Hoi allemaal,

Heb een lange tijd niets van me kunnen laten horen i.v.m. met een extreem zware bevalling, maar nu na 10 dagen (vandaag was ik eigenlijk uitgerekend) kan ik jullie vertellen dat op 3 september om 2.23uur onze dochter Nikki Noemie (dubbel puntje op e, weet niet hoe dat moet) is geboren. Voor degene die nog moeten bevallen is mijn bevallingverhaal misschien niet zo geschikt, maar voor degene die het toch willen lezen zal ik het hieronder opschrijven.

Om zondag ochtend om 8 uur werd ik wakker met behoorlijke pijn. In eerste instantie dacht ik laat ik nog maar weer even terug in bed gaan, maar na 2 min. werd duidelijk dat dat niet meer ging. Toen heb ben ik naar beneden gegaan en aan mijn moeder verdtelt (we wonen bij mijn ouders) en besloten toch maar mijn vriend wakker te maken (hij had opgetreden de avond ervoor, dus lag er net in). Ik heb thuis nog even gedoucht, terwijl het ziekenhuis gebeld werd en om 10 uur waren we in het ziekenhuis. Ondertussen werden de weeen steeds heftiger, maar het was nog te doen. Ik lag ook aan het ctg en daarop was goed te zien dat ze erg regelmatig kwamen. Om een uur of 12 kwam de co-assistent en toen had ik pas 2 cm ontsluiting. Omdat ik hele erge rugweeen had, die dus blijkbaar niet op te vangen zijn met puffen vroeg ze of ik al eens over verdovong had nagedacht. In eerste instantie wees ik het af, maar ik geloof na een kwartier ging het echt niet meer en vroeg ik toch om een ruggeprik (ik die zo bang voor naalden is). Gelukkig was de anestesist in het ziekenhuis en kon de ruggeprik worden gezet (is geen pretje dames, maar je bent er wel erg blij mee). Ook werden mijn vliezen gebroken en toen bleek dat Nikki in het vruchtwater had gepoept.  De ruggeprik sloeg in eerste instantie goed aan en tot 11 uur 's avond heeft ie aan gestaan. Je voelde de pijn wel, maar het was te doen. Wel was de linkerkant niet helemaal goed verdoofd. In deze tijd hebben wij maar een beetje zitten kletsen en Joni heeft zelfs tv gekeken. Tijdens de ruggepruk voelde ik de pijn in mijn linkerbeen al toenemen, maar toen ze hem uitzetten, zodat ik de persweeen ging voelen werd de pijn echt ondragelijk en heb ik het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd. Dit terwijl ik de weeen eerst heel stil onderging. Wat me wel erg tegenviel is dat de verpleegster dacht dat ik paniek had en met een kalmeringsmiddel kwam aanzetten, terwijl ik toch echt verder rustig was, maar gewoon super veel pijn had. Ik weet verder niet meer hoe laat het precies was, maar uiteindelijk werd er besloten de pomp weer aan te zetten. Dit had alleen geen enkel effect op de pijn in mijn been en uiteindelijk werd er besloten dat ik maar gewoon moest persen, omdat ik dan tenminste iets kon doen. Het schoot alleen niet echt op en er werd besloten de vacuumpomp erbij te halen. Normaal gesproken schijnt er een keer of drie tijdens de weeen eraan getrokken te worden, maar er zat geen schot in en de supervisor werd gebeld. Uiteindelijk stons zij te trekken en de de ander stons op mijn buik te duwen en en na de max. van 7 keer is ze eruit getrokken/ geduwd. En wat bleek… ze was waarschijnlijk gewoon veel te groot voor mij. Nikki was namelijk bijna 8 pond en 54 cm.
Maar het gevoel om je kind op je buik te krijgen is wel het mooiste wat er is! heel onwerkelijk allemaal.

Al met al moest Nikki 24 uur blijven. Dit was al bekend en ook ik moest blijven. Na 24 uur leek het heel goed te gaan met Nikki, maar ze hebben op infectiewaarden getest en die bleken zo hoog dat ze uiteindelijk tot afgelopen dinsdag in het ziekenhuis heeft gelegen met antibiotica (ze weten niet wat voor een infectie, misschien hersenvliesonsteking, maar daar komen ze nooit meer achter). Ik zelf ben zaterdagavond thuis gekomen, maar met een knip van 10cm en een hele grote bloeduitstorting ben ik nog lang niet goed op de been. Verder kwam ik er ook nog achter dat ik een urineweginfectie heb, maar goed dat nemen we er ook maar bij.

Al met al is dit een lang verhaal geworden. ik ben volgens mij nog van alles vergeten, maar goed. In ieder geval ben ik erachter dat mijn vriend een super vader is en zelfs de nachtvoedingen op zich neemt en dat mijn ouders me ook met alles helpen. Binnenkort kom ik weer eens kijken hoe het met de rest is vergaan. Voor degene die nog moeten bavallen… heel veel sterkte en de andere gefeleiciteerd!!!!!!

Liefs Maaike

Hey Maaike,

Heftig verhaal hoor!! Ik moet nog bevallen, maar ben dr niet bang van geworden hoor. Ik ben kraamverzorgende en weet heel goed dat het soms zo vreselijk kan gaan. Ik probeer daarom zo rustig mogelijk te denken over wat komen gaat en laat het over me heen komen. Meer kun je zelf toch niet doen!

Ik hoop voor je dat je lekker op mag knappen en dat je lekker van genieten van je meisje!

Van harte gefeliciteerd en veel geluk gewenst!

Groetjes, Mirjam (40+3)

hoi Maaike,

ten 1e HARTELIJK GEFELICITEERD MET JULLIE DOCHTER!
Wat een verhaal zeg.   Ik hoop voor je dat je snel opknapt.
Ik moet nog maar ben nu niet extra bang geworden ofzo. Elke bevalling
is anders en je weet nooit hoe het gaat. Maar zover ik heb begrepen van een
vriendin mogen ze maar 5 keer proberen met de vacuumpomp. Bij haar hebben ze
ook 7 keer gedaan en zij was helemaal uitgescheurd van onder. Net als jij denk ik.
Ook had de kleine een hersenschudding. Ze bodden hun excusses aan want ze hadden
een keizersnee moeten doen.

Ik hoop voor je dat toch goed kan genieten en wel fijn dat je zo'n goeie steun hebt!
Sterkte meid!

Liefs An 40 weken zwanger

Blij dat jullie meisje er is.

Klinkt wel heel bekend je verhaal, bij mij zat onegever dezelfde tijdlijn in behalve dat ik weeenopwekkers heb gehad omdat mijn normale weeen niet goed/ sterk genoeg waren (en ik maar denken dat ik lekker bezig was haha)

Ik had trouwens ook alleen rugweeen maar misschien omdat ik al rugpatient ben / en niet beter weet vond ik de pijn wel te doen.

Je kan trouwens van veel pijn wel in paniek raken dus vandaar dat de verpleegster dacht dat je in paniek raakte vooral als je dan ook nog gaat gillen gaan hun twijfelen daaraan wel lief dat ze zo met je meedachten hoor je kan ook gewoon in je sop gaar gekookt worden.

Ik moest steeds wachten op 6 !! anders vrouwen die aan het bevallen waren en weet je wat ik later hoorde omdat ik zo rustig was dachten ze dat gaat wel goed daar (nou volgende keer gil ik haha) ik kan gewoon heel goed pijn opvangen en dan denken ze meteen "laat die maar even liggen die blijft toch rustig" fijn hoor als je met persweeen een uur lang moet wachten op de vk die met iemand anders zijn ruggeprik bezig is…

Ik denk dat je dan in je handjes mag klappen dat je fijne begeleiding hebt gehad en dat ze in elk geval zorgen om je maakte..

Geniet lekker van je meisje daar gaat het uiteindelijk om..en die dag ben je zo vergeten 🙂

Trouwens mag je inderdaad in je handen klappen dat alles goed is gegaan als ze te groot was, ze hadden beter een KS kunnen doen dan, maarja soms zijn die VK's zo eigenwijs! maar ze beseffen niet dat het op dat moment wel een leven is waar ze over beslissen..maar goed dat alles goed is gekomen (op je knip na waar je heel veel last van hebt)

Ik hoop dat alles snel geneest bij je! Lekker koud water bij de wc en proberen er recht op te zitten (hoe betere bloedsomloog hoe sneller het geneest blijkbaar)

Gefeliciteerd met je dochter! Heftige bevalling maar gelukkig zijn jullie beide gezond eruit gekomen. Al weet ik uit ervaring hoe pijn een scheur of een knip kan doen naderhand…

gr
Marielle

Jeetje wat een verhaal! Van harte gefeliciteerd met jullie meisje en ik wens je een goed herstel en veel geluk samen.
liefs, daantje

Wat een verhaal zeg! Doe lekker rustig aan en geniet van je kleine meisje!
Gefelciteerd met haar hoor!

Groetjes Hanneke

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Nikki.

[Auteur]

Berichten