Hee meiden,
Er moet me ff iets van het hart en ik kan wel wat feedback gebruiken. Ik ben net begonnen aan mijn 19e week en ben al echt rond. Dit wekt bij iedereen een soort van vrolijkheidsgevoel op. Iedereen lacht me vrolijk toe en wil positieve verhalen met me delen. En dan is er die uitspraak: “Geniet ervan he?”
Wij zijn heel bewust zwanger geworden en ik ben echt zzooooo trots dat ik mamma ga worden, maar dat genieten, dat lukt me gewoon niet! Ik voel me gewoon heel dik en lelijk en ben daarnaast een beetje freaked-out rondom alles wat er met mijn lijf gebeurt. Het feit dat er een mensje in groeit, het moeilijk doen met kleding, al die kwaaltjes, ongemakjes, beperkingen die ineens ontstaan….En ook nog eens die verschrikkelijke onzekerheid. Doe ik nu alles wel goed? Ga ik straks alles goed doen? Hoe moet ik hier toch mee om gaan???

Hoi MammaLinda,

Ik denk dat iedereen dit weleens heeft. Je voelt je iemand anders, zit niet meer in je eigen vel bij wijze van. Ze zeggen dat tussen de 20 en 30 weken vaak de mooiste periode is, dus wellicht denk je er over een paar weken heel anders over.
Succes ermee!

Liefs

ik moet zeggen dat ik de 1e keer best genoten heb van mijn zwangerschap maar echt bijzonder heb ik het nooit gevonden..
Iedereen vind het helemaal geweldig, en wil nog aan je buik zitten ook. “Wat leuk je ziet ’t bewegen!”..En ik kreeg ondertussen een paar trappen tegen mijn ribben!!

ben nu voor de derde keer zwanger en heb er nooit iets aan gevonden…..

bij de 1ste al niet. ik had toen weinig kwalen, maar vond het ook niet echt genieten ofzo…. ik was blij toen ze er eindelijk uit was(41wkn+1dag).

bij de 2de had ik het met 13 weken al gehad, maar daarna ging het iets beter. Hij kwam gelukkig redelijk op tijd(40wkn en 4dgn).

Nu bij de derde heb ik het echt helemaal gehad, dit is de laatste zwangerschap en moet eerlijk zeggen dat ik dolgelukkig zou zijn als de weeen eens eindelijk starten(ben nu 40 weken en 5 dagen…).

Eindelijk mijn lijf terug en hopelijk ook mijn goede humeur!
Een ander kan niet voor je bepalen dat je ervan moet genieten hoor!
Ik vond het gewoon afzien, 3 kinderen in 4,5 jaar tijd, maar van de kinderen genieten we des te meer!

Succes ermee, groetjes,

Hai mamaLinda,
Voel je niet schuldig meis, mijn eerste zwangerschap was lichamelijk niet zo zwaar maar geestelijk juist heel erg. Heb geen moment genoten. Was alleen maar bang en boos(had daarvoor 3 vroege miskramen gehad). Iedereen heel blij om je heen maar ik was dat gewoel in mijn buik al snel zat. Ben zelfs uit eigen beweging naar het GGZ gegaan omdat ik me echt heel erg slecht voelde psychisch. Nou dan gaan alle molens draaien, want niet blij zijn en bewust zwanger zijn, dat is ondenkbaar voor vele. Ben uiteindelijk door die 9 maanden heen gekropen.
Tot de weeën begonnen. Heb er drie dagen over gedaan en ik vond het een feest!!!! Bij iedere wee wist ik dat het einde van de zwangerschap nabij was. Toen mijn dochter uit me floepte was alles goed. Echt alles was goed en ik voelde me beter dan ooit tevoren!

Er zijn heel veel vrouwen die een prénatale depressie hebben, maar dit is nog erg taboe. Wellicht ben jij ook zo’n mama die door de hormomen een beetje klem is komen te zitten. Vraag hulp als je denkt dat dat helpt en verwijt jezelf niets!

Het komt echt weer goed.
En wie zegt dat je MOET genieten? Als het kindje er is, dat is pas het grote genieten (vind ik)

Ben nu zwanger van mijn tweede en deze zwangerschap beleef ik heel anders. Ben opgewekt en blij. Mijn omgeving haalt opgelucht adem haha.

succes mamaLinda, je bent echt niet alleen!!

xxx Nettie

Zwanger zijn is ook niet mijn hobby en gelukkig hoeft het niet meer (we hebben er drie en het is mooi zo). Ik kon me ook zo irriteren aan die opmerkingen: geniet ervan. Ja, de eerste weken was ik kostmisselijk en doodop, daarna ging het weer even maar op het eind kon ik geen stap meer verzetten terwijl het leven gewoon doorging….Ik heb zwanger zijn altijd als middel gezien om een kind te krijgen, meer niet. Hoewel het een ervaring is zijn er maar een aantal leuke ogenblikken: positieve test, goede echo, leven voelen en het moment vlak na de bevalling. Voel je er niet schuldig over! En nog een tip: ga niet teveel hopen op een roze wolk in de kraamweek, dat kan zijn en dan is het prachtig, maar het is ook vreselijk hard werken met veel emoties en slapeloze nachten. Het gaat om de verwachting. Het hele gebeuren wordt zo geromantiseerd helaas. Fijn als vrouwen het wel zo ervaren, jammer dat het nog steeds taboe is om er eerlijk voor uit te komen dat het soms heel zwaar is en een beetje tegenvalt. En…dat staat los van het houden van je kindje!

inderdaad mama van 3!

al heb ik wel het idee dat er steeds meer mensen eerlijk voor uit durven komen dat het ook vaak gewoon balen is allemaal!

baal nu ook als een stekker…. ben nu op het einde vd derde zwangerschap, maar er gebeurt helemaal niks, zit er helemaal doorheen, het enige wat ik wil is het kind eruit en wel heel snel!

Groetjes(40wkn+6dgn)

Succes Sophie, ik weet maar al te goed hoe je je voelen kan aan het eind van een derde zwangerschap! Hopelijk dient de baby zich snel aan! Ik vind zelf altijd dat het met een half jaar pas echt leuk wordt. Die eerste periode is veelal overleven met gebroken nachten (die van mij sliepen pas door met een maand of 4-5) en met een maand of 6 komt er ook meer respons! Nee, als ze geboren zouden kunnen worden rond hun eerste verjaardag, dan zou ik er nog wel eentje willen! 😉 Ik ben altijd erg jaloers geweest op vrouwen die fluitend en blozend door hun zwangerschappen heen gingen!

Mijn zwangerschap verloopt gelukkig goed, maar herken ook de momenten dat ik me helemaal niet lekker in mijn lijf voel, niet meer weet wat ik aan moet trekken. Het heeft mij wel geholpen mooie zwangerschapskleding te kopen (bij een goede winkel, waar je ook echt advies krijgt!), naar de kapper te gaan en juist wel aandacht aan mijn uiterlijk te besteden.

Heel veel succes! En laat het moeten vooral achterwege!

[Auteur]

Berichten