Hoi Meiden,

Ik zal me eerst voorstellen. Ik ben Larissa 30 jaar en mama van Jenna (5jr) en Jayden* (27dec09) en ik ben nu 17 weken zwanger van de 3e.

Vorig jaar bleek tijdens de 20 weken echo dat Jayden* een zware hartafwijking had (HLHS). Bij hem was het zo erg dat hij het einde vd zwangerschap niet gered zou hebben. Wij hebben toen de meest pijnlijkste en moeilijkste keuze van ons leven moeten maken en de zwangerschap afgebroken. Jayden* is op 3e kerstdag geboren en wat was hij mooi. In februari kwamen we erachter dat ik weer zwanger was. Dit was eerst een grote schok..zo snel hadden we niet verwacht. Ik heb het er nu soms erg moeilijk mee. Ik was 4 mei uitgerekend en precies die dag had ik mn 12 wkn echo..ik was dolblij dat de echo goed was maar had ook zo graag mn mannetje in mn armen willen houden net als ieder ander gezond babietje.
Ik heb met 16 weken een speciale echo gehad en alles ziet er goed uit maar toch blijf ik onzeker.

Zijn hier nog meer mama’s die dit hebben meegemaakt?

Nee, geen ervaring mee (gelukkig)!
Wat heftig, zeg.
Maar ook van harte gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik hoop dat je toch kunt genieten van dit 3e wondertje!!
Succes en sterkte!

Hoi…

Je titel trok me aan om toch even te lezen. Krijg wel kippenvel als ik het lees. Ik kan me best voorstellen dat je het hier erg moeilijk mee hebt. Ik wil je heel veel succes en sterkte wensen.
En ondaks al je verdriet hoop ik toch dat je kan genieten!

Liefs xx

Hallo Larissa,

Helaas hebben wij dezelfde keuze moeten maken als jullie.

Onze eerste zwangerschap is afgebroken en bij 21wk+5dgn is onze dochter Ninthe* geboren op 18-11-2006.
Wij kwamen er bij de 20-weken echo achter dat Ninthe* de ergste vorm van Spina Bifida (open ruggetje) had in combinatie met een waterhoofdje.
Ze zouden niks voor haar kunnen doen, en bij geboorte na een voldragen zwangerschap (wat wel een vroeggeboorte zou worden ivm waterhoofdje) zou ze maximaal 3 dgn leven en overlijden of door de pijn of door de medicatie hiertegen.
Wij vonden dat we geen keuze hadden, we wouden geen kindje die zo zou moeten lijden en vandaar hebben wij toen de zwangerschap afgebroken.
Ninthe* is na een bevalling van 46 uur geboren en een uur na de bevalling overleden.

De zwangerschap van Nova (21 mei 2008 geboren) vond ik een hel, ik vond het eng, heb heel veel echo’s gehad en de uitgebreide echo hadden wij ook met 16 weken, ondanks dat je blij bent dat ze daar niks vreemds op zagen was ik niet gerust. Eerst in mijn armen en dan geloven.
Mensen zeiden continue “geniet er nou van, alles is toch goed” maar zo werkt het helaas niet, het onbezorgde is je afgenomen, je moet leren leven met een onmenselijk verdriet en dat leg je niet even naast je neer….

Ik zelf ben nu 38 weken zwanger van een zoontje, ik heb meer van deze zwangerschap kunnen genieten maar voor elke echo sliep ik een week heel slecht.
Nu ik aan het eind ben haal ik soms de engste dingen in mijn hoofd, en daarom geldt weer…eerst in mijn armen hebben…er kan zoveel gebeuren, het is zoiets kwetsbaars een zwangerschap en absoluut niet vanzelfsprekend.

Ik wens jou een hele goede zwangerschap toe, met een prachtig gezond wonder….en beleef deze zwangerschap zoals jullie je daar goed bij voelen.
Ik kan alleen als tip meegeven dat als je je zorgen maakt, bel…een echo is zo gemaakt en mijn gyn zei altijd, het is de enige manier om je een beetje gerust te kunnen stellen in deze langdurende weken…

Knuffels en liefs Randy

Lieve Mamsie,

Ook ik heb dat vreselijke meegemaakt. Vorig jaar was ik zwanger van mijn prachtige zoon Thye*. Helaas bleek bij de 20 weken echo dat Thye* een open ruggetje een waterhoofd, niet aangelegde hersenen en een vergroeidde ribbekast had. Ook wij hebben de meest verschrikkelijke beslissing moeten maken wat je als ouders kan maken. Ook wij hebben Thye* moeten laten gaan. Thye* is 3 juli vorig jaar geboren. En het was een prachtig ventje!
In januari dit jaar ben ik zwanger van mijn vierde kindje. Ik loop maar twee weken ‘achter’ op Thye* dus alles gebeurt in dezelfde periode. Straks is het kindje in mijn buik 23 weken en dat is op de dag dat ik het verschrikkelijke nieuws van Thye* vorig jaar op zijn 20 wekenecho hoorde.

Ik vind het moeilijk om gelukkig zwanger te zijn, want het verdriet is nog zo groot. Toch zie ik dit kindje als een geschenk van mijn zoon en ben ik heel dankbaar. Verdriet en geluk liggen zo dicht bij elkaar. Je kan je zo schuldig voelen…..

Liefs Hanneke

Thye* is met 23 weken geboren.

Pfff ik heb zo weer een echo ( 10.45) en ben alweer helemaal in de stress. Ik weet dat de uitgebreide echo van 2 weken geleden goed was maar ik durf het nog steeds niet te hopen/geloven. Pas als ik de 22 weken (toen is Jayden* geboren) voorbij ben zal ik misschien kunnen gaan genieten. Wat blijft dit moeilijk/zwaar.

Ja mamsie….dat blijft het ook, hoop dat de echo wederom goed was.

Ik had precies hetzelfde als ik die 22 weken maar voorbij was…
Nou ik was 22 weken en toen dacht ik nee doe toch maar 26 weken als het dan geboren wordt dan doen ze er alles aan om het in leven te houden…
Je raad het al toen ik 26 weken zwanger was van Nova toen wou ik dat ik al 32 weken was want dan maakt een kindje betere kansen…
Nou uiteindelijk dacht ik als het maar geboren is en ik het op mijn borst heb liggen.
Toen was het ook nog spannend omdat Nova een gaatje had boven haar stuitje, dus kinderarts erbij of het gaatje wel een bodem had en dus dicht was of dat het een hele lichte vorm van Spina Bifida was.
Gelukkig was het het eerste, een dimpeltje en is ze kerngezond.
Het verschrikkelijke was dat ik op de ok lag toen de kinderarts kwam dus dat ik er zelf niet eens bij was…

Meid het onbezorgde is helaas weg, deze zwangerschap zal je nooit hetzelfde beleven, het is genieten maar met een zwart randje….

Dikke knuffel Randy

[Auteur]

Berichten