Dat het wachten veel te lang is…
Wij 2018 begonnen, nu anderhalf jaar verder blijkt dat vriendlief helemaal geen zaad heeft.
Vandaag ziekenhuis gebeld waar we naar zijn doorverwezen. Schijnt ,”geluk ” te zijn dat het vriendlief betreft. De gemiddelde wachttijd is 3 tot 6 maanden. We kunnen alvast formulieren opsturen, maar ik krijg ze niet geprint.
Het voelt goed om alvast iets te kunnen doen. Sinds het bericht afgelopen woensdag switch ik tussen enorm verdriet de eerste dagen, woede, onmacht, ontkenning. Momenteel vooral het laatste nu ik nog steeds niet ongesteld ben.
Mindfuck. Ik wèèt dat vriendlief onvruchtbaar is. Kom maar door met ongesteld zijn. En dan komt het maar niet. Blijf ik toch evengoed hopen op een wonder, stom he.
We staan nu aan het begin van een hele lange tunnel, en geen idee waar het einde is…