Hoi meiden,

De eerste weken nadat ik bevallen was van Noah had ik echt zoiets van: ik moet er niet aan dénken om nog een kindje te krijgen!! Niet zozeer door de bevalling, maar omdat ik het gewoon zo ontzettend zwaar vond hoe m'n leven ineens volledig op z'n kop werd gezet…
Maar nu zijn we ruim 4 maanden verder en als ik eerlijk ben begint het idee van nog een kindje al een beetje te kriebelen
Nu zal ik hier voorlopig nog niet aan gaan beginnen; ik wil eerst mijn lichaam alle rust geven die het nodig heeft, maar toch kan ik soms al wegdromen bij het idee van een broertje of zusje voor Noah. Ik kan zo ontzettend genieten van die kleine man, en het idee van nog zo'n schatje erbij lijkt me eigenlijk erg  leuk! (en als ik dan héél eerlijk ben zou een meisje erbij dan helemaal super zijn, maar dat heb je natuurlijk niet voor het zeggen)

Toevallig zijn 2 vrienden van ons (bijna tegelijk)  een paar weken geleden bevallen van hun derde kindje, en als ik ze dan hoor over met z'n  allen in bed op zondagochtend denk ik van: yes, dat wil ik ook!
Ik wil niet ondankbaar klinken, want we voelen ons enorm rijk met onze kanjer hoor, daar heeft het niets mee te maken. Ik vind het alleen gewoon wonderbaarlijk om te merken dat mijn gevoel nu al begint om te slaan en ben benieuwd hoe dit met de andere meiden op het forum staat!

Groetjes, 10e

hoi 10e

is niet raar hoor dat je zo denkt! tenminste ik denk er ook zo over!
mijn schatje milou is bijna 3 maanden en geniet er enorm van! maar ik weet zeker dat ik er nog eentje bij wil! lijkt me super een broertje of zusje.
Mijn zwangerschap en de bevalling waren een makkie dus dat zal het zeker niet in de weg staan, maar idd eerst even je lichaam rust geven en dan op naar ronde 2!
groetjes polly

Nou helemaal niet ondankbaar hoor! Het is toch een natuurlijk proces??? Natuurlijk mag je verlangen naar meerdere kindjes. Toen Loïs een paar weken was wilde ik al wel weer zwanger zijn en in het kraambed liggen. Ik heb er zo enorm van genoten. De bevalling was pijnlijk, maar dat is maar een dag…. heb ik er zo weer voor over. En dan weer zo'n klein hummeltje. Soms zo lastig dat ze afhankelijk zijn maar ook zo heerlijk. Dat mis ik nu wel weer hoor. Zelf ben ik juf op een basisschool en vind het heerlijk om tussen de kids te zitten en lol te maken, ze iets te leren…. dus ik denk niet dat het jaren duurt voordat we weer gaan klussen. ik hoop dat het ons nog eens of meerdere keren gegeven zal worden. Een gezinnetje van 4 of 5 kids lijkt me geweldig, als het financieel kan en we het aankunnen.
Als ik dit nalees dan denk ik: wat zijn we bevoorrecht dat we kinderen hebben gekregen. Wat zal het een gemis zijn voor alle stellen bij wie het (nog) niet gelukt is. Aan de andere kant kunnen ze zich het ouderschap niet voorstellen, ik wist ook niet wat me overkwam.  Wat gun ik het alle kinderloze stellen van haarte.  En wat zal het  ons een verdriet geven als het ons niet gegeven is om meedere kinderen te krijgen.

Liefs

Bedankt voor jullie leuke reacties
Ik was net bij de prenatal met mijn man om een kinderstoel te kopen voor Noah (zodat we hem makkelijker  zijn fruithapjes kunnen voeren, leuk leuk, wat gaat het toch snel, maar wat IS het toch leuk!!) en als ik dan weer die hele kleine baby-spulletjes zag ging het alweer helemaal kriebelen!
Helemaal die schattige roze jurkjes.. het zou toch echt wel súper zijn als ik dat ook nog mee zou mogen maken. (alhoewel een jongetje erbij ook wel erg leuk voor Noah is natuurlijk. Kunnen ze lekker samen met lego spelen )

Zei net tegen mijn man nadat we de kinderstoel in elkaar hadden gezet: 'zo, dat was weer een stap vooruit! De volgende stap is denk ik de box naar beneden doen!'. 'Nou, zei m'n man toen, als dat al zover is straks moeten we maar heel snel een nieuwe gaan maken he!

Maar goed, ik loop weer lekker op de zaken vooruit, want ik moet over twee weken eerst maar eens gaan beginnen met werken en kijken hoe dat bevalt.

Begin volgend jaar gaan we trouwen en zoals we er nu in zitten denk ik dat we direct naar de bruiloft weer gaan proberen. De vorige keer heeft het anderhalf jaar geduurd voor we zwanger werden, hopelijk mag het dit keer iets sneller
(dus bloempje, wat jij zegt is zó waar: we mogen ons zo enorm gelukkig prijzen dat het gelukt is om een kindje te krijgen! Ik heb ''geroken' aan het verdriet en de enorme angst om nooit zwanger te kunnen worden, en dat is echt heel erg zwaar en moeilijk!)

Liefs, 10e

Hoi
Heel herkenbaar. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn en de bevalling is mij ook heel erh mee gevallen. Ik had al heel snel zo iets dat wikl ik nog wel een keer mee maken. Alleen weet mijn vriend nog niet of hij wel een tweede kindje wil. Ons zoontje heeft een heel pittig karakter en huilt erg veel. Mijn vriend vind het erg moeilijk om hier mee om te gaan. Hopelijk veranderd hij nog van gedachten.
Groetjes Nurse

Hallo Allemaal,

Toevallig zei ik gisteren tegen mijn man: zullen we in de vakantie een zusje voor Noah gaan maken????

op een of andere manier kriebelt het hier al vanaf het moment dat Noah geboren is.
5 minuten later begon ik er al over.

Eerlijk is eerlijk: na het eerste contact met een stoel was ik niet meer zo'n lefgozer hoor!

maar ondertussen broeit het hier weer lekker door en weet ik zeker: als het aan ons ligt komt er nog minimaal eentje bij…. (als het gegunt is zal ik maar zeggen)

Bij mij kriebelt het ook….

Maar wij zijn nu gezegend met een zoon en een dochter en ik geloof dat mijn man dat prima vindt!! Nu zijn het bij mij ook hormonen, maar de wens voor 3 is er zeker!!
Ik moet het er maar niet te veel over hebben nu, we hebben een ander (groter) huis gekocht, dus wie weet in de toekomst , komt het er toch nog van.
Ik zet het nu maar even van me af en we genieten heerlijk van onze 2 kids!!

Gr antoi

Wij hebben er inmiddels 2 en het is inderdaad HEEL LEUK!! Beide kindjes zijn er gekomen dankzij ivf dus we zijn heel erg blij met ons tweespan. We hebben een meisje en een jongen en zijn meer dan dik tevreden. Maaaar om eerlijk te zijn is het niet alleen roze wolk hoor. Mijn dochter was 1,5 toen mijn zoon geboren werd en dat was ronduit HEFTIG! Ze was net te jong om alles uit te leggen. Jens was een krampenkindje dus ik was veel met hem bezig en daar reageerde zij op met veel claimen en huilen. Ik zag het af en toe echt ff niet meer zitten. En tja die gebroken nachten zijn te doen als je er 1 hebt maar als je overdag nog even een peuter moet entertainen valt het af en toe vies tegen. Mette begon pas aan het eind van mijn zwangerschap te lopen dus tot die tijd was het een gesjouw. Kortom…geniet inderdaad eerst maar even van dit wondertje en geef je lichaam de tijd. Het is voor je kleintje ook wel lekker om even de aandacht te hebben hoor in deze fase die toch al zo hard gaat. Wij hadden geen keuze omdat ik in de overgang bleek en spoed ivf kreeg maar anders was ik niet 8 maanden na mijn bevalling al weer zwanger geweest. Mette begint nu ze tegen de 2 loopt alles een beetje te snappen. Ik denk dat bv 2/2.5 jaar leeftijdsverschil een stuk relaxter is en alle kindjes de nodige aandacht krijgen. Maargoed wij hebben kindjes met veel krampjes en koemelkallergie dus zijn we wel een beetje bevooroodeeld. Als je een kindje hebt wat snel doorslaapt en amper krampjes heeft is het best te doen om sneller een 2e te krijgen denk ik.

Nou het is een heel verhaal geworden. Ben benieuwd wanneer jij met goed nieuws komt hihihi.

gr.Ing

[Auteur]

Berichten