Tja, ik was er altijd op tegen en bij de supermarkt doe ik het ook niet. Maar hier in de straat als ze net in de auto zit en ik vergeet iets, dan ren ik snel naar binnen.
Toen we op vakantie waren, ging Myrthe op tijd naar bed. Waar wij sliepen is niet ruimte om te zitten en dus gingen we met ons allen naar de overkant, van waaruit je haar kamertje goed kan zien.
De babyfoon had bereik, we hadden extra brandmelders (ook al hingen die daar ook al) en de kamer ging op slot (je weet nooit wie daar naar binnen kan)
En ook ik kreeg vredelijke commentaar van iemand. Dat ik maar een slechte moeder was e.d.
Maar als ze huilde was ik binnen 2 min bij haar, terwijl als ze thuis huilt, ik haar vaak 5 min laat huilen. We gingen soms kijken en alles was goed.
Moet ik dan hele avond op bed liggen omdat Myrthe niet mee kan naar overkant?
Ik ben een angsthaas, maar probeer ook te relativeren. Heb veel therapiën gehad, ook hiervoor.
Ik heb zoveel mogelijk gedaan om te zorgen dat ze veilig slaapt, meer kan ik niet doen.
En als ik denk aan alle dingen die zouden kunnen gebeuren, dan heb ik maar zeker ook Myrthe geen leven meer.
Dus ik doe mijn best er een middenweg in te vinden, met gelukkig een erg nuchtere vriend.
Maar ik snap beide kanten van verhaal heeeeeel goed.