Hoi Corina,
Ik ben gelukkig in het ZH bevallen anders vrees ik dat het anders zou zijn afgelopen. Nee, ik schrok niet … ik had een hele zware bevalling achter de rug en was blij dat het gedaan was, was in zo’n roes. Hoorde wel van alles om mij heen en dat de kinderarts miest komen maar ik dacht alleen maar; het komt wel goed! Mijn man zag lijk wit … ik weet dus wel dat men in rep en roer was. Na ongeveer 5 a 10 minuten werd ze op mijn borst gelegd en kon ze rustig gaan adem halen. In eerste instantie was ze heel benauwd en kwam ze niet op gang, ze huilde ook niet, was slap en blauw. Ja, onvoorstelbaar … maar de ernst kwam niet tot me door.
Ja, dat huilen. Ik heb er lang over gedaan om weer rust te voelen van binnen. Daar is zeker 1 jaar over heen gegaan. Afgelopen zaterdag was ze tussen vreemde mensen en ze vond het prima, … in een ander huis, vreemde mensen, ja dat is haar letterlijk vreemd en komt ze niet gelijk op gang maar het gaat beter. Vooral niet forceren en et positieve benoemen.
Ja, ik heb de neiging om thuis te blijven uit angst. Toch ga ik er vrij vaak op uit en dat kan een rondje supermarkt zijn, lekker aan de wandel, haar laten wennen aan van alles wat bij het leven hoort.
Ik zal de tip van de kookwekker onthouden!
Groetjes!