Het is er eentje met karakter. En nogmaals het enige dat jij doen kan is een langere adem hebben dan je kind. Werkelijk waar, soms moet je er een uur in investeren maar uiteindelijk geeft een kind dit op. Het gaat om jouw houding hierin!
Het maakt niet uit wat je tegen een kind zegt als je daarna (na kort of lang) toch eraan toegeeft. Ze leren dan dat als je maar lang genoeg doorgaat ze hun zin tochwel krijgen. En dat passen ze dan toe op meer zaken, niet alleen dit schoot-gebeuren. Er vroeg bij zijn, grenzen stellen en heel consequent handelen is echt belangrijk!
Ik heb er in middels drie en met deze laatste, nu 16 maanden, ben ik al bezig vanaf 10 maanden tot een jaar met heel duidelijk zijn in wat ik wil (en wat niet). Zelfs voor haar eerste verjaardag begreep ze al drommels goed dat iets niet mocht. Nu is het een heel makkelijk kind, tuurlijk wel eens ondeugend, maar makkelijk te corrigeren en dat is fijn. Zij weet precies wat ze aan mij heeft. Met de eerste twee ben ik wel iets meer zoekende geweest.
O ja, trap vooral niet in de “zielig”- val. Kinderen zijn veel slimmer dan je op het eerste gezicht denkt!