Wow, wat een herkenbaar verhaal!
Wachten duurt zo lang en je gaat bij jezelf echt van alles zoeken dat maar een teken kan zijn van zwanger zijn. Ik probeer me dan ook altijd maar tegen te spreken (nee, kan niet zwanger zijn, zit tussen mijn oren) om straks niet zo teleurgesteld te zijn als ik toch ongi word, maar dat gaat gewoon echt niet. Hoop is te groot. Maar goed… we moeten dan maar lekker genieten van het dromen en rekenen of het zo kan zijn (geloof me, mijn babykamers, kleren,kaartjes, heb al zoveel gegoogled in mijn enthousiasme dat het misschien zo kan zijn), dat is nog altijd een leukere week dan de week waarin het ‘verwerken’ van de teleurstelling centraal staat :S.
Veel succes allemaal!
Kus x