Hoi dames,

Nou afgelopen vrijdag was ik het zat. Weer zo’n rotdag, ik kon niks hebben, ook van Jasmine niet. Ieder geluidje dat ze maakte was teveel en dat terwijl ze heel vrolijk aan het “kletsen” en lachen was. Zoals ik mezelf had beloofd heb ik eigenlijk al mijn moed bij elkaar geschraapt en de dokter gebeld. Heb flink zitten huilen aan de telefoon. Ze schrok enorm. Ze vroeg waarom ik zolang had gewacht………. ;-s

Ze was niet blij dat ik vrijdag pas belde, vanwege het weekend voor de deur, maar ze ging heel erg haar best voor me doen. Ze heeft per direct anti-depressiva voor geschreven (ben ik eigenlijk niet heel erg blij mee, maar goed als het helpt….??!!) Ze gaat ook nog op zoek naar een geschikte psycholoog voor me, aangezien er nu ondertussen ook weer dingen uit mijn verleden meespelen (die blijkbaar zijn los gekomen door de bevalling…). Het leek haar een goed idee om er hulp bij te halen, want ze schrok van mijn gedachten over weggaan of mezelf iets aandoen. Ik had in de 3 weken geleden zelfs een aantal keer echt afscheid van mijn meisje genomen. Ik zei tegen haar dat ze lief moest zijn voor pappa en dat ze niet verdrietig moest zijn om mij, want ze was beter af zonder mij en na een week of 2 zou ze me wel vergeten zijn….. (kan dit nog steeds niet navertellen of opschrijven zonder te huilen!)

Ik ben blij dat ik hulp heb gezocht, ik moet er nu niet aan denken dat ik mezelf iets aan doe en dat ik alles van ons meisje zal missen. Haar eerste tandje, haar eerste woordje, haar eerste stapje….
Bedankt voor al jullie steun, we kennen elkaar niet, maar ik ben blij dat jullie er zijn.

groetjes daniëlle

Lieve Danielle,

Wat goed van je dat je de stap hebt genomen! Echt, je had het niet beter kunnen doen!
Ik schrik toch nog van je verhaal….je had wel gezegd dat je je niet goed voelde enzo, maar niet dat je erover hebt gedacht om weg te gaan….niet doen hoor!!!!! Wat moet je meiske toch zonder mama?!!!
Ik hoop dat je hele goede hulp en begeleiding gaat krijgen en dat je je heel snel weer gelukkig gaat voelen! En ik ben echt supertrots op je dat je de dokter hebt gebeld en om hulp hebt gevraagd!!!!!!!!!!!!!!!

Ga ontzettend (proberen te) genieten van het bijzondere wondertje wat 9 maanden in jouw buikje heeft gezeten, wat jij op de wereld hebt gezet en waar jij supertrots op mag zijn!!! Laat elk bijzonder moment helemaal voor jou zijn!!!!!

Hou je ons op de hoogte over hoe het met je gaat?? Ik zal heel veel aan je denken!!!!

Je bent een topper!!

Heel veel liefs Kim

Jeetje, ik schrik ook dat je zelfs al afscheid had genomen van je meisje!
Goed dat je nu actie hebt ondernomen en hulp hebt durven vragen!

x Martha

Wauw, ben even onder de indruk! Even een virtueel hart onder de riem, heb je nodig en bovenal ook verdiend!

Ik wou ook even zeggen dat ik ontzettend trots op je ben!!!! Wat goed dat je toch de stap hebt durven zetten om hulp te vragen!!!! Het is niet niks, maar je moet maar zo denken, je wordt er straks alleen maar beter van. En kun je straks weer volop genieten van je mooie meisje.
Succes meid en veel sterkte, hou je ons op de hoogte??

Dikke knuffel voor jullie.

Liefs marielle quinn 6 maand

Goed dat je toch gebeld hebt! Ik kan me voorstellen dat je niet staat te springen om die pillen te nemen, maar wie weet hoe goed het je gaat helpen! Ik hoop echt dat je meer kan gaan genieten van je kleine. Wie weet hoe je achteraf kan terugkijken op deze periode. De bevalling enzo kan echt een trigger zijn waardoor dingen uit je verleden ineens opspelen, maar nu krijg je de kans om er mee af te rekenen misschien.
Dikke knuffel van mij, je bent goed bezig!
x Taraneh

lieve danielle

met tranen over me wangen zit ik je verhaal te lezen ik kom van het juniforum en moet vanmiddag naar de ha ik ben afgelopennacht compleet ingestort en werd bang van me zelf en was bang datik mezelf of me kinderen iets aan zou doen ik heb me man wakker gemaakt en alles vertald het speelt bij mijn dus al 5 jaar en voor de buitenwereld doe ik vrolijk en is allesprima en prachtig maar achter die lach voel ik me zo ellendig en is alles me te veel me man was helemaal geschokt en heeft net gelijk de huisarts gebeld
ik zelf heb het gevoel dat ik iedere dag moet overleven en kan ook niet meer ralativeren vaak doe ik gekke dingen in de hoop dat het overgaat ik, koop nieuwe laarzen dan gaat het een dag goed en denk ik zie je nou wel het valt wel mee maar ja naar 2 dagen is het weer hetzelfde en dat dus al bijna 5 jaar ik ben zo blij dat me man het nu weet we hebben heerlijk zitten janken vanacht en ik hoop dat de ha iets voor me kan doen
sorry dat ik jou met me verhaal lastig val maar vind het fijn om het ff op te schrijven
ik hoop dat je je snel beter voelt en heerlijk van je meissie kan gaan genieten kop op meid het komt echt goed en ik hoop dat je ons op de hoogte houd

liefs angela

Pfffff, ik schrik hiervan! Ik vind het heel dapper dat je de huisarts hebt gebeld. Ontzettend goed van jouw.
Ik hoop dat je medicijnen snel aanslaan, en dat je een goede therapeut vind die aan de slag kan gaan met je verleden, zodat je uit dit dal komt!

ooooow meid wat moet jij je rot hebben gevoelt
ik zit je verhaal met tranen in mn ogen te lezen… ik ben ontzettend trots op je dat je de stap hebt gezet om naar de HA te stappen en niet je gedachtes hebt gevolgt….. want idd wat moet een kind zonder mama!!
Echt super van je en ik hoop voor je dat je heeeel snel weer jezelf wordt en lekker met je man en meisje kan genieten van alles…..

Hou je sterk he!!
Liefs Joyce

[Auteur]

Berichten