Hallo allemaal,

niet echt een discussie maar moet echt effe iets van me afschrijven…..

Ben vandaag eindelijk een paar uurtjes thuis… Nu zullen jullie denken ja dus!
Lang verhaal.

Sinds 19 november lig ik in het ziekenhuis met een zwangerschapsvergiftiging……. Ik ging naar het ziekenhuis omdat ik ongerust was en dacht minder leven te voelen maar ik mocht direct blijven. Niet eens naar huis om spullen te halen, helemaal niets…..

Nu zit ik eindelijk een paar uurtjes thuis omdat het relatief goed gaat en alles redelijk stabiel is/lijkt…….

De eerste dagen en twee weken vielen me niet zo zwaar. Ik voelde me hier thuis echt zwaar beroerd en had zo enorm veel pijn dat ik blij was dat ik daar goed in de gaten werd gehouden! Na een wekenlange periode van nachten zonder slaap kon ik eindelijk iets slapen…… Nu is dat wel twee nachten geweest met een injectie van slaapmiddel en pijnstiller…… De nachten daarna met een inslaper en sinds drie nachten slaap ik pilloos hahah ook zonder paracetamol over het algemeen.
De laatste dagen ben ik er klaar mee. Er staat iedere dag een andere gyneacoloog aan mijn bed (logisch daar gaat het ook niet echt om) maar iedere arts heeft geloof ik zo zijn eigen mening. De een vind me " eng"   en heeft me liever in het ziekenhuis omdat het zo om kan slaan en mis kan gaan. Liever voor niets in het ziekenhuis dan je naar huis sturen waar het fout kan gaan en geen controle is. De andere arts vind dat het zo goed gaat en heeft het over naar huis gaan.
Ik kan jullie van alles vertellen maar jullie begrijpen vast wel dat een zwangere vrouw, in verwachting van de eerste met hormonen die alle kanten op gaan hier totaal niets mee kan. Ik ben normaal echt wel iemand die zijn zegje doet maar op een of andere manier overvallen ze me en voor ik het weet zijn ze vaak weer vertrokken……………
Tuurlijk ga ik het allerliefst gewoon naar huis en ga ik daar mijn gangetje en doe ik het daar rustig aan ipv op het ziekenhuisbed maar of ik me daar het beste bij voel.
Als ik weer terug denk aan de periode met zoveel pijn en weinig slaap dan wordt ik al eng bij de gedachte… En dan te bedenken dat je de grootste klus nog moet gaan klaren………. En dan denk ik echt laat me maar hier blijven in het ziekenhuisbed met twee keer per dag een uurtje bezoek (maximaal 2 personen per keer) weinig mensen op me heen (lig alleen op een twee persoonskamer omdat het rustiger is en rust bevorderd mijn toestand) en veel verveling en veel lezen……………..

Al met al een nare situatie maar goed niet on overkomelijk…….
Vrijdag hebben ze nog een echo gemaakt (die maken ze nu echt iedere week dus ik heb al een heel fotoalbum nog voor de draak geboren is) en nu blijkt dat onze draak ook niet meer zoveel groeit als zou moeten……….. Met als gevolg dat het realistisch is dat ze het met 36 weken willen halen……….. Dat is dus volgende week al (ben vandaag precies 35 weken)
Aan de ene kant is het enorm schrikken want kan onze draak dat allemaal wel handelen………. is het wel goed/?????? Maar anderzijds weet ik dat deze situatie voor ons allen ook niet ideaal is. Zeker als je bedenkt dat het ook nog 7 weken zou kunnen duren in datzelfde ziekenhuisbed…………. whaaaaaaaaaa

Goed ik ben in ieder geval even mijn verhaal kwijt……….. In het ziekenhuis heb ik helaas geen internet dus voorlopig was het mijn eerste en laatste verhaal maar heb in ieder geval even mijn hart gelucht… thnks!

Sjonge, wat een verhaal. Zo kan het dus ook gaan…
Ik wens je veel sterkte, meer weet ik ook niet te 'zeggen'…

Liefs Karin

hoi hoi
ik hoor hier eigenlijk niet, maar je verhaal viel me erg op! ik ben in 2007 bevallen van een dochter, en ik had hellp ! ik mocht tussendoor ook steeds naar huis, maar werd op een nacht ontzettend ziek! ik ben ingeleid met 35.9 weken zwangerschap! ons dochtertje werd levenloos geboren. ze heeft het wel gehaald hoor!
maar ik wil je alleen meegeven, dat als je je dochtertje niet/minder voelt bewegen trek aan de bel, en wacht niet af.
ik hoop dat je wat aan mijn advies heb, en luister na je gevoel, die bewuste nacht zei mijn gevoel er is iets niet goed en dat was dus ook zo!

veel succes met de bevalling, en veel geluk gewenst door laura

Bedankt voor de tip! gelukkig maken ze iedere ochtend een CTG en houden ze alles echt goed in de gaten. Vandaag mocht ik weer een dagje naar huis maar op het moment dat ik me niet goed voel moet ik direct weer terug komen haha!

Maar goed ook…..

Inmiddels hebben ze vrijdag weer een echo gemaakt (het gaat goed met ons foto album) en daar uit blijkt dat het buikje niet meer groeit. Dat is het eerste wat stopt met groeien blijkbaar…….
Nu gaan ze maandag in de groep gooien wat te doen maar de arts die ik vandaag heb gezien heeft me ook al verteld dat verder wachten dan weinig zin meer heeft omdat mijn taak er wel zo'n beetje op zit……. Dus ik moet er rekening mee houden dat ik komende maandag ook direct wordt ingeleid……

Vind het nu wel errug spannend worden!!

Thnks voor jullie reactie's!

Fijn dat ze de beeb goed in de gaten houden maar het zal idd wel spannend worden voro je nu. Zal aan je denken maandag dat je maar een gezond lief klein kindje mag krijgen straks.

op mijn eigen verzoek vandaag ook nog een dagje naar huis…

Gisteren was superspannend……… Ik lag om kwart voor acht al aan het CTG. Daarna zijn ze begonnen met de echte inleiding……..

Al met al was er rond de middag nog niet echt veel veranderd. De tabletjes hadden nog niet veel werk verzet….. Nog maar een keer twee en weer afwachten…..

Aan het eind van de dag zijn we niet veel opgeschoten behalve het feit dat de boel nu wat meer klaar is voor de volgende keer……

Dat was even een teleurstelling, ondanks dat ik dit wel wist…… Nu gaan ze verder op in de week weer een poging doen. Ondertussen zetten de 'krampen' van gisteren zich wel door dus misschien dat er ondertussen al weer wat meer voorbereidend werk is gedaan…..

Vanmorgen zat ik er echt even door heen. Alle vrouwen komen met een dikke buik en gaan met een baby en ik lig daar nu al vier weken te wachten op wat er komen gaat…… Gelukkig zag mijn gyn het al aan mijn gezicht en toen ik vroeg of ik nog een middagje naar huis mocht was dat geen enkel probleem. Hij vond het een goed idee om thuis over mijn dipje heen te komen…..

Dus nu weer op naar het ziekenhuis, weer een CTG en ja hoor dan maar weer afwachten wat er zal gebeuren…..

Jeetje meis, wat een toestand zeg!!! Hoop dat je snel jullie baby in je arm mogen houden en dat alles goed met jullie gaat heel veel succes alvast en we horen het wel!!!

Liefs Sandy 35wk en 6 dgn

Sterkte, hoop voor jullie dat het wachten gauw voorbij is.

Hier weer een berichtje van mij…..

Vorige week donderdag 18 december is onze zoon Noah geboren…..

Ze hebben me donderdagochtend ingeleidt met 1 tabletje prostin en een ballonkatheter. Dat hebben ze laten zitten tot een uur of 1. Met wat krampen was het nog best te overzien maar ik had toch minder praatjes als maandag.
Om 1 uur bleek dat er ontsluiting was: 3 cm en ze zouden de vliezen gaan breken! Yes dan gaat het dus nu echt gebeuren.   Mijn vliezen zijn gebroken om kwart voor twee en toen was het de vraag of er nog wee opwekkers bij moesten. Mijn gevoel zei direct al van niet want in alle hevigheid kreeg ik direct weeen. Iedere twee minuten en direct een minuut lang. Hoe zou ik dit volhouden tot negen uur vanavond (1 cm per uur voor de eerste als ik tenminste gemiddeld zou zijn pfoe).    Ik heb nog even onder de douche gestaan maar dat deed ook niet echt veel. Ik had geen last van mijn rug maar echt alleen enorme pijn onder in mijn buik. Na twee uur de weeen te hebben weggezucht (misselijkheid en draaierigheid tot gevolg….) wist ik niet meer hoe ik het had. Ik heb de arts echt gesmeekt (tot vier keer aan toe) om een keizersnee omdat ik het echt niet meer ging trekken. Het hartje viel ook iedere keer naar 60 terug als ik een wee had. Leuke bijkomstigheid: CTG registreerde uitwendig niet of nauwelijks wee activiteit. Nou ik registreerde het weldegelijk hoor! Na overleg wat een eeuwigheid leek hebben ze me aan een infuus met pijnstilling gelegd. Dat was een middel waar je een beetje slaperig van werd. Dat was echt even lekker. Na 24 minuten hebben ze nog een keer gekeken en tot mijn verbazing zat ik op de 10 cm en konden we echt aan de slag. Vervelende was wel dat ze ook direct het infuus hebben stopgezet (neee niet die want die was zo lekker)
Met een half uurtje is Noah uiteindelijk geboren en om half zes zat de hele klus er voor ons op.
Al met al is het echte bevallen me 100% mee gevallen maar die twee uur weeen opvangen was echt iets wat me 'tegen viel'.

Noah is helaas wel geboren met een enorm laag geboorte gewicht (vanwege zijn groeiachterstand en zijn vroeggeboorte) van 1925 gram en ligt nu in de couveuse om aan te sterken.
We hopen dat we hem nu snel mee naar huis kunnen nemen!

Voor alle januari moeders die nog aan de slag "moeten"   zet hem op doe jullie best en als ik het kan….. Dat lukt het jullie ook!!!

[Auteur]

Berichten