Hallo dames,

Heeft hier iemand wel een nagedacht over eiceldonatie? Of misschien zijn er moeders met eiceldonatie zwanger geworden? Ik ben momenteel veel aan het lezen over dit onderwerp maar vind dat er veel voors en tegens aan zitten. Moeilijke keuze dus. Hoe staan jullie er in?

groetjes Linda

@ Ing3 en alle meelezers

Ik begrijp je verhaal helemaal hoor. Het gaat ook over jouw persoonlijke ervaringen zoals je al toelicht.

Groetjes Babybelle

Nou inderdaad, ik denk er hetzelfde over als Inge.
Heb in mijn directe omgeving gezien wat voor een troep je mag slikken…
Toen mijn zwager en schoonzus al lang aan het dokteren waren hebben Dennis en ik het er ook over gehad, zowel zaad, als eiceldonatie, voor hun zou ik het over gehad hebben maar toch!
Het kan wel heel wat doen met de relatie tussen beide natuurlijk. Je moet het m.i. wel los kunnen laten op het moment dat het kindje geboren wordt.
Gelukkig is het bij ons niet nodig geweest want ze hebben nu een wolk van een dochter met een hele mooie naam zoals je weet 😉
Maar waarom ben jij er zo mee bezig als ik vragen mag??

Groetjes Sas

Hey Sas,

Ik ben er zo mee bezig omdat wij zelf geen kindje meer willen. Maar ik dus nog wel goede eicellen heb. Daar zou ik iemand enorm gelukkig mee kunnen maken terwijl ik er verder niets mee doe. Vandaar dat ik me ben gaan inlezen. Maar het is inderdaad een erg zwaar traject en ik denk ook dat het iets is wat ik direct voor een bekende zou doen maar niet zomaar voor een vreemde

groetjes Linda

Hai Linda,

Gelukkig is het uiteindelijk gelukt met mijn eigen eitjes maar bij ons is het wel ter discussie geweest. Maargoed dan van de andere kant. Wij wilden het toen allebei niet en zijn voor adoptie gegaan. Het voelde niet goed op 1 of andere manier en ik weet ook niet of ik een eitje af zou willen staan als ik er genoeg had gehad. Onze beste vrienden zijn al jaren bezig met icsi maar helaas zonder resultaat. Ik vind het een moeilijke kwestie het wel of niet doneren. Met name omdat we ze kennen en je dus je eigen kind op ziet groeien met jou kenmerken. Voor vreemden zou ik er minder moeite mee hebben echter…. toen wij in het ziekenhuis liepen kwamen wij een stel tegen wat een gezond kindje had maar nr. 2 lukte niet dus gingen ze alsnog voor eiceldonatie. Ik zou dan persoonlijk alleen willen doneren voor mensen die alles al hebben geprobeerd maar helemaal nog geen kids hebben.
Zoals je weet heb ik een aantal keren iui en ivf gehad. Je moet inderdaad hormomen spuiten en ik had zelfs de maximaal toegestane hoeveelheid in Nederland omdat ik dus amper eitjes meer heb en er zoveel mogelijk gestimuleerd moest worden. Echter ik vond dit dus niet zo’n drama hoor. Het is zeker niet loodzwaar. Je wordt wat prikkelbaarder maar niet erger dan wanneer je zwanger bent of ongesteld moet worden vond ik. Daarnaast is het maar 2 weken als je donor bent en dan is het weer afgelopen. Het loodzware wat mensen beschrijven die ivf krijgen is niet het hormoongebruik of de punctie (ok dat is geen feest maar die punctie is met 15 minuten bekeken) maar de geestelijke belasting. Wat als het niet lukt? Blijven we kinderloos. Als donor maak je je hier niet druk om en heb je enkel 2 weken wat lichamelijke ongemakken. In die zin valt het dus erg mee.
Mocht je er echt serieus over denken dan wens ik je veel succes. Ik denk dat er veel vrouwen zijn die je dankbaar zullen zijn.
gr.Ing

Hoi Linda,

Zoals je misschien wel weet is mijn beste vriendin moeder geworden met behulp van een draagmoeder. In de tijd dat dat allemaal speelde, heb ik rond allerlei dingen over zwanger worden nagedacht. Ik zou voor niemand draagmoeder willen/kunnen zijn. Misschien had ik het ooit voor mijn zus kunnen doen, maar zij heeft een ‘compleet’ gezin, dus dat daar is geen sprake meer van.
Eicel donatie is natuurlijk een andere zaak. Zolang ik niet 100% zeker weet dat mijn gezin compleet is, overweeg ik het niet eens. Stel je voor dat ik een eicel zou doneren en we daarna toch nog besluiten dat we graag een derde kindje zouden willen. Als dat dan niet zou lukken, zou ik altijd een gevoel houden van: “Ik heb een goed eitje afgestaan. Dat had ons kindje moeten worden.”
Snap je hoe ik dat bedoel?
Als over een tijdje blijkt dat er bij ons geen derde kindje zal komen (Jeroen wil het écht niet, maar bij mij blijft het ergens kriebelen), dan wordt het een ander verhaal.
Ik zou het makkelijker voor een vreemde doen, dan voor een bekende. Bij een bekende zou ik altijd nieuwschierig blijven naar het kindje. Zou hij/zij op mij/Eva/Bas lijken? Voor een onbekende zou ik dat waarschijnlijk makkelijker los kunnen laten.

Toch denk ik dat het voor mij nooit aan de orde zal komen. Ik slik verschillende medicijnen en zou daar dan tijdens een hormoon behandeling mee moeten stoppen. Dat zou zo’n impact hebben op mijn lijf en gezondheid en daarmee ook op mijn gezin, dat ik het waarschijnlijk nooit zal doen.

Groetjes, Karin

Beste Ing

Ik ben het niet met je eens over het lichamelijk niet zwaar zijn van het spuiten van de hormonen. Bij mij tweede IVF poging was het wel degelijk lichamelijk zwaar voor mij. Ik had last van een behoorlijke overstimulatie en dan heb je echt wel pijn en je kunt dan maar heel weinig doen.

Misschien dat jij hier zelf geen last van hebt gehad maar voor een aantal vrouwen is het dus zeker niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk zwaar.

Natuurlijk heb ik het voor mijn eigen IVF behandeling over maar ik weet niet of ik dat risico zou willen nemen voor een ander.

groetjes
Inge

Hoi Linda,

Ik weet er te weinig van af om er iets zinnigs over te kunnen zeggen. Kun je er wat meer uitleg over geven? Want ik lees bv dat het kind dan wel kenmerken van jou kan hebben. Ja, misschien echt stom dat ik zoiets niet weet hoor, maar in hoeverre is een kind van jou als je een eicel doneert? En dan heb ik het natuurlijk niet over de rechten als moeder ofzo maar als erfelijke factoren. Nu ik dit type denk ik er wat dieper over na…ik weet er eigenlijk niks vanaf…
Ik denk wel dat als ik een kinderwens zou hebben dat ik dan ook eerder voor adoptie zou kiezen, omdat dat kindje echt op zoek is naar een vader en moeder. Maar als ik het goed begrijp is een kindje geboren door eiceldonatie biologisch gezien dan van de vader…pff ik hoop dat ik het goed type hoor! Wat een MOEILIJK onderwerp gooi jij op het forum zeg! hihi

Groetjes Babybelle

Hoi Babybelle,

Bij eiceldonatie sta jij een gezonde eicel van jezelf af. Die wordt bevrucht met het zaad van de vader en dan ingebracht bij de wensmoeder. Zij draagt het kind dus 9 maanden mee en daar heb je verder niets mee te maken. Maar juist in je eicel zit het dna dat het kindje mee krijgt, samen met het dna van de vader. Het kind kan dus enorm op je lijken net zoals als je zelf zwanger zou zijn. Het is best een heftige ingreep voor een vrouw om een eicel af te staan omdat je dus eerst hormonen moet spuiten en zo. Verder heb je geen enkel recht op het kind dus zul je het idee dat je een kind hebt echt los moeten laten. In Nederland mag er geen commerciele donatie plaatsvinden dus het is niet iets waar je geld voor krijgt. Je krijgt hooguit een onkosten vergoeding zoals reiskosten naar het ziekenhuis. Als je dit dus zou doen dan is het totaal uit de goedheid van je hart, omdat je iemand anders ook een kind gunt. Het is vergelijkbaar met sperma doneren alleen is dat voor een man wel veel makkelijker dan een eicel voor een vrouw

groetjes Linda

[Auteur]

Berichten