Hoi meiden,

Hier was het snoer van de laptop kapot en de accu leeg dus vandaar dat ik al een tijdje niet meer op de computer kon, maar we hebben nu weer een nieuwe adaptor.

Nou hier gaat het op het ogeblik niet zo lekker.
Daniel komt al anderhalve week snachts om half 3 en is dan klaarwakker en je kan hem tot smorgens half 7 iedere 5 a 10 minuten terugleggen in bed en dan om half 7 ga ik er maar mee naar beneden.
Ben hartstikke moe en omdat ik zo moe ben, ben ik weer labiel, en Daniel is overdag ook niet te genieten omdat hij zo moe is.
Nu slaapt hij smiddags wel wat langer, van half 1 tot 2 i.p.v. dat hij overdag helemaal niet wilde slapen.
Nu heb ik het cb gebeld voor advies en zij zeiden het volgende;
Daniel gaat nu leren dat hij een persoontje is en niet aan ons vastzit, en mist hij daardoor de veiligheid en geborgenheid snachts omdat hij dus alleen op een kamer ligt en wij er niet bij zijn.
Daarom komt hij iedere keer naar mij toe en wil hij bij ons in bed om dicht bij ons te zijn (alleen zijn wij daar dus sinds 2 maanden heel streng in dat we dat niet meer doen)
Het advies van hun was; als hij smorgens komt, hem dan gewoon weer ‘lief’ terug leggen maar er geen gezelligheid van maken dus geen lampen aan een geen knuffels maar zo; ga maar in je bedje liggen gaat mama je onderstoppen en dan weer weg.
Als hij binnen 10 minuten zelf komt hem dan weer op deze manier terugleggen.
Als hij na 10 minuten er niet uit is gekomen, moet ik naar hem toe en zeggen; Goed zo jongen, mama vind het knap van jou dat je bent blijven liggen, mama komt over 10 minuten weer bij je kijken.
Ik moet dan na 10 minuten weer bij hem gaan kijken en dit herhalen tot hij slaapt.
Ze zeggen van het cb dat het gemiddeld na 3 nachten succes heeft….
Ben dus heel benieuwd.
Moest het effe kwijt want ben het zo zat, en ik hoop zo dat het werkt.

herkennen nog meer moeders dit?

Liefs Marina

ben benieuwd of het gaat werken.
persoonlijk heb ik er een hard hoofd in.

ik zou uitleggen dat het midden in de nacht is.
je kunt nu het weer als voorbeeld gebruiken he.
als het donker is moet je slapen, als het licht is komt mama je uit bedje halen.
zet hij heel de boel op stelten snachts? of gaat hij bv mama lopen roepen? als hij alleen gaat roepen, zou ik hem negeren. dan valt hij wel weer in slaap.
is hij overstuur dan zou ik naar hem toe gaan, zeggen dat het nog donker is en dat het nog slaaptijd is en dan weer weg lopen.

ik zou ook heel erg voorzichtig zijn met hem weer in bed te nemen.
zou ik bij nathalia ook niet doen. ze slaapt nu eindelijk in haar eigen bed en dat zou ik dan weer gaan verzieken door haar bij mij in bed te leggen.
nee dank u!

nou, ik hoop dat je aanpak gaat werken.
wat ik net allemaal heb gezegd is hoe ik het persoonlijk doet he, ieder zn eigen opvoeding,keuzes enz.
misschien werkt de aanpak van t cb ook wel.

succes!

liefs, do

Hoi Marina,

ik herken het gelukkig niet van mezelf, maar wel via mijn werk. Er zijn bij mij genoeg kinderen op de groep die nog altijd bij hun ouders in bed slapen (leeftijd 2-4 jaar). Ik zou echt zeker doorzetten en hem niet meer in jullie bed laten slapen, maar dat deden jullie toch al niet. Als ik jullie was zou ik inderdaad maar uitproberen wat ze op het cb zeggen.
Heel veel succes in ieder geval!

Groetjes Danielle

Ben er de afgelopen 2 weken denk al wel over de 100 keer mn bed uitgegaan om hem terug te leggen maar bij ons in bed komt ie niet,
klinkt misschien voor sommige moeders heel hard maar Daniel kennende gaat hij anders nooit meer in zijn eigen bedje slapen, en wil wel graag als echtpaar in bed liggen en niet als papa en mama 😉

Zie in ieder geval best op tegen vannacht, heb er echt beetje buikpijn voor.
Ik ga hard mn best doen in ieder geval en als ik dit overwonnen heb, want zo voel ik het wel een beetje, zullen Daniel en ik saampjes ook weer lekkerder in ons velletje zitten.
Ik weet wel dat dit niet nog eens 2 weken moet gaan duren want voel me nu, nu ik de afgelopen 2 weken zo slecht slaap hierdoor, al zo labiel en ben best bang dat ik weer depri word en dat wil ik echt niet weer!
Wat ik wel fijn vind is dat we een fijn cb hebben en ze dit ook weten daar en er ook echt rekening proberen mee te houden.
Ze komen volgende week hier weer op terug, heb ik weer afspraak en ze helpen me er wel echt bij.
Maar jah… snachts moet ik het toch zelf doen, alhoewel manlief ook zn steentje echt wel bijgedragen heeft maar die moet ook smorgens weer kwart over 6 naar zn werk en kan er ook niet de hele nacht uit gaan.

Heb er echt beetje buikpijn van,
fijn dat ik dit in ieder geval met jullie kan delen, want mijn moeder (hebben niet zo goede band) snapte er in ieder geval geen drol van, moest gewoon streng zeggen; ga terug, en dan ging die wel.
Nou hoevaak ik dat all niet geprobeerd heb.

Liefs Marina

Hey!
Nina van ons slaapt elke nacht als een roosje… Die leggen we in bed en ze slaapt… Onze oudste is daarentegen is horror ’s nachts!
Je moet doen waar jullie je goed bij voelen hoor, is mijn enige tip! Wij hebben maanden moeilijk gedaan met terug leggen en lief en leuk en aardig en onaardig en boos doen. Niks hielp. Momenteel als ie zo aan het muiken is leggen we hem gewoon even bij ons in bed dan valt ie lekker rustig en veilig in slaap en als ie slaapt leggen we hen terug in zijn eigen bed! Wij gaan er geen ruzie meer om maken, want dat gebeurd ook nog eens, wij gaan er geen strijd meer van amken want we verliezen het zelf, en we gaan er geen uren slaap meer door laten schieten! Dan maar even op onze manier en poep hebben aan wat “moet” en wat pedagogisch is.
(uiteraard prijzen wij hem de hemel in als ie de hele nacht in zijn eigen bed heeft geslapen natuurlijk!!)
Sterkte ermee. En vooral geen ruzie maken samen hoor, is het echt niet waard!

Liefs, marieke

Heeeeel herkenbaar. Lise is van begin april 2008 en begon een paar weken geleden (toen we op vakantie waren) ook slecht te slapen. Ze kwam niet meer in slaap ’s avonds, nadat ze een uur stil was begon ze ineens: uit, uit?

Ik ook het CB gebeld en inderdaad: verlatingsangst. Precies zoals jij omschrijft. Ze hebben door dat ze niet aan je vast zitten. En zijn bang als je uit de kamer bent, dat je ook echt weg bent. Ze moeten ’t vertrouwen krijgen dat, als je niet in de kamer bent, je wel in de buurt bent.

Op vakantie wisten wij niet wat er met Lise aan de hand was, dus hebben we dr telkens in slaap gekriebeld. Na het telefoontje met het CB hebben we ook de “10-minuten-methode” toegepast. Eerst nacht duurde het tot half 2 totdat mevrouw sliep, toen een paar nachten tot 10 uur. En nu…gaat het prima!

Hoe wij het aanpakten: Wij gingen naar dr toe, legden dr weer neer (ze klimt gelukkig niet uit haar ledikant). Zeiden: ga maar lekker slapen, mama (of papa) komt strakjes weer even kijken. En dan direct weggaan, ook als ze huilde. Geen vragen stellen (dan krijg je een gezellig gesprek, da’s niet de bedoeling). En elke keer hetzelfde zeggen. Nu zeg ik het nog als ik ‘r in bed stop, en dan zegt ze al (voordat ik het zeg) mama tijke? Dus ze weet het nu gewoon…

Hier duurde het gelukkig maar 1,5 week en nu slaapt ze weer goed. Meestal als we na 10 minuten (of een kwartiertje) terugkomen slaapt ze al. GIsteren stond ze te slapen, heb ‘r neergelegd en ben weggegaan.

Sterkte ermee, ik weet hoe enorm vermoeiend het is! Maar ze moeten ’t echt leren.

Het hielp mij door te denken dat het eigenlijk ook erg sneu is voor je kleintje: die is gewoon hartstikke bang. Daardoor kon ik (iets) beter de situatie handelen…

Hoop dat mn verhaal te volgen is. En hoe is het vannacht gegaan?

Wat erg lijkt me dat! Gisteravond was Laura wakker van half 11 tot half 1 omdat ze buikpijn had (tenminste dat denk ik want op den duur kwamen er een paar enorme winden) en dat trok ik al niet echt.

Ik vind het heel goed dat je hem niet in bed neemt, ik ken een jongetje van 5 die elke nacht om een uur of twee bij zijn ouders in bed klimt en daar verder slaapt… daar moet je toch ook niet aan denken. Hoe ging het vannacht?

@30meimama;
Fijn dat je verhaal zo herkenbaar is.
Ben ook niet echt boos of geiriiteerd naar Daniel toe (zielige manlief want op hem reageerde ik het wel af) Want vond het idd toch wel sneu dat hij bang was.
We zijn van donderdag op vrijdag nacht van half 1 tot 3 uur bezig geweest maar daarna viel hij toch lief in slaap.
Donderdag overdag is hij gewoon ook lief gaan slapen voor een uurtje en afgelopen nacht heeft hij op 1 keer doorgeslapen, maar denk dat dit komt omdat hij ziek aan het worden is, geen eten wil hij, drinken matig, dus daar ben ik nu hele dag druk mee om iedere keer slokje te geven en vanavond had hij verhoging 38.6
Vanmiddag heeft hij 3!! uur aaneen geslapen dus denk dat dit komt omdat hij ziek is,
maar wat vond ik het heerlijk om groten deels van de nacht heerlijk door te kunne slapen!!
Echt zo lekker.

Ben dus heel benieuwd hoe het vanacht gaat en nu er weer een ‘goede’ nacht is geweest denk ik dat ik dit alles weer met frisse moed aan kan pakken snachts (als het dan maar niet te lang duurt hihi)

Liefs Marina

En en, hoe is het vannacht gegaan? Hier was het vannacht zeuren tussen 9 en 11, uiteindelijk is ze in slaap gevallen (gelukkig).

Het kost wat moeite, maar werkt echt hoor… Hier nu dus af en toe een moeiljke avond/nacht/middag, maar het gaat al stukken beter dan het ging…

Succes!

(enne…ook hier heeft manlief het moeten ontgelden. Daar komt nog bij dat ik onder de hormonen zit, ben 11 wk zwanger van nummertje 2…)

[Auteur]

Berichten