ach die mannen ook.
Bij de eerste hadden we samen besloten om voor een kindje te gaan. Eerste maand meteen raak…..nou wat was mijn man blij zeg (niet dus)….hij vond het zo snel en moest eraan wennen. De eerste weken waren dus niet zo leuk zeker niet met een man die het nog niet zeker weet.
Nu bij de tweede hadden we afgesproken : als de eerste een jaar is beginnen we weer. En dan hopelijk als de eerste 2 jaar is heeft hij een broertje of zusje.
Dat liep dus ook iets anders….eerste maand weer meteen zwanger. Ik had het wel wat anders aangepakt zodat hij het even kon verwerken.
reactie was positiver…………..alleen kreeg ik meteen al de reactie erbij : en nu stoppen we, leg er een knoop in, dit is genoeg !
Nou zeg….ook leuk.
Die mannen zeuren bij het leven en wij zitten ermee…..wij zijn zwanger + de kwaaltjes….wij moeten bevallen……………….wij zijn (meestal) altijd de kleine aan het verzorgen.
Ik trek me er niks meer van aan………..mei ben ik uitgeteld en dan is onze zoon 22 maanden. Ik red me wel……….het is natuurlijk makkelijker als je man achter je staat.
Nou ga er lekker van genieten. Die mannen draaien wel bij.
Enne…..nog gefeliciteerd !!!!