tja… die hormonen weten wat he.
ook ik heb een aantal weken niet lekker in mn vel gezeten.
had ontzettend veel angsten. angsten die ik nooit tevoren heb gehad.
was opeens bang dat mn dochtertje (22 maanden) zou vallen bij alles wat ze deed, dat ze zou stikken in een boterham enz. ook omtrent mn zwangerschap had ik grote angsten.
kon totaal niet genieten van mn zwangerschap.
was bang dat t fout zou gaan, dat mn kindje een afwijking zou hebben, dat hij/zij dood geboren zou worden en noem het maar op.
voelde me zo rot! nu voel ik leven in mn buik (sinds 16 weken), en weet ik dat hij/zij goed zit.
sinds de kerst kan ik pas echt genieten van mn zwangerschap.
de meeste angsten zijn gelukkig ook weg.
probeer toch zo veel mogenlijk te genieten van je zwangerschap, en je gezinnetje.
mijn dochtertje (en mn man natuurlijk) heeft me door deze periode heen geholpen.
elke keer als ik me rot voelde, ging al mn aandacht naar haar, zodat ik nergens anders meer aan ko ndenken. plan leuke uitjes (voor jezelf of met de kids) zodat je dingen hebt om naar uit te kijken.
schrijf alle dingen waardoor je je rot voelt op, spreek jezelf hard toe: het slaat nergens op, dat ik me zo rot voel! ik moet me juist fijn voelen! er zit weer een nieuw wondertje in mn buik!
scheur daarna het blaadje en gooi het in de prullenbak.
ook dit heeft me goed geholpen.
nou meid, sterkte en hopelijk kan jij ook snel gaan genieten van je zwangerschap en de rest van je gezin en voel je je niet meer zo rot.
liefs, do
mama van nathalia 22 maanden en 17 weken en 5 dagen zwanger van ons 2e wondertje