Hoi,

Ik had eingelijk dezelfde vraag als hierboven: is er een reden waarom je vriend zou kunnen aannemen dat hij niet de vader is? Plat gezegd: ben je wel eens vreemd gegaan in jullie relatie? Deze vraag is niet veroordelend bedoeld!

Als je vriend eerste zeker wil weten of hij de vader is, hoe zit dat dan met erkennen? Want dat moet toch al voor de geboorte? Erkennen van de ongeboren vrucht etc.?

Ik vind het vervelend voor je dat de zwangerschap overschaduwd wordt door dit probleem. Je zou juist (al dan niet met vriend) moeten kunnen genieten van je baby!

Mijn man heeft me die vraag nooit gesteld. Daar was ook geen enkele reden toe.

Ik hoop dat jullie er uit kunnen komen en dat jullie die laatste maanden/weken toch samen kunnen geniet van je kleintje.

Gr. TAmara.

Sorry, maar ik vraag me ernstig af wat voor relatie jullie hebben! Dit is toch te gek? Ik zou er niet eens op ingaan, maar ik heb gelukkig dan ook niet zo’n idioot van een vriend (sorry hoor)!

Tenzij jij zelf natuurlijk weet dat het anders zit, maar goed, dan zou je hier ook niet schrijven!

Nou ja zeg…wat belachelijk!! Hij komt mij ook erg jong en onzeker over, maar dan nog kan ik me niet voorstellen dat hij zoiets zou zeggen. Rot voor je zeg, dat je zwangerschap hierdoor overschaduwd wordt, het is al heftig genoeg!
Zelf zou ik niet meewerken aan een test. Als er zo weinig vertrouwen is, dan is de basis van de relatie misschien niet goed. Ik hoop dat jullie eruit komen!!

Jeetje, wat een verhaal! En ook al veel reacties. En allemaal zoals ik ook denk.
Waarom zou hij jou niet vertrouwen. Wat een ontzettend rare vraag van hem?!? Tenzij er natuurlijk een reden is om dit te denken.
Maar mijn man heeft nooit getwijfeld of het zijn kinderen zijn. Ik zou me diep ongelukkig voelen. Vertrouwen is het allerbelangrijkste in een relatie. Als dat er niet is, waar is de relatie dan op gebaseerd?

Heel veel sterkte hoor! Praat er maar veel over, het lieft ook met mensen uit je eigen omgeving die jij vertrouwt!

Groetjes Suus

Ik zou hem voor de keuze zetten.
Of er in ieder geval voor nu zolang je zwanger bent over op houden en ervan uitgaan dat het van hem was of gewoon helemaal vertrekken.
Zoiets kun je er toch niet bij hebben?!
Hij gedraagt zich als een klein kind, hij is onzeker en houdt hierbij totaal geen rekening met jouw gevoelens.
Ik persoonlijk zou hier woest van worden en mijn relatie nog eens onder de loep nemen.
En ik ben bang dat er bij mij dan uit zou komen dat ik zo iemand in mijn leven niet zou willen, maar dat ben ik.
Als je wilt dat de relatie blijft tja misschioen dan idd een vaderschapstest als het kindje geboren is, of eens praten met een proffesional met zijn tweeen, lijkt me in dit geval ook geen overbodige luxe.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe en geniet vooral van je laatste loodjes!!

Groeten Petra

hij heeft geen reden om te vragen of hij wel de vader is, dat is niet standaard tenzij je een onzekere relatie had. stel nu idd je grens. hij weet waar hij aan toe is en na de geboorte kan er een test komen, is hij de vader dan erkent hij alsnog en zit hij aan alle plichten vast, tot die tijd geen gezeur. geeft hij aan waarom? toch niet vanwege die amerikaanse statistieken dat daar weleens over gelogen wordt. dan mag hij aan zijn onzekerheid gaan werken. hij is zeker onzeker. schuift het idee van vader worden zo lang mogelijk naar voren. kende eentje die graag vader wou worden, zij zwanger en hij maandenlang roepen dat hij dit helemaal niet wilt. hij wil het wel maar is ook zo onzeker. tegen hem zeg ik ook: het is jouw eigen keus geweest wees een kerel en gedraag je ernaar, dat gelieg en gezeur hoef ik niet te horen. ik zou zelfs een eis erbij gooien wat de relatie betreft, blijkbaar kun je niet van hem op aan en op hem steunen dus hij voldoet niet aan de eisen van een vriend/man/vader. laat hem daar over nadenken. hij mag bewijsen of hij goed is voor jullie en dan kan jij nadenken of jij hem wel in het leven van jullie kind wilt hebben. draai je de situatie om. sterkte ermee

Wat een verschrikkelijke situatie! Als ik het zo lees heb ik het idee dat misschien iets in zijn vorige relaties is fout gegaan (partner die vreemd is geweest). Misschien is hij zelf wel vreemd geweest tijdens jullie relatie, waardoor hij weet dat hijzelf niet te vertrouwen is en daarom nu ook maar zijn vraagtekens bij jou gaat zetten omdat je zwanger bent. Heb er zo’n gevoel bij, omdat ik zelf een partner heb gehad die vreemd ging en heftig reageerde als ik met een jongen stond te praten, dan dacht hij dat ik hen wilde bedonderen! Hij biechte later in onze relatie op dat hij zelf vreemd was geweest. In het begin van mijn huidige relatie (waar ik nu samen een kindje mee krijg) heb ik ook wel eens jaloers gereageerd als hij met een meisje stond die ik niet kende (gezien vorige relatie/ervaring ga je dus gelijk denken dat hij vreemd gaat) dat is goed gekomen hoor. Heb die trekjes (schade) al heel lang niet meer (gelukkig) en heb nu al meer dan 7 jaar een relatie met hem. April gaan we trouwen en juli verwachten we ons eerste kindje!!
Wat ik wil zeggen is, mocht er dus in zijn relatie verleden iets gebeurd zijn kan hij dus aan het beging van jullie relatie dus zo onzeker zijn en je die vraag voorgelegd hebben. Ik zou zeggen heb het er met hem over of hij een relatie met iemand heeft gehad die vreemd is geweest. Praten en vertrouwen is toch wel het belangrijkste in een relatie.
Ik wil je heel veel succes toewensen en probeer voor jezelf op te komen! Het gaat niet alleen om zijn gevoel!! Veel liefs en probeer die laatste maanden nog te genieten.

[Auteur]

Berichten