Hoe gaat het nu met je???? heb je al enig gevoel dat de mk op gang komt….

Ze hebben mij destijds best lang laten lopen….helaas….ik kan me ook heel goed in esmee dr verhaal verplaatsen hoor maar goed mijn sterke gevoel dat het vruchtje eruit moest bleef de voorhand houden…..

Ik heb pillen gekregen die ik van onder moest in brengen om de mk op gang te brengen, dit heb ik een weeklang gedaan, alles wat kwam van kleine tot grote stolsels maar geen vruchtje…..dus na bijna 2 weken hebben ze mij gecurateerd en dit duurde echt lang hoor….ben ook een maand bezig geweest, eerst wachten tot het op gang kwam want had met 10 week de echo terwijl het vruchtje maar tot 5 week en 6 dagen kwam…..ook een heel gedoe met constant naar het ziekenhuis te gaan en voor bijna alle gyneacologen met de benen wijd gezeten voor de inwendige echo`s om te zien hoe het met mn lichaam ging…..

maar goed toen ik eindelijk gecurateerd werd (met ruggeprik) voelde ik me later veel beter, lichamelijk maar ook geestelijk ging er een last van mn schouders maar het was wel ontzettend moeilijk hoor…..

achteraf ben ik ook heel blij dat het in het ziekenhuis weggehaald is, het vruchtje is nl opgestuurd voor onderzoek en daaruit bleek dat ik een mk had gekregen omdat de waardes van mijn schildklier echt niet goed waren en heel veel hormoonstoffen mistte hierdoor…..zo ben ik onder behandeling van de internist gekomen en later dus een goeie zwangerschap gehad met de juiste medicatie….

Maar ik hoop wel voor je dat het uitzichzelf dan snel opgang komt hoor….deze keuze wou je graag dus zal heel hard voor je duimen

Heel veel sterkte met alles….en blijf er goed overpraten….das heel belangrijk

Veel liefs Denise

Hoi Sacha (en Denise),

Hoe gaat het nu met je?
Valt niet mee he meid.. Het is ook zo tegenstrijdig. Blij dat je lichaam allert genoeg is geweest om zo vroeg al te kunnen constateren dat het niet goed was met het kleintje, verdrietig om het verlies om dat het zo ontzettend gewenst was..

Ik wilde toch even kwijt dat een currettage niet altijd zo hoeft te verlopen zoals hierboven omschreven. De mensen die ik ken en die het hebben ondergaan zijn gewoon onder algehele narcose geweest en stonden, net als ik, weer binnen 15 min buiten de OK. Je moet dan nog enkele uurtjes blijven ter controle en je mag dan naar huis.. Alle hebben het als “het stelde niks voor” ervaren en dan hebben ze het over de opname en ingreep. Het was voorbij voor ze er erg in hadden..

Maak je dus niet teveel zorgen,.. Ik hoop voor je dat het verloopt zoals je het graag zou willen.

Dikke knuffel,
Esme mv Kay en Gwen

@ Denise

Kan me voorstellen dat je blij was dat ze je uiteindelijk geholpen hebben. Dat is inderdaad wel lang… Ook ik weet hoe het is om heeeeel vaak “daar beneden” gecontroleerd te worden op vanalles (bij de miskramen en) na (!) Gwen’s geboorte. Ik denk dat alle gyn’s stuk voor stuk er vaker gekeken hebben dan al de keren dat ze in hun leven naar de Efteling zijn geweest 😉 Maar ach.. Dat vind ik eigenlijk nog t minst erg.. Op zo’n momenten liggen je prioriteiten toch ergens anders..

Maar een curretage met een ruggeprik? Mij lijkt het echt helemaal niks,.. Alles maar horen wat ze aan het doen zijn.. Laat mij maar even van de wereld zijn hoor wat een curretage aan gaat! Ik keek er eerder ook allemaal wat angstiger tegenaan, maar nu ik het eens heb meegemaakt weet ik dat het ook echt meevalt. Wie weet zou ik nu anders kiezen..

Hoi,

Bedankt voor de belangstelling en jullie ervaringen.

Hier is nog niks van een aankomende bloeding te merken…

Afgelopen maandag heb ik een echte k** dag (sorry..) gehad, op m’n werk kon ik het niet meer voor me houden en werd het me even teveel, baalde ik wel van, maar luchtte achteraf eigenlijk toch ook wel op. Voel me nu weer beter.

Ik heb besloten om nog verder af te wachten of de mk vanzelf opgang komt. Ik heb helemaal het gevoel niet dat het iets is wat m’n lichaam uit moet.
Heb eerder het gevoel dat ik het nog helemaal niet kwijt wil ergens, gewoon omdat het mijn kindje is. Gevoel en verstand zitten hier dus nog niet echt op één lijn.
Ik denk dat ik het beter kan accepteren als het op de natuurlijke manier gebeurd.

Ik heb contact met mijn verloskundige, tot nu is het aantal (inwendige) echo’s beperkt gebleven tot twee, en dat zal tot een eventuele curretage ook zo blijven. Ze zullen natuurlijk wel na een natuurlijke mk controleren of de baarmoeder weer schoon en klein is.

Als het uiteindelijk toch op een curretage uit zou lopen mogen ze mij lekker laten slapen, ik wil er dan ook echt niks van meekrijgen.
Ik hoor veel verschillende verhalen over hoe mensen het ervaren hebben, ik denk dat je niet helemaal kan voorspellen hoe het zal gaan lopen. Ik heb ook van verschillende mensen gehoord dat ze achteraf nog flinke buikpijn hebben gehad, bij anderen was dat niet. Helaas is een kennis van ons waarschijnlijk onvruchtbaar geworden na een curretage.

We wachten voorlopig nog rustig verder af.

Liefs,

Sascha.

[Auteur]

Berichten