Druk met voeden, met leren moeder worden , met luiers verschonen, en een aantal ook al weer aan het werk. Ik zat net jullie kennismakingsverslagjes te lezen en het valt me op dat er zo veel bij staan, die nu volgens mij niet meer reageren… Of heb ik het mis???

Het is geen verwijt ofzo, maar ik vroeg het me gewoon af….

Hoe gaat het nu met iedereen?? Bevalt het een beetje?? Is het wat je er van had verwacht ?? Gaat het bij een tweede,derde, .. makkelijker dan bij de eerste.

Ben benieuwd!!
Gr Antoi

Hoi antoi
Hier ook iemand die een poosje niet gereageerd heeft. Bij ons ging het de eerste weken niet zo lekker. Dilan huilde veel tot krijsens toe. Ook spuugde hij veel en had hij veel last van wind. Nu gaat het gelukkig veel beter. Hij is een pittig jochie die heel helder uitkijkt. Maar nog steeds wil hij overdag niet echt in zijn bedje slapen, 's nachts is het geen enkel probleem, wel in de maxi cosi en kinderwagen. Maar ik ben ook net als jij erg benieuwd hoe het met iedereen gaat.
Liefs Nurse

Viel mij ook op, jammer dat sommigen niet meer reageren….. het is zo gezelliog en je kunt fijn samen ervaringen uitwisselen!

Ik heb denk ik al sinds mijn verlof niet meer gereageerd. Ik komt omdat ik altijd op mijn werk tijdens mijn pauze  even hier berichtjes plaatste. Nu ben ik weer aan het werk en kijk ik maar weer eens wat er de afgelopen tijd hier gebeurt is. Maar ik ben nog lang niet bijgelezen.

Hoi,

De eerste weken moest ik wel erg wennen aan het moederschap 🙂 Ik was ook best onzeker over sommige dingen, heb het nu nog wel af en toe. Terwijl ik zelf op een kinderdagverblijf werk en de nodige ervaring heb, maar van jezelf is het toch anders. Ik heb inmiddels wel een ritme gevonden, ben nog niet aan het werk, momenteel nog ziek, maar als ik weer ga werken moeten we weer even in een ander ritme zien te komen. Met Jurre gaat het heel erg goed, donderdag moeten we weer naar het bureau, ben benieuwd hoeveel hij weegt. Het lastigste vind ik nog altijd wat ik hem aan moet doen qua temperatuur. Hij heeft nu nog een romper met lange mouwen aan en daarover een shirtje met lange mouw. Als ik naar buiten ga in de wagen heeft ie een vestje aan en een dekentje erover, want het jasje zweette hij nogal in. Wat trekken jullie de kids aan?

groetjes
Jadeje

Ha meiden,

Hier ook een krabbel van mij….. ik geniet enorm van mijn kleine meid. Loïs is zo'n gemakkelijk kind. Ze slaapt overal, in bed in de kinderwagen, thuis of bij een vriendin… het maakt haar niet uit!  Ze heeft alleen de eerste weken elke dag een paar huilmomenten gehad, nu helemaal niet meer. Ja ze huilt echt nog wel eens, maar haar vaste momenten zijn zo'n beetje voorbij. En ze slaapt lekker door 's nachts. En ze is zo goedlachs…. ik kan wel uren met haar zitten babbelen… ze kletst al echt terug!
En wat ook erg leuk is, ze had bij de geboorte een enorme bos zwart haar en dat zit er bijna allemaal nog aan. Wel ietsie dunner, maar je kan haar hoofdhuid nog steeds bijna niet zien. Alleen achteraan daar heeft ze zo'n ligplekje!
En met mezelf gaat het ook al veel beter. Ik heb veel meer energie (als ik goed slaap!! Bij een slechte nacht kan ik behoorlijk moe uit bed komen). Ook ben ik hormonaal weer een beetje in balans. Die huilbuien zijn voorbij. En wat ik erg lekker vind is dat ik me realiseer dat er in dit leven veel belangrijker dingen zijn om je druk over te maken dan over kleinigheidjes. Ik was een enorme piekeraar, dat ben ik nu een stuk minder. Hopelijk blijft het zo. Ook over de verzorging van Loïs ben ik nooit echt onzeker geweest, het ging allemaal vanzelf en ik leerde snel.  

En jullie? Zijn jullie al helemaal gewend en over de babyblues heen???

Hoi,

Thomas is 8 jaunari geboren, hij woog bij zijn geboorte 4290 gram en was  54 cm lang.  Hij doet het allemaal erg goed al sinds zijn geboorte. Ik houd zijn ontwikkeling erg nauwkeurig bij, eerste lachje (13 februari), eerste babbeltje, draaien van het hoofdje, ontdekken van de handjes, hij kan het allemaal al! Ik ben in het begin erg onzeker geweest, ik kwam tot de conclusie dat ik van alles niks wist. Toen de kraamverzorgster weg ging wou ik dat ik haar wel aan het huis vast kon ketenen! Ze heeft me zo goed geholpen! Daarna een weekje mijn moeder over de vloer en  vaak naar het inloopuur van consultatiebureau om nog eens wat te vragen.
De laatste maand ben ik meer zeker van mijn zaak, niemand kent Thomas beter dan ik. Verder zijn mijn hormoon schommelingen wat afgenomen, maar ik ben nog niet ongesteld geweest (relaxed!). Een maand geleden (hij was toen 8 weken oud) woog Thomas 6250 gram en was hij 63 cm lang. Donderdag mag hij weer voor zijn 2e prikjes, hij zal waarschijnlijk al 68 cm zijn. Wat een reus he?

Groetjes Catharina

[Auteur]

Berichten