Zelf zou ik het echt niet doen…
Toen ik weeen had van de jongste waren de oudste 2 nog thuis. De oudste bijna 4,5, de jongste bijna 3.
De weeen kwamen bijna vanuit het niets en waren direct heftig en heel sterk.
Ik kon ze heel goed opvangen door me in mezelf te keren, maar de kinderen moesten nog opgehaald worden en je bent dan toch bewust van die kids.
De oudste was helemaal bezorgd en vond het maar niks: mama wat is er met je? en dat koppie… dat vergeet ik nooit weer.
Ik heb me toen echt staan verbijten: de baby wordt geboren en dat doet een beetje pijn… hoewel ik mijn kinderen graag zie… was ik blij dat ze de deur uit waren en ik me op die bevalling kon concentreren.
2 uur na de eerste weeen lag onze 3e op mijn buik en zeker het ‘geweld’ van het laatste half uur had ik mijn oudste niet aan willen doen.