hallo ik ben lonne, mijn man en ik hebben al een zoontje van 4. 2 jaar geleden hebben we besloten om te proberen nog een kindje te krijgen. helaas wilde dat maar niet lukken. en werd onze relatie er ook maar niet beter op. dus besloten we om het te laten rusten en maar blij moesten zijn met een geweldig kind. ons sex leven werd was niet echt spannend meer het was meer een verplichting dan dat het leuk was. nou ben ik na 2 maanden toch zwanger. ik ben er heel gelukkig mee alleen mijn man niet. nou is het zelfs zo erg dat hij bij me weg gaat. wat moet ik nou?

Ik weet hoe moeilijk het is om lang te moeten wachten en wat voor een wissel dit op je relatie kan trekken als je niet uitkijkt.
Je gaat elkaar anders zien, en in plaats van van elkaar genieten ga je timen (funest voor je sexleven), ben je vaak gefrustreerd en kan dat leiden tot onbegrip en ‘vergeet’ je misschien waarom je ook al weer bij elkaar bent.

Mogelijk heeft je man, toen jullie besloten om met zijn drieën gelukkig te worden, gedacht dat het zo maar weer het oude zou gaan worden. En nu gooit de nieuwe zwangerschap toch roet in het eten. Hij hoopte misshcien op weer meer quelitytime voor jullie beiden, meer aandacht voor elkaar en nu gooit een onverwachte zwangerschap roet in het eten. Terwijl jij alleen maar denkt aan het fijne wonder dat nu toch is gebeurd.

Ik dnek dat je hem moet proberen aan de ene kant ruimte te geven om niet gelijk blij te zijn en over zijn twijfels te praren zonder direct te oordelen. En probeer aan de andere kant te achterhalen wat voor beeld jullie allebei hebben bij ‘samen gelukkig zijn’ en waarom dat nu dan niet zo is. Probeer tijd en aandacht voor elkaar vrij te maken, hoe moeilijk dat ook is met de vermoeidheid van een zwangerschap én nog een kleine.

Even verderop staat ook een post over een man die niet gelukkig is met een zwangerschap, het lijkt een beetje op jouw verhaal. Daarin geven ook veel meiden aan dat hun man ook niet direct super blij was, maar er echt even aan moest wennen.

Veel sterkte.
Wenser

Dat andere topic was ook van jou zie ik nu… sorry

Dat is waardeloos zeg dit! Denk aan jezelf en aan je kind en geef dat NOOIT op! Je man gaat niet weg omdat je zwanger bent er is een andere reden probeer die uit te zoeken. Hij was toch wel gegaan ook al was je niet zwanger geweest maar dan had het wat langer geduurd. Vraag jezelf af wat je wilt en geef hem maar ruimte om erover na te gaan denken en ook bij jezelf te raden gaan wat jij nu wilt. Een ding meid het zijn jouw kinderen en die moet je koesteren!

heel veel sterkte!

jeetje zeg, dit had ik niet verwacht.
had op je vorige topic ook al gereageerd van de week. dat je man waarschijnlijk moest wennen aan het idee, maar wat is dit hard zeg, dat hij loopt te dreigen om weg te gaan.
heel moeilijk.
ben het wel met wenser eens. gef hem even wat ruimte maar blijf praten met elkaar!
probeer zijn angsten/boosheid en weet ik het te achterhalen.
wat zit hem nu precies dwars?
waarom wilt hij zn vrouw en zn kind(eren) achter laten??
ik vind het verhaal van lies erg hard overkomen.
wij kennen immers jow situatie niet, alleen maar wat jij hebt opgeschreven. vind het erg hard om te zeggen: hij was toch wel gegaan, alleen had het dan langer geduurd.
vind niet dat je dat kan zeggen als je niet eens de situatie kent.
1 ding geef ik haar wel gelijk in:
je kinderen moet je ook koesteren, en nooit of ter nimmer weg laten halen (abortus) omdat je man anders bij je weg gaat.
alleen met de kids kan je de hele wereld aan.
maar denk dat we nu een beetje op de stappen vooruit lopen.

praat zo veel mogenlijk met hem, maar ga niet puchen, dan ga je nog meer afstand kweken.

meid, ik wil je heel veel succes en sterkte wensen.
bedenk wel dat je niet alleen bent.
je kleintje in je buik en je peuter die rond loopt voelen ook jouw verdriet/stres aan.

denk aan je.

liefs, do

Ik geloof ook niet dat je man weg gaat om je zwangerschap.
Dan is er meer aan de hand.
Als je zelf echt niet weet wat er aan de hand is probeer daar dan achter te komen misschien is het nog oplosbaar?!
Heel veel sterkte iig

Wat ontzettend vervelend zeg! Net wat de anderen zeggen denk ik idd niet dat je man vertrekt omdat je zwanger bent. Probeer anders samen nog in relatietherapie te gaan, een buitenstaander kijkt vaak anders tegen jullie relatie en verschillen aan.
Ik wens je heel veel sterkte toe en laat je lekker vertroetelen door familie en lieve vrienden die dicht bij je staan.

Liefs Vic

heel veel sterkte…..ik zou niet weten wat je zou moeten doen, want ik denk dat je heel weinig KAN doen. Ik geloof ook niet dat het alleen de zwangerschap is…misschien de druppel geweest?? Probeer erachter te komen.
wat vervelend zeg…..is nou niet echt bepaald genieten zo.

heeeeel veel sterkte!!!

succes meid, richt je nu op jullie relatie en kijk wat er nog te redden valt als je dat wilt natuurlijk. maar denk ook goed na of je een 2e wilt mocht jullie toch uit elkaar gaan. sterkte

[Auteur]

Berichten