zucht… soms zou ik wel weer eens gewoon fultime willen werken, niet zozeer om het werk maar om het salaris.
Wat klinkt dat hebberig en egoistich heej.
Nu werk ik af en toe als oproepkracht en mijn man verdient soms wat extra.
We hebben ook echt niet te klagen hoor, want ik heb een lieve man, een ontzettend lief zoontje, een mooi huis, mooi spulletjes zoals meubels enzo, iedere week voldoende eten in huis met wat lekkers erbij.
Maar soms zou het wel eens lekker zijn dat je niet altijd alles hoeft uit te rekenen of het wel uitkomt deze maand op financieel gebied.
Dat je gewoon gelijk als je iets leuks ziet of wilde je pin tevoorschijn kon trekken en af kan rekenen, zoals je deed toen je nog geen kinderen had.

Herkennen jullie dit?
Ben zeker niet ongelukkig hoor, integendeel ben juist heel gelukkig met alles maar soms zou het wel weer eens makkelijk zijn.

Hoe doen jullie dit?

Liefs Marina

heyhey

ja, ik herken dat wel.
zou absoluut niet willen werken hoor, dat niet.
maar alles uitrekenen enzo herken ik wel.
maar weet je wat t ook is:
je gaat leven naar t inkomen wat je hebt.
toen wij allebij fulltime werkte hadden we natuurlijk veel meer dan nu, maar elke maand ging het op.
toen ik zwanger werd, hebben we mijn inkomen elke maand opzij gezet.
dat was afkicken zeg! idd opeens niet zomaar iets kopen wat je wil, maar eerst kijken of t echt wel nodig is wat je wil en of je t geld er voor hebt.

ook wij hebben niks te klagen hoor. heb ook alles wat mn hartje begeerd en we kunnen elke maand wel iets leuks kopen, maar toch ook weer rekenen van: nou, dit hebben we over, daar kunnen we wat leuks van doen/kopen.

ik weet zeker dat als ik nou zou gaan werken, we dan nog zo zitten, aangezien we dan weer gewend raken aan t “luxe” leven en t geld dan nog elke 24e van de maand op is.

ze zeggen; geld maakt niet gelukkig.
maar t helpt toch wel een heel stuk he 😀

liefs, do

Herkenbaar. Sinds alleen mijn man fulltime werkt moeten wij ook echt nadenken of iets wel echt nodig is of best nog even kan wachten. Het lukt allemaal best. Maar soms zou ik best wel een lekker los willen gaan en voor iedereen nieuwe kleding kopen bijv. Nu gaan de kinderen voor, die groeien er steeds uit en voor ons zelf alleen het hoogst nodige.
Maar de andere kant is een hele andere luxe, rust in huis, geen gestress ‘ s ochtends om naar het kinderdagverblijf te racen voor je werk, terwijl de kinderen ook nog een boterham moeten eten.
Emma gaat volgende maand naar de basisschool en als zij een middagje thuis wil blijven omdat ze te moe is, dan kan dat gewoon.
Dat is toch ook wel erg lekker.
Toch wil ik volgend jaar weer 2 dagen aan het werk. Mijn vader gaat dan met pensioen en heeft aangegeven dat hij dan graag meer wil oppassen. En dan lijkt me het ook wel weer erg leuk om te werken.

Hier hetzelfde hoor.
Mijn man werkt full-time en ik 3 dagen. Nou verdien ik wel redelijk, maar we komen iedere maand, of net wel of net niet uit. Na mijn verlof (eind februari 2010) kan ik niet terug bij de baan die ik nu heb en moet ik dus opzoek naar ander werk. De kans dat ik meer of zelfs net zoveel verdien als nu is vrijwel nihil. Dat betekend dus dat we het vanaf dan eigenlijk niet meer gaan redden. Hierdoor word mijn man ook gedwongen om een andere baan te zoeken waarin hij meer verdiend, maar ja……. das ook niet 1,2,3 gedaan natuurlijk. Voor ons dus een erg onzekere tijd. Meer werken is ondanks alles echt geen optie! Ik heb er al moeite mee om de zorg voor Jasmijn 3 dagen in de week aan iemand anders over te laten, laat staan straks 2 kinderen 4 of 5 dagen….. en opvang is natuurlijk ook niet gratis.

Gelukkig heb ik een instelling van: het komt wel weer goed…. :o)

Ze zeggen inderdaad dat geld niet gelukkig maakt, maar ik denk dat ik toch een stuk gelukkiger zou zijn met wat meer geld.

Liefs Trudi

toch wel heel fijn dat anderen dit gevoel ook kennen, herkenning is best prettig,
@ reisa, je heb helemaal gelijk, het is idd ook een luxe dat je grotendeels thuis ben en er ook helemaal kan zijn voor de kids.
Ik werk zo af en toe een avonddienst, werk namelijk in een verpleeghuis, dus das ook wel fijn.
Zo hoeft Daniel niet weg naar een oppas of kinderdagverblijf als ik wil werken.

@ do; je heb ook gelijk hor, dat je gaat leven naar het inkomen dat je hebt, maar vroeger spaarden we 800 euro in de maand van mijn salaris en met de rest deden we leuke dingen zoals kleding, uit eten, scrapspullen, en dat hebben we ook niet meer.
Maar toch ging het toen ook op spaargeld na op, en nu ook en we komen niets tekort 😉

@trudi; het is wel ontzettend balan dat je daar na je verlof niet meer terugkomt en dat je er dus grote zorgen bij krijgt.
Je man kan niet meer gaan verdienen bij het bedrijf waar hij nu werkt?
Als hij zijn werk goed doet en zijn baas wil hem daardoor niet kwijt zal er toch misschien wel meer voor hem inzitten?
Al met al heb je wel een wijze instelling; het komt wel weer goed, want dat is zo, alleen soms niet op de manier zoals wij het hadden verwacht.

Wat een geld verhalen. hihihi,

liefs marina

hey,

Nu merk ik wel dat wij heel veel geluk hebben. Ik ben van full-time naar 2 dagen en een nacht gaan werken. Die 2 dagen gaan straks de kids weer naar mijn ouders. De nacht is mijn vriend thuis.

Ik zou het echt niet kunnen om full-time mama te zijn. Petje af voor de moeders die dit wel doen hoor! Ben blij als ik na het zwangerschapsverlof weer kan gaan werken. Mis mijn collega’s echt wel, vooral dat ik daar ‘gewoon’ Wendy kan zijn en heel ff geen Mama…

Tja hier is het geld ook wel zeer welkom. Zijn al 5 jaar aan het verbouwen, heel veel spaargeld is er niet meer. Het huis is straks wel helemaal naar onze wens, al staan de volgende plannen ook alweer klaar volgens mijn vriend. In je eigen huis ben je toch nooit klaar.
We hebben het nu niet slecht, maar als een van ons de baan zou verliezen zouden we ook veel bewuster met ons geld moeten omgaan. Dan ook niet meer verbouwen…

Groetjes Wen

Hallo,

wat herkenbaar zeg. Ik dacht altijd dat wij de enige waren die altijd aan het rekenen waren of iets wel of niet kan hahaha. Het lijkt bij anderen altijd zo makkelijk, maar ik denk dat het bij de meeste mensen zo gaat als hier al geschreven wordt.
Ook wij mogen niet klagen hoor, ik werk 2,5 dag en mijn man fulltime. Er komt elke maand aardig wat geld binnen, maar op één of andere manier gaat er ook een hoop doorheen. Als ik eens iets extra’s weg wil zetten is er altijd wel wat, een auto die een beurt moet, nieuwe schoenen voor Tijn, of toch eindelijk voor mezelf etc…. Al met al is het aan het einde van de maand vaak wat krapper, maar goed in de kast en vriezer is nog altijd wel wat te vinden. Voor de gein hebben mijn man en ik dan wel eens over “arme mensen macaroni” Oftewel, macaroni met klein beetje vlees en saus hahaha.

Ach er blijven wensen, maar wat er eerder al geschreven werd, of je nu veel of weinig verdiend, op gaat het meestal toch wel.

Groetjes Danielle

Helaas is het bij ons best wel stressen maar ja mijn man is een opleiding aan het volgen bij het bedrijf waarvoor die werkt en heeft een salaris van een leerling. Nog 1 jaar is de opleiding afgelopen en dan gaat hij wel goed verdienen.

Voor ons is het niet simpel want ik zit met rugproblemen kan niet zomaar alle werk aanpakken en daarnaast om oppas te vinden is ook niet simpel en een kinderdagverblijf betaal je dan weer genoeg aan.Ik kan ze ook niet makkelijk weg brengen heb geen auto en rijbewijs en ik vertrouw niet zomaar iedereeen meer deze tijd..Maar ja onze toekomst word wel beter als hij klaar is met zijn opleiding en dan kan hij daarnaast nog een opleiding volgen om hogerop te komen wie weet .
Ik ben meestal blij als de maand weer om is dat we het hebben gered.

groetjes lisette

Oooh dit komt weer betweterig over… Is niet mijn bedoeling hoor

[Auteur]

Berichten