Hoi dames,

Ik ben Tessa, ben 20 jaar. Mijn vriend en ik hebben al bijna 3 jaar een relatie, hij is 28. Wij hebben eind mei besloten dat we graag een kindje willen. Na veel besproken te hebben, vinden wij dat we er klaar voor zijn.
We hebben het aan mijn ouders vertelt, dat we zwanger willen worden. Vooral mijn moeder staat er niet achter.

Nu, 3maanden later, ben ik zwanger. Natuurlijk wil ik het pas met ca. 12weken vertellen. Maar hoe? Hoe voorkom ik dat zij niet kwaad wordt?

Heeft iemand hier ervaring mee?

Groet, Tes

ik denk dat je ouders wel zullen schrikken. Ik denk dat zij bang zijn dat je nog te jong bent en dat je misschien daardoor bepaalde dingen in je leven niet meer kunt doen met een kleine.
Uiteindelijk zullen ze best blij zijn met hun kleinkind, alleen de schrik is er denk ik wel. Dus verwacht niet direct een positieve reactie.

Hoi Tessa,

Waarom is je moeder er zo op tegen? Misschien als je die redenen kan weerleggen mindert het wat.

Als dat niet lukt denk ik dat ze sowieso wel erg zal schrikken. Ondanks dat ze misschien kwaad wordt zal je het toch moeten vertellen. Je kan misschien vertellen dat je leuk nieuws hebt en dat je hoopt dat ze dat gevoel met je wilt delen en het dan vertellen. Dan snapt ze misschien ook dat het voor jullie wel heel leuk is!

Succes.

hallo tessa.
ik was 21 toen ik zwanger raakte van ons eerste kind.
mijn vond en ik hebben ook al lang een relatie en hij was ook 27.
mijn vriend heeft altijd geroepen voor ik 30 ben wil ik ons gezin compleet hebben. voor mijn ouders is het nooit een probleem geweest maar mijn schoonouders hadden het niet verwacht en schrokken wel even.

misschien is het wel dat je ouders(moeder) je te jong vind maar je hebt het met ze besproken dat er de wens is en het zal niet als een volledige schok komen.

ik denk dat eerlijkheid het beste is.
en ze accepteren het wel.
breng een bos bloemen en de echo mee. hebben ze meteen beeld bij de zwangerschap.

ik ben nu 25 en zwanger van de 2de.
ook ik krijg veel reactie op mijn zwanger zijn.
ivm de leeftijd.
met de zelfde vriend en we zijn gelukkiger dan ooit.

gr anneloes

Hi!

Ik zou het ook zeer enthousiast brengen! Net doen of je er van overtuigd bent dat je ouders de blijdschap met jullie willen delen.
Ik was ook 21 toen ik zwanger raakte van mijn 1e waar we ruim een jaar over hebben gedaan. Nu ben ik zwanger van de 2e waar we 3 jaar over hebben gedaan (IVF) Ik ben nu 25. Mijn ouders zijn dolenthousiast!

Maak er iets leuks van, koop een fotolijstje en doe er een gedichtje in, zoals bv

Je kan me nog niet horen
Je kan me nog niet zien
Omstreeks april wordt ik geboren
Mag mijn foto dan in dit lijstje misschien?

Liefs jullie 1e kleinkind!

Ik weet natuurlijk niet hoe jouw band verder is met
je ouders, maar als die verder goed is zou ik het hen zo snel mogelijk vertellen. Dan krijgen ze iig het gevoel dat ze er al vanaf het begin af aan bij worden betrokken. En mocht het mis gaan dan zal je hoogtwaarschijnlijk op hun steun kunnen rekenen.

Heel veel geluk en geniet van jullie zwangerschap!

Liefs, Nicole 10w4d zwanger van nr 2!

20 is natuurlijk ook jong en de zorgen van je moeder zijn begrijpelijk. Maar je bent volwassen en als jij de keuze weloverwogen en in een harmonieuze relatie gemaakt hebt, zal ook zij straks blij voor je zijn als ze ziet dat jullie hartstikke gelukkig zjin. Geef het wat tijd en probeer ook de reactie van je ouders te begrijpen. Die zal ongetwijfeld voortkomen uit bezorgdheid omdat ze van je houden.

20 is jong ja, maar je bent geen minder goede moeder omdat je jong bent. Ik was 19 toen ik mijn zoontje kreeg. Het commentaar dat je dan krijgt, niet normaal. Van wildvreemden of het wel gepland is. Echt zo onbeschoft. Dat vraag je toch niet?

Meid, gewoon lekker enthoussiast vertellen hoor! En niet teveel aantrekken van negatieve reacties.

Hoi dames,

Wat leuk, zoveel reacties. En zo snel! Bedankt daarvoor!
@Ninie: Ik weet zeker dat ze schrikken! Ik denk zelfs dat mijn moeder pas blij is als ze de kleine daadwerkelijk in haar handen heeft! Maar ik ken haar goed, dus uiteindelijk zal het wel goed komen. Het is nu alleen even moeilijk.

@Kiron: Me moeder vindt mij inderdaad te jong, de relatie te jong en ze denkt dat ik er de “risico’s” niet van in zie… Ach ik begrijp haar opzich wel. Alleen als ze me kent (en dat doet ze zeker) weet ze dat ik geen overhaaste beslissingen neem en volwassen ben voor mijn leeftijd…

@Anneloes: Een goed idee, bedankt voor de tip. Dat wilde mijn vriend ook doen, met de echofoto’s, misschien dat dat helpt. Fijn om te horen dat er mensen in dezelfde situatie zaten/zitten.

@Nicole: Wat goed dat ik hier meerder jonge dames tegen kom! De band met mijn ouders is goed, heel goed. Vooral met mijn vader (daarom is hij er “minder” op tegen). Mooi gedicht, misschien gebruik ik die wel! Bedankt.

@MissPing: Precies wat je zegt! Ze vindt me te jong, maar ze kent me, dus ze weet dat dit duidelijk een onwijs overwogen beslissing is, dat het kind onwijs welkom is en dat mijn vriend en ik er klaar voor zijn!

@Moonpoontje: Wat een gezellig berichtje! Je hebt gelijk! Ik ben er zelf heel enthousiast over, mijn vriend ook. Dus we gaan het samen vol enthousiasme en positief brengen. Ik denk dat ze in eerste instantie zeggen gefeliciteerd, maar dan toch nog even hun bezwaren gaan dicteren zeg maar. De enthousiasme zal misschien wel helpen.

Allen, bedankt voor jullie reacties, heeft me enorm geholpen!

Groet, Tes

Hai Tes,

Ik was je al kwijt bij zwanger worden.. Gefeliciteerd!

Ik was ook 20 toen ik zwanger werd.. Mijn ouders zijn vreselijk geschrokken maar zagen in dat we dit wouden en konden. vanaf dat moment was er acceptatie bij mijn moeder.. Voor mijn vader duurde het nog even.. Die was pas blij toen de kleine man er was.. Nu vragen ze alleen nog maar naar de kleine en dan pas naar mij.. Ach ja.. Liever zo dan anders. Gun je ouders de tijd om te wennen..

Liefs,

[Auteur]

Berichten