Ik heb na drie maanden zoals het er nu uitziet eindelijk een baan gevonden en ook een geregistreerde gastouder.
maar nu komt dus het volgende… Nu moet ik Nooya dus ook echt “alleen” gaan laten bij de oppas. ze is nog niet wezen wennen. maar ik vind het nu al zo moeilijk als ik er aan denk dat Nooya een hele dag alleen is zonder papa en mama. Aan de ene kant denk ik; joh dat overleeft ze wel en ze merkt er waarschijnlijk weinig van als ze maar liefde krijgt daar. Maar aan de andere kant steekt het zo…
Ik weet niet zo goed hoe ik er over moet denken en mee om moet gaan. Iemand tips?
en ook nog tips voor hoe t wennen op te bouwen?
ze gaan waarschijnlijk 3 dagen naar de oppas. ma-di-wo.
Ben ik eindelijk ZO blij met deze leuke baan maar eigenlijk voel ik me er naar bij.

Heel herkenbaar hoor m88!! Gefeliciteerd trouwens met je baan!

Joost gaat vanaf 4 oktober (dan moet ik weer werken) naar het KDV. Alleen de maandag. Vandaag hadden we intake en een paar maandagen ervoor gaat hij een paar uurtjes wennen. Aan de ene kant lijkt het mij wel heel fijn om weer te werken, niet het werk zelf, maar gewoon weer lekker kletsen met collega’s over iets anders dan voedingen, luiers etc etc. Maar aan de andere kant wil ik hem eigenlijk helemaal niet wegbrengen. Ben ik bang dat het niet goed gaat met kolven, en voeding uit flesje drinken etc etc. En ik word nu al onpasselijk bij het idee dat ik mijn kleine poepie de hele dag niet zie. Maarrrrrrr, het is mijn derde kindje en ik weet ook dat als je die eerste weken hebt gehad en de krummel is gewend, en jijzelf ook, dat het ook wel weer fijn is.

Maar ik begrijp je gevoelens helemaal, want ik worstel er ook mee

ehm ja, herkenbaar. Vandaag ging mijn derde voor het eerst echt een dag naar de oppas en ik stond om half vier bij het schoolhek te springen om te vragen of het goed ging met Bram (oppas kwam mijn oudste dochter van school halen). Had me beheerst om niet onder schooltijd te gaan bellen…

Bram is nu bijna vier maanden, en ik merkte dat hij het echt leuk vond met al die kindjes.
Meestal heb ik er wel een goed gevoel bij, behalve als ze ziek zijn.
Geef het de tijd! Het komt echt goed.
Het komt gewoon ook doordat je nog aan het ontzwangeren bent, en je nu die eerste maanden een hele intensieve periode met je baby hebt doorgemaakt. Niet gek toch, dat het dan even slikken is?

Ik heb Anouk eerst een middagje laten wennen op het KDV. De dag voordat ik weer moest werken heb ik ’s avonds liggen janken in bed omdat ik mezelf een ontaarde moeder vond en het een afschuwelijk idee vond om mijn meissie alleen te laten. De eerste dag dat ik weer moest werken, was ze bij mijn schoonouders. Die heb ik dus iedere pauze gebeld. De dag erna was het zo ver: naar het KDV, een hele dag. Ik heb haar gebracht om 7.30uur en ben met pijn in mijn hart weggegaan. Weer iedere pauze gebeld, dat vonden ze geen probleem. (dat heb ik een week lang mogen doen). Ik was om 17.30uur weer daar om haar op te halen. Ik was me toch happy!!! Het werd na een week erg makkelijk moet ik zeggen. Ik schaam me er bijna voor. De eerste keer is gewoon moeilijk omdat je al die weken ‘vastgeklikt’ bent aan elkaar, en daarvoor zelfs 9 maanden in de letterlijke zin. Dan is het niet gek dat je het er moeilijk mee hebt als je dan opeens ‘ontkoppeld’ wordt. want zo voelde het voor mij.

Na 2.5 week werken ben ik even moeten stoppen met werken (ivm mega hoge bloeddruk met de nodige bijverschijnselen) en ben nu, 2 weken verder, nog niet aan het werk. Wel breng ik Anouk nog 3 dagen in de week naar het KDV en naar mijn schoonouders maar ga haar dan al rond 15.00uur ophalen. Het is gewoon goed voor haar om bij andere kindertjes te zijn. En met die gedachten is het makkelijk hoor. Op de eerste week na dan.
Morgen breng ik haar waarschijnlijk niet omdat ik wellicht maandag weer ga werken. Nog even een extra knuffeldag meepikken.

Mmm, langer verhaal geworden dan ik voor ogen had… Sorry!

Oh, ik heb hetzelfde gevoel!! Over drie weken moet ik weer beginnen met werken en gaat Jinte naar het KDV. Ik zie daar zooooo tegenop. Heb trouwens wel weer zin om te gaan werken. Het is zo dubbel: leuk om te werken, maar helemaal niet leuk om Jinte weg te brengen. Hopelijk went het snel.

Succes alle mama´s in hetzelfde schuitje!

Ik moet over 2 weken ook weer aan het werk. En ik zie er huizenhoog tegenop om Roosmarijn weg te gaan brengen. We hebben net zo’n lekker ritme samen nu we de goede voeding hebben en we ook wat makkelijker leuke dingen kunnen doen, doordat ze minder huilerig is.
Het scheelt ook dat ik niet zelf gekozen heb voor het werk dat ik moet gaan doen en ook nog eens op de dagen dat ik het eigenlijk niet wilde.
Kortom, ik heb er geen zin in. Het liefst zou ik zeggen, bekijk het maar. Maar mijn salaris is wel nodig.

Liefs,

[Auteur]

Berichten