.

Een kind krijgen gooit je hele leven overhoop. Of je nou een intensief verleden hebt of niet. Ik denk dat iedereen door fases gaat waarbij je denkt: Wat doen we nou? En: Doen we het wel goed zo? Zeker aan het begin, onderschat slaaptekort niet!

Mijn man kreeg paniekaanvallen tijdens mijn zwangerschap en heeft ook heel wat therapie nodig gehad. Ik heb al therapieen gevolgd rond mijn puber en studententijd. Het mag er allemaal zijn. 🙂

Deze dingen hebben tijd nodig. Op een rustig moment bespreken dat je niet wilt dat hij ruw met jullie dochter omgaat, lijkt mij een belangrijk gesprekspuntje. Voor de rest komt alles wel weer in rustiger vaarwater, daar ben ik van overtuigd!

Laat je het weten als je iemand nodig hebt om tegenaan te kunnen praten? Dan vinden we wel een manier! 🙂

Succes met elkaar en liefs.

.

Hoi

Mijn vriend heeft ook echt geen geduld met en op momenten dat ik merk dat hij het even niet trekt of zelf aan geeft neem ik het gelijk van hem over zodat hij weer zijn rust terug pakt en ik onze dochter overpak zodat zij geen last heeft van zijn frustratie en dat gaat al 3 jaar super en ze wil niets liever als bij papa zijn is misschien wel ook een oplossing voor jullie

.

We hebben contact! top!😘

Hier is het hetzelfde! Ik heb zelf weinig geduld als ik ongesteld moet worden: lang leve hormonen na de bevalling. Mijn man en ik nemen het ook voor elkaar over als we merken dat de een er moeite mee heeft. Ook zeggen we heel bewust ‘sorry’ als het anders gaat dan we zouden willen. Hoe klein dat ze ook zijn. Voor ons werkt dat heel fijn! Eventueel kan je ook hulp vragen hierin, als het nodig is, van een gezinscoach e.d.

Wat dapper van jullie beiden om te kunnen zien dat je nog veel te verwerken hebt om betere ouders te worden. Dat alleen is al heel mooi.

Ondanks dat wij geen van beide deze issues hebben (genoeg andere, ieder huisje z’n kruisje), merk ik aan mijn man wel dat hij het lastig vindt om te bedenken wat en hoe hij dingen moet doen. Ik geef ook nog eens bv, dus hij heeft vaak het idee (gehad) dat alleen ik onze kinderen kan troosten, naar bed kan brengen etc. Wat ons onbewust geholpen heeft, is om zo af en toe dingen samen te doen. Voor de ‘gezelligheid’ samen onze dochter in bad doen of naar bed brengen. Hij nam dingen van mij over en kreeg meer zelfvertrouwen. Wat ook hielp, is dat ik wat vaker m’n mond hield. Want ja, we weten het altijd beter, maar daar hebben die mannen dan weer niks aan;) Succeservarjnven zijn het allerbelangrijkst.

Je zou aan je vriend kunnen vragen hoe je hem op zo’n moment kunt helpen, wat hij nodig heeft.

Heel veel sterkte, succes en liefde gewenst! Met deze insteek komen jullie er echt wel!

[Auteur]

Berichten