.

Ik lees echt 100% herkenbaar peuter gedrag 🙂 ik zou zeggen, niks raars aan de hand hoor

Mijn zoontje is inmiddels 2,5jr en het is zeker zo herkenbaar! Ik heb vanalles geprobeerd en hij voelt zich alleen veilig bij mama, z’n vader kan hem soms niet eens in bed leggen (dan heb ik het over ons eigen bed) dan moet ik er weer bij zijn. Voor de rest rond die leeftijd had mijn zoontje ook moeite omdat hij niet kon praten, nu nog niet, maar ik snap hem beter, dat was dus ook erg frustrerend voor hem. Wat ik je als tip kan geven is; vertel hem alles en praat veel met hem. Als je bezoek gaat krijgen of ergens heen gaat, bereid hem dan voor, dat helpt bij ons supergoed! Dan weet je kindje waar hij aan toe is en wat er gaat komen zodat hij minder geprikkeld raakt. Mijn zoontje eet nog steeds niet goed alleen brood avocado ei en yoghurt soep, that’s it en ik doe het ermee, er komt een tijd dat het makkelijker gaat worden maak je geen zorgen!

Klinkt voor mij als heel herkenbaar gedrag. Onze jongste is ook erg terughoudend richting andere mensen. Wij zeggen altijd “hij moet even ontdooien”.

Ondertussen is hij ruim 2jr en zijn we blij dat hij zich beter kan uitdrukken. Met 1.5jr was hij ook heel gefrustreerd, begrijp veel maar kon niet duidelijk maken wat hij wilde. Vaak genoeg lag hij dan head-bangend op de grond. Ik ging er dan maar naast liggen en bleef rustig, zo kreeg ik hem het snelste uit de boze bui.

Veel succes en veel geduld gewenst!

Super bedankt voor de reacties en de tips!!!!

Hij is bijv ook heel erg bang. Voor alles.. de kinderboerderij bjjvoorbeeld.. lopen daar allemaal vrolijke kindjes en hij wilt alleen op rr arm.of in de wagen… soms nog hard huilend ook….

Ook speeltuinen… zeker als er andere mensen zijn en als deze iets zeggen tegen hem ist krijsen.. zó lastig en ik vind het ook zo zielig..

Hier is de jongste 23 maanden en t is heel normaal peutergedrag hoor, wat je schrijft 😉
Slapen is hier al sinds 15 maanden een ramp. Overdag gaat het meestal goed, 1x 1.5 uur slapen. In de avond slaapt ze niet voor 20.00 en vaak valt ze in slaap in ons bed omdat ze blijft krijsen. Daarna leggen we haar terug in d’r eigen bed, waar ze verder slaapt tot 4.00 ongeveer en van 4.00-6.30 ligt ze vaak weer tussenin… het gaat vast een keer over denk ik haha. Na uuuuren vol gekrijs en strijd hebben wij de moed een beetje opgegeven en nu maar geaccepteerd Dat ze soms een halve nacht tussenin ligt. Daar slaapt ze altijd direct verder en wij ook, dus prima.

Wat betreft zijn verlegen gedrag, gaat hij niet naar een opvang of per 2 jaar naar de peutergroep? Dat raad ik je heel erg aan, contact met andere kinderen is vanaf 2 jaar best belangrijk en een goede voorbereiding op school. Peutergroep vinden ze echt suuuuper leuk,mijj oudste dochter gaat 2 ochtendjes per week en de jongste gaat ook per september. Het maakt ze zo sterk en zekerder en het is één groot feestje voor ze.
Zo gaat je kindje toch contacten leren maken, ook al zal hij dat in het begin helemaaaal niet leuk vinden waarschijnlijk. Maar je maakt hem hier echt weerbaar en sterk van en anders krijgt hij het allemaal op z’n bordje zodra hij 4 wordt en ineens 5 volle dagen naar school moet. Denk er eens over na!

Mijn jongste wil ook vaak gedragen worden maar vaak zeg ik gewoon: nee hoor, je kunt in de wagen of een handje. Dan doet ze 30sec moeilijk, maar als ik stellig blijf dan kiest ze wel hoor 😉

En gezien hij nog niet praat, is z’n gedrag wel herleidbaar. Hij uit z’n gevoelens dus door boos zijn, schreeuwen etc omdat hij niet kan praten. Wat het praten betreft zou ik misschien eens contact opnemen met het CB want met bijna 2 jaar moeten ze toch al wel het één en ander kunnen zeggen. Hooggevoeligheid of iets dergelijks zou ik niet uitsluiten als ik het zo lees, maar een hersentumor moet je uit je hoofd zetten hoor. Daar maak je jezelf echt onnodig bang mee!!

Hoihoi,

Dit is normaal gedrag voor sommige peuters hoor, komt helemaal goed! Als ze eenmaal in groep 1 van de grote school zitten knappen ze vanzelf op!

Hi,

Klinkt inderdaad niet als heel vreemd gedrag, wel lastig dat hij nog niet praat, dan snap ik de frustratie wel.

Misschien helpt het tijdens een driftbui als je voor hem praat, zegmaar woorden geeft aan zijn gevoel. Mijn dochter praat normaal goed, maar als ze een drift/huil/krijsbui heeft komt er niks zinnigs meer uit, dan neem ik haar bij me (desnoods spartelend) en ga ik rustig voor haar het rijtje af, ben je boos.. nee? ben je verdrietig.. ja? oké, ben je verdrietig omdat je geen snoepje mocht.. ja? Oké, dat mag, dat is ook heel jammer, en daar mag je best even verdrietig over zijn..

Vaak merk ik dat ze daar heel snel rustig van wordt omdat ze zich begrepen door voelt en zelf ook leert wat er qua gevoel aan de hand is + het feit dat je ’toestemming’ geeft voor dat gevoel haalt de angel er vaak ook al uit.

Als ze dan nog een beetje blijft hangen in zielig jammeren zeg ik na een tijdje wel heel rustig, en nu gaan we stoppen met huilen in 3, 2, 1, en stil. En vaak houdt ze dan op en kunnen we weer door met de dag.

Qua eten helpt het hier als ik haar tijdens het koken op het aanrecht zet en mee laat kijken. Vaak wil ze uit nieuwsgierigheid dan al wat proeven en dan eet ze aan tafel ook ineens dingen die ze normaal niet wil. 

+ als we iets van gemixt eten eten, zoals couscous met groenten erdoorheen maak ik voor haar hapjes met alleen de courgette, of alleen de tomaat, dat vind ze soms ook fijner. Of alleen al uitleggen welk stukje wat is zodat ze begrijpt wat ze eet en weet dat er geen rare dingen in zitten die ze niet kent. 

Qua eenkennigheid is dat denk ik echt wennen. Ik zou veel blootstellen, maar wel de locaties erop uitkiezen. Eerst wandelen/spelen in een rustig stukje in het park en dan vanaf daar langzaam opbouwen naar drukkere dingen. En vaak naar hetzelfde ding terug gaan, dan wordt het vertrouwder. 

 

[Auteur]

Berichten