Hoi hoi,
Ik weet wel toen Wes hier twee weken geleden twee weken thuis was ivm Robin en ik even niet zoveel aandacht kon geven aan Mick hij heel erg naar papa trok.
En ik ook dan niks mocht doen bij hem.
Maar dan deden we dat gewoon wel… als hij iets wilde wat papa deed en ik was in de buurt dan deed ik het ook al was het dan wel even huilen.. Na een paar keer was het over… Ook doen we niet als hij s nachts een van ons roept dat die gene dan altijd gaat.(nu roept hij bijna nooit maar niet dat als er een van ons een keertje er niet is,wat eigelijk nooit voorkomt,het een drama is dat de ander komt)
Ik kan me wel voorstellen dat het voor je man vervelend is,ik voelde me er ook heel erg vervelend door maar hier was het echt maar heel even…dus hopelijk is dat bij jullie ook zo…
Liefs chan