wat moet ik daar nou mee,
we hebben anderhalf jaar geprobeert zwanger te worden maar het wou maar niet lukken. we kregen zelfs ruzie met elkaar omdat de spanning uit onze relatie weg was en dat de sex meer verplicht was dan leuk.
nou hadden we besloten te stoppen met proberen. nou twee maanden later ben ik onverwachts zwanger. ik ben natuurlijk heel erg blij er mee. en mijn man vind er niets aan.
wat moet ik daar nou mee?

Misschien heeft hij even way meer tijd nodig.
Uit je verhaal begrijp ik dat jullie relatie de laatste tijd wat onder spanning heeft gestaan.
Je hebt grote kans dat hij zich wat weggecijfert heeft gevoeld en nu jullie “gestopt”waren in zijn hoofd had om met zijn tweetjes weer ervoor te gaan.
Nu ben jij ineens toch zwanger, vrij onverwacht voor hem en hij moet dus ineens weer omschakelen.
Praat met elkaar en heb er een beetje begrip voor dat hij misschien wat langer nodig heeft om de knop om te zetten.

Probeer er achter te komen waarom hij nu niet blij is.
Komt het omdat hij er eigelijk aan gedacht had, dat het toch niet ging lukken of is jullie relatie dusdanig veranderd dat hij gewoon even de tijd moet hebben om binnen jullie relatie deze grote verandering te kunnen handlen.

voor mannen leeft het begin van de zwangerschap zowieso minder dan voor de vrouwen.
Een man merkt er pas wat van als er een buik komt en hij de baby op een echo heeft gezien of al kan voelen bewegen.
Geef hem wat tijd om aan het idee te wennen.

Mijn man is dol op de kinderen, maar kan ook niet zoveel met zwangerschap en zelfs het eerste babyjaar vindt hij niet zo geweldig.

Kan toch?
groetjes,

allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!

ik ben het helemaal met mn voorgangers eens.
geef hem even de tijd om aan het idee te wennen.

en wat sophie zegt, klopt ook helemaal!
mannen zijn anders dan vrouwen.
een vrouw is vanaf het moment dat ze de test in haar handen heeft, in de wolken.
mannen zijn daar te nuchter in.
hun ervaren het allemaal heel anders.
en idd, na de bevalling zijn mannen nog steeds zo nuchter.
kinderen worden voor de mannen pas leuk, als hij er achter aan kan kruipen/rennen.
k zeg niet dat alle mannen zo zijn, maar over t algemeen toch wel.

praat veel met je vriend. dat is de basis standpunt van een relatie, maar vanaf nu is het nog net iets belangrijker, vind ik.
praat over hoe jij je voelt, maar vraag ook aan hem hoe hij zich voelt, hoe hij de rest van zn leven voor zich ziet, praat over verwachtingen, betrek hem overal bij. je zult zien dat alles helemaal goed gaat komen, en dat hij straks even blij is als dat jij nu al bent!

liefs, do

Communiceren is het sleutelwoord, met praten binnen je relatie over jullie relatie en deze verandering moeten jullie toch dichterbij komen te staan. Het is toch een wondertje van de natuur! De meeste mannen zijn juist supertrots, dus geef het even de tijd!

Liefs Vic

Tja, lastig. Maar de beleving van mannen en vrouwen is inderdaad nogal verschillend. Ook mijn man begon pas echt lol aan de kinderen te krijgen vanaf een half jaar. Daarvoor was hij heus lief voor mij en de kids, maar hij kon er niet zoveel mee.

Succes met met hem praten hierover.

hey!

ten eerste Gefeliciteerd!!
zoals iedereen al zegt zijn we erg verschillend, en communicatie is inderdaad erg belangrijk, maar toch lijkt het me enorm balen voor je hoor!
jij natuurlijk helemaal blij en dan krijg je dit!!!!
kan me voorstellen dat je er dan ff door heen zit!
ik hoop dat hij snel bij draait en dat het gewoon ff de schrik was!!

liefs

mijn kerel is heel blij maar gelooft het soms ook nog niet hoor, en ik ben 25wkn4dgn. nu we weten dat het een meisje word is hij weer helemaal bang, want wat moet je in godsnaam met een meisje? en hij voelt de kleine nog niet etc. geef hem tijd. steek energie in jullie relatie, de onzekere tijd van vruchtbaar of niet is voorbij, sluit dit samen af en kijk samen hoe je je relatie nog meer kan verbeteren, samen dingen doen en vrijen kan gewoon nog en idd het “verplichte” is eraf. succes

[Auteur]

Berichten