Even een klaag moment want ik zit hier best mee…

Ik heb bijna 10 jaar geen contact gehad met men moeder omdat er te veel dingen waren gebeurt, ik wilde niet meer dat ze me kon kwetsen dus dit moest ik gewoon doen heb er nooit spijt van gehad en had ook een hele lieve stiefmoeder dus er was wel een moeder figuur. Mijn zussen hadden wel altijd nog contact met men moeder en dat was voor mijn geen probleem of zo. Ze hadden / hebben wel een bloedhekel aan onze stiefmoeder begreepp nooit waarom maar oke.

Als je zwanger bent wil je dat toch met mensen delen en heb je daar bepaalde verwachtingen van toch? Ik vond dat ik mijn kind niet zijn oma kon ontzeggen en heb haar dus weer op gezocht niet om een moeder voor mij te zijn maar om een oma voor mijn kind te laten zijn. Zij pakt dit echt met twee handen aan en is ook echt een oma voor Joey. Mijn vader en stiefmoeder daar in tegen waar ik al die verwachtingen van had, doen bijna niets voor hun kleinkind even bv:

-Ik heb een site voor Joey, daar kijken ze nooit op laten geen berichtjes achter niets.
-Ze komen nooit langs wij moeten daar altijd heen.
-Als ik ze bel heeft zei vaak alleen maar commetaar op hoe ik het met mijn kind doe.

Maar als ik er ben zijn ze wel weer gek met hem dit is zo dubbel. en het kwetst me best. Ik heb nou al een paar keer gevraagt of hij daar mag slapen en steeds hoor ik nee ( ze moet dan werken) maar dan blijkt later dat HAAR kleinzoon er heeft geslapen. Dit is dan zon klap in men gezicht.

Van de week ook ging ik daar heen met de trein moet eerst met de bus en 3 keer overstappen ( heb geen rijbewijs) en omdat zij aan het werk was zei ik tegen mijn pa ik kook wel en dan hoeven jullie dat niet te doen ( lief toch) Dus ik boodschappen gehaalt allemaal lekkere dingen en sonja vrantwoordt voor hun!!! Komt ze thuis vraagt ze 'wat is dit!!! dus ik '' ik ga lekker kokenj voor jullie lekker he!!! Oh nee hoor weeten chinees Klap schoop en een bloedlip ik was er zo gekwetst door dat ik echt uit men dak wilde gaan dat doe je toch niet of ben ik nou gek????

Ik begrijp mijn zussen wel steeds beter hoe erg ik het ook vind. en de reactie die ik van haar en mijn vader had verwacht krijg ik van mijn moeder!!!

Sorry het is wel erg labg geworden

Hoi, hoi,

wat een nare situatie. Misschien kun je hier met je stiefmoeder en je vader over praten en ze uitleggen hoe jij je voelt. het is wel het "echte" kleinkind van je vader. en misschien kijkt je vader er anders tegen aan dan je stiefmoeder.hopelijk vat je het niet verkeerd op.) en natuurlijk ook een kleinkind van je stiefmoeder.

groetjes Rosita

Hoi,
In dit soort gevallen is het heel   belangrijk om je eigen grenzen aan te geven en hun ook aan het werk te zetten. Nu zit jij je druk te maken, terwijl zij dat niet doen. En waarom zouden ze ook, want jij gaat toch wel naar ze toe. Heel gemakszuchtig en profiterend vind ik. Daarom zou ik zorgen dat zij er ook wat aan moeten doen.

Ik zou een heel duidelijk standpunt in nemen en dat aan hun mededelen. Dat je teleurgsteld bent in hoe zij het nu doen. En dat je wat anders verwacht van een oma en opa. Dat je ziet dat ze gek zijn op je kindje, maar dat je dat ook verwart omdat ze verder zelf geen initiatief nemen. Ik zou ophouden met steeds zelf naar ze toe te gaan. Want zolang jij al die moeite doet, hoeven zij niks te doen. Ik zou zeggen bijv. ik kom 1x per 2 maanden naar jullie toe, zodat jullie 1 uurtje je kleinkind kunnen zien. Die andere maand komen jullie maar naar mij.
Lees ik het trouwens  goed dat ze je een klap heeft verkocht? Als dat zo is, dan zou ik daar echt een punt van maken. Dat is toch niet normaal….. wat voor voorbeeld willen ze dan zijn voor hun kleinkind……
Heel veel sterkte.
Groetjes Veerle

Iedere vorm van relatie is een kwestie van geven en nemen, het moet van twee kanten komen. Als ik jouw verhaal zo lees, zijn die verhoudingen een beetje scheef bij jullie. Ik kan me voorstellen dat je in de war raakt van hun "tegenstrijdige" gedrag, aan de ene kant lief zijn en aan de andere kant geen interesse tonen.
Zoals de dames hierboven al zeiden: ik denk dat praten de enige manier is om hier wat verbetering in te krijgen. Ze duidelijk maken hoe jij je voelt en dat je teleurgesteld en gekwetst bent. Je hebt het goed recht op ze daarop aan te spreken.
En inderdaad, om jezelf te beschermen, grenzen stellen. Als zij geen moeite voor jullie doen, dan doe jij ook geen moeite voor hun.

Dit is best moeilijk als het om familie gaat, daar weet ik alles van, maar echt je moet voor jezelf opkomen. Niemand anders zal het doen!

Heel veel sterkte,

Karin

[Auteur]

Berichten