met bepaalde emoties zoals bijvoorbeeld boosheid om gaan.

Net als het leren van een kind gaat het ouderschap ook met vallen en opstaan. Soms heb je er de ballen in en reageer je sneller geïrriteerd of kortaf. De andere dag heb je meer geduld. Wees uitgerust want alleen dan lukt het beter om adequaat te reageren. Je benoemt wat je ziet ‘je bent boos’ en je laat weten dat hij boos mag zijn. Je legt uit dat bijten pijn doet. Dat leest hij waarschijnlijk ook af aan je reactie. Ook al zijn ze nog niet in staat om zich in te leven in een ander, leg je wel uit wat het gevolg is van bijten. 

Ik verwacht dat dit gedrag met de tijd weer verdwijnt. Mocht je jezelf nou echt zorgen maken omdat het bijvoorbeeld erger wordt, kun je dit altijd voorleggen aan de leidsters van de opvang of het consultatiebureau.

Heel mooi omschreven !!

Wat gebruiker…2088 zegt!
Vanuit mijn ervaring ben ik het hiermee eens én kan ik je vertellen dat het een fase is. Inderdaad een enorm pijnlijke fase, waarbij ook ik wel eens twijfelde of ik het wel goed deed. Wij zeiden: ‘je bent boos, dat mag, maar je mag niet slaan/bijten. Wat mag wel? Aaien!’ En dat deden we dan voor.
De dagen daargelaten waarin ik zelf het er even mee had gehad, want ook ik was vooral de Sjaak. Dan liep ik weg na het bijten, kwam even tot mezelf en ging dan weer terug om alsnog de situatie af te ronden met: ‘je bent boos…enz’
Wij hebben geprobeerd de situaties te voorkomen, door op tijd te slapen en op tijd rustpauzes gedurende de dag in te plannen, maar soms was het ook echt ‘ineens’ naar ons gevoel of uit puur enthousiasme. Want tsjah.. ze kreeg wél altijd reactie als ze sloeg op beet en op die leeftijd maakt het echt nog niet zoveel uit of een reactie negatief of positief is.
Ik wens je veel succes toe.

Hier ook gehad met 19.5 maand. Ik had gewoon blauwe plekken. Ook hier kan hij zich niet goed uiten en zegt hij maar een paar woorden. Ik heb er heel consequent op te reageren door au te zeggen en hem in de box of als we boven waren in zijn bed te zetten en duidelijk te zeggen je mag niet bijten. Dan ging hij heel hard huilen, maar negeerde ik hem even een minuut. Daarna ging ik naar hem toe, want dan was hij ook rustiger en ik ook uit de emotie en dan zei ik. Mama snapt dat je soms boos bent, maar je mag niet bijten. Mama geeft je nu een kusje, want ze vindt je nog steeds lief en haalt je uit de box, maar niet meer bijten. Dan kreeg ik regelmatig al een kusje terug. Het is 1.5 week heftig geweest en toen werd het minder. Na 3 weken was het over en beheerste hij zich door in zijn vuistjes te knijpen en heel hard te huilen. Gebeurde soms ook uit een soort enthousiasme als zijn vader ging doen alsof hij hem ging pakken. Dan rende onze dreumes op mijn af en tilde ik hem op en beet hij. Dit hebben we niet gestraft, maar benoemde ik en op een gegeven als hij op mij af rende al gezegd niet bijten niet bijten.
Succes

[Auteur]

Berichten