al heel heel lang, zit een vriend van mij in een lastig pakket betreft de voogdy van zijn dochtertje, rechtbank in rechtbank uit al 4 jaar lang, eindelijk stond er een regeling op papier dat hij zijn dochtertje om de week mocht zien. drie keer of te wel zes weken ging het goed (deze regeling heeft de moeder zelf opgesteld)
vandaag zouden wij een weekendje weggaan met hem zijn vriendin en de kleine meid, maar wat denk je. staan we daar klaar om te vertrekken om die kleine meid op te halen, geeft ze haar niet mee, sterker nog, ze hadden de caravan zelf in gepakt om weg te gaan terwijl het zijn weekend is.
politie jeugdzorg alles is erbij gekomen, conclusie ze moest haar aan ons (de vader) mee geven, op dta moment pakt de moeder die kleine bij haar arm en sleurt haar met zich mee, weggerend het bos in. een half uurtje later komt ze terug zonder meisje.
ja en nu,
we weten het nog niet, we wachten nog steeds, we hebben ons gelijk we mogen haar mee, maja dat gaat een beetje moeilijk als helemaal niemand weet waar ze is en haar moeder niet wil praten,
er jammer is dat ze helemaal niet aan ons denkt, dit zou Goewans eerste vakantie worden, maar de eerste dag is al voorbij en we zijn nog niet vertrokken…….
afwachten dus,
(ik moest dit even schrijve, mijn adreline pijl is veeeeel te hoog, aaaaggggrrrr, ik kan wel slaan (wel een kast deur dan hoor)
dit gaat dus al jaren zo.
erg vervelend, we hebben het geld voor deze vakantie van de spaarrekening moeten halen)
deze vader heeft al heel vaak voor deze situatie gestaan, dan krijg ik steeds meer begrip voor vaders die hun kinderen meenemen, gelukkig is hij wel zo slim om te weten dat hij zo al zijn kansen verspilt
het ergste is nog dat het dochtertje altijd loopt te huilen omdat ze papa zo mist en dat ze verdrietig is omdat ze soms haar vader dus maanden niet ziet, erg toch als je als moeder je kind dit aandoet.