Hi Mariette,
Vooral bij mijn vorige zwangerschap voelde ik me ook down. Een hele tijd na de bevalling vertelde mijn moeder dat ze dacht dat ik het kindje helemaal niet wilde, terwijl het echt meer dan welkom was. Ik had niet in de gaten dat ik me zo depri voelde. Dat heeft mij de ogen geopend en ervan overtuigd dat ik een prenatale depressie heb gehad (ik dacht het eerder ook al, maar dit was voor mij de bevestiging).
Nu zeg ik niet dat jij die ook hebt, jouw klachten zijn behoorlijk ernstig. En het lijkt wel of je je schuldig voelt dat je ziek thuis zit. Je hoort ook overal: zwangerschap is geen ziekte! En nee, dat is het ook niet, maar mensen die dat zeggen hebben of geen kids of ze hebben een makkelijke zwangerschap gehad. Niet voor iedereen is het vanzelfsprekend om fluitend door die negen maanden heen te gaan.
Ik kreeg het de vorige keer met ruim 4 maanden wat makkelijker, maar toen werd mijn vader ernstig ziek (hij overleed vier maanden na de geboorte), dus echt genieten kon ik niet.
Ik weet niet hoe het moet, maar probeer toch te genieten van de kleine dingen. Je zult over een tijdje je baby gaan voelen en dat zijn kleine mooie momenten waar ik toen wel van kon genieten. En ga pas werken als je echt kan genieten. Je werkgever krijgt jouw uren toch wel doorbetaald van het UWV (voor zwangeren gelden namelijk speciale regels).
Heel veel sterkte.
Gr. Tamara.