Hoi Meiden,

Nynke is nu 20 maanden en ik ben 25 weken zwanger van ons 2e hummeltje.
Nu ben ik al een tijdje aan het nadenken of ik zou stoppen met werken.
Ik werk nu 24 uur als receptioniste.
Onze ouders passen die 3 dagen op, om en om zeg maar de ene week mijn moeder 2x en mijn vriend’s ouders 1x en die week erop andersom.
Nu gaat het een tijdje al wat stroever met oppassen mijn schoonmoeder komt niet zo vaak meer oppassen dan komt toch mijn schoonvader telkens, niet dat ik dat erg vind maar straks met een 2e kindje wel dan ben ik bang dat dat te druk wordt voor mijn schoonvader 2 kids vrouwen zijn daar toch anders in vind ik.
Ook merk ik nu Nynke groter wordt dat ie zich vanaf nu echt gaat bemoeien met het opvoeden dus een beetje boos worden als ze iets doet wat voor ons onschuldig is en ik merk dat dat me een beeje irriteert ik wil haar zelf opvoeden en zeggen wat wel en niet mag en ik wil niet dat mijn ouders of schoonouders dat doen.
Ik heb gewoon zoiets van ik wil het vanaf nu allemaal zelf doen.
Doordat ze dus al 2x in de week oppassen komen onze ouders ook minder vaak op visite dat vind ik ook jammer het is oppassen en meteen naar huis.
Ik ben dus erg in twijfel.

En kinderdagverblijf dat wil ik niet daar heb ik niks mee.
Wie van jullie is ook thuis en werkt niet??
En hoe bevalt dat??

Liefs Zonnetje

Hoi zonnetje,

Ik snap je twijfels wel over het stoppen met werken. Het is ook best een grote stap. Waar ook weer vanalles aan vast hangt hè.

Ik zelf ben gestopt met werken toen Jesse werd geboren. Nu is ook nummertje 2 op komst en wil nog steeds graag thuis blijven.
Ik zou het echt niet anders willen en vind het heerlijk om voor ons kindje te zorgen. Het is echt niet altijd makkelijk, maar dat is het op het werk ook niet hè.

Ik zelf zou zeggen: stop lekker als dat voor jou nu mogelijk is. Mocht het na een tijdje toch niet zo zijn als je had gedacht/gewild, kun je toch altijd weer op zoek gaan naar een baan?
Voor mij is dat moment nog niet gekomen, maar weet ook wel dat ik ooit wel weer ga werken. Maar nu vind ik het prima zo. Ik geniet van ons kindje en voel me hier nu erg gelukkig. Heel belangrijk is natuurlijk ook dat je man je ook steunt in de beslissing.

Succes met het maken van je keuze!

Hoihoi

Ik zelf ben niet gestopt met werken, ik zou daar ook geen leukere moeder van worden…
Wel een moeilijke keuze!
Zou een gastouder geen optie zijn als je niet zo van t kdv bent (wat ik me kan voorstellen hoor!)

Suc6!

He Stefanie,

Het is best een lastige keuze waar je voor staat.
Er is voor allebei wel iets te zeggen, maar ik merk in je verhaal dat je eigenlijk het allerliefst, voorlopig in ieder geval, zelf voor je kindjes wil zorgen.
Als het financieel geen problemen geeft, zou ik zeggen: volg je gevoel.
Er is altijd wel weer een baantje te vinden als je weer eens aan de slag wilt.
Je zou ook kunnen overwegen om bijv. 1 dag in de week te blijven werken. Dan heb je toch nog iets naast je gezin, je verdient nog wat en de oppas is dan ook een stuk minder bezwaarlijk lijkt mij.

Zelf heb ik de luxe dat ik vooral avonden en soms een weekend werk. Ik ben daar echt blij mee. Op deze manier heb ik ook geen oppas nodig, of nou ja. mijn man is dan thuis. Ik vind dat zelf nog wel een voordeel, op deze manier is hij ook wat meer bij de kinderen betrokken merk ik.
Ze vinden het ook altijd leuk als papa voor hen zorgt, dan gaat alles toch een beetje anders en misschien wat minder precies, vinden zij niet erg natuurlijk:)
Realiseer je wel bij je keuze dat je kindjes relatief maar een korte periode klein zijn en jij nog lang genoeg kunt werken als alles goed gaat.
Het is een persoonlijke keuze en het voelt voor iedereen anders. Ik zou zeggen: volg je ( moeder ) gevoel maar !

Laat je nog even weten hoe of wat ?

Liefs, Sophie

Ik ben net weer begonnen met werken na een jaar thuis te zijn geweest.
En alles heeft z’n voor en nadelen. Een groot voordeel van thuis zijn is dat het allemaal heel relaxed gaat. Geen stress over vroeg opstaan en snel eten en aankleden. Zelfs nu de oudste naar school gaat is het veel relaxter op dagen dat ik niet hoef te werken.
Je hoeft idd. ook geen structurele oppas te regelen. Zeker als het oppassen van opa je niet lekker zit is dat heel vervelend.
Wat ik een heel groot nadeel vond is dat ik heb best eenzaam vond. Je ziet niet heel veel mensen meer.
Ik vind het nu dan ook heerlijk om weer collega’s te hebben en met mijn vak bezig te zijn. Ik word daar erg blij van.
Het liefst blijf ik dan ook lekker twee dagen werken.
Maar het meest ideale vond ik toch wel toen wij allebei 3 dagen werkten. Dat was ook heerlijk, zonder stress naar je werk, als ik thuis kwam was alles door mijn man gedaan. De meiden vonden het ook heerlijk om met papa thuis te zijn. En een dag oppas vond ik heel goed te doen.
Misschien kan je man wat minder gaan werken en kunnen jullie het zo oplossen.

Een lastige keuze, die je samen met je partner kunt maken. Ik ben zelf gestopt met werken na onze tweede, de directe oorzaak was een verhuizing van regio Amsterdam naar regio Eindhoven. Mijn werk was net te ver weg om het leuk te houden. Dus van de ene op de andere dag besloten: ik word full time thuismama. Met het idee: na een half jaar ga ik weer werken….. Nou je ziet het: na 7 jaar ben ik nog steeds thuis. Het bevalt veel te goed, in onze situatie. Het creëert enorm veel rust, geen afstemming over wie wanneer naar een vergadering kan of wie bij de zieke moet blijven. Ik heb het ook allemaal graag zelf in de hand en vraag ook moeilijk om hulp/oppas. Daarnaast doe ik wel vrijwilligerswerk (redactie tijdschrift), maar dat kan ik behoorlijk zelf indelen (’s avonds doe ik dat dus vaak).
Succes met afwegen, het is lastig, er zitten altijd voors en tegens aan welke beslissing je ook neemt. Ik zou zeggen: volg je hart (maar dan weet ik al wat het gaat worden, toch?)

Hoi,

Ik ben tot ruim een jaar nadat Daniel geboren was thuis gebleven, toen ben ik weer als oproepkracht begonnen met werken op mijn oude werk.
(verpleeghuis)
Nu werk ik nog niet veel en het schommelt per maand, qua uren, de ene maand 20 uur, de andere maand 10 uur bijvoorbeeld.

Zo ben ik overdag toch lekker thuis bij Daniel en kan ik hem zelf opvoeden en hoef ik dit niet aan anderen over te laten want dat vind ik niet prettig.
Ikzelf ben jong moeder en ben daardoor ook “jong” uit de kinderen.
De meeste vrouwen vinden eind 30 kindjes pas erg leuk, maar tegen die tijd kan ik gewoon weer fultime binnen school uren aan de slag omdat mijn kind(jes) dan op school zitten.
Zo heb ik mijn afweging gemaakt, en vult iedereen elkaar aan.

Succes met je beslissing
Liefs Marina

Hoi Hoi bedankt voor jullie reacties!!!

Ik ben zelf ook een jonge moeder ben pas 25 dus daarom twijfel ik dus ook zo omdat ik inderdaad altijd nog kan werken.
Heb nu 6 jaar werkervaring bij hetzelfde bedrijf opgebouwd en dat scheelt denk ik ook al.
Mijn salaris valt dan straks als ik de keuze maak wel weg en dat wordt wel even wennen want we zijn nu gewend te kunnen doen wat we willen maar goed dat wordt dan aanpassen.
Ik vind het wel heel eng de stap te maken omdat ik bang ben dat ik de contacten enzo wel ga missen maar goed ik krijg er een hele hoop voor terug!

Ik laat het jullie weten zodra ik de keuze heb gemaakt maar wel fijn om te lezen dat er meer thuismoeders zijn.

Liefs Zonnetje

Het is ook eng om je baan op te zeggen. Tegelijkertijd voelde ik me ook ontzettend opgelucht/bevrijd toen ik ‘het’ nieuws op het werk vertelde.
De eerste tijd moest ik ook écht wennen aan het ‘geen-baan-hebben’ gevoel, dat moet je toch een beetje meenemen; het is dus niet gelijk allemaal ‘geweldig’ als je stopt. Maar als ik het over zou moeten doen, zou ik direct weer dezelfde keuze maken.
Succes met nadenken en beslissen. Wat vindt jouw mannetje ervan??

[Auteur]

Berichten