Hoi,
2 jaar geleden zat ik in de zelfde situatie, zwanger, bewust en toch alleen. De vader van mijn dochter liet het eigenlijk meteen afweten. Net of het een spelletje was. Dit was een klap, maar heeft me ook sterk gemaakt. Ik ben voor mijn kindje gegaan.
Is het zwaar? Ja het is soms best zwaar, maar je krijgt er heel veel voor terug. Ik kan je alleen maar aanraden om een vangnet te maken, mensen die je kan vertrouwen en die de zorg van je kindje even kunnen overnemen. Ik was toen wel iets ouder dan jij was, maar ik denk niet dat het iets uit zal maken.
Geniet van je zwangerschap, het is heel speciaal, je zult je best een keer heel eenzaam voelen, maar weet dat je straks een kindje hebt dat van je zal houden en van gehouden wil worden.
Ik heb mijn dochter (van augustus 2006) 1,5 jaar lang alleen opgevoed, met de hulp van mijn ouder, nu is er sinds kort een man in ons leven en het gaat geweldig. Maar ik denk niet dat mijn dochter ongelukkig was geworden door het gemis van een vader. Nee helemaal niet, je kan beter maar meteen iets niet hebben dan het later kwijt te raken. Wat ik daar mee bedoel is dat ze niet anders gewent is geweest en het dus ook niet kon missen.
Ik wens je heel veel succes de komende maanden en als je verder wilt praten dan mag je me altijd even mailen (nebregt@hotmail.com)
groetjes Nanda