Hoi Dames, 

Maanden geleden zat ik hier ook op het forum. Toen nog in der veronderstelling dat het vast niet veel langer zou duren voordat ik weer zwanger zou zijn. Nou had ik het toch even mooi mis. 

Ik heb al een 5 jarige samen met mijn vorige partner. Dat was gelijk de eerste keer raak. Ik had dus ook niet verwacht dat het nu zo moeilijk zou gaan.

Na 15 maanden proberen hebben we afgelopen week de stap gezet om een afspraak te maken bij de huisarts. Vandaag was het zo ver. Goh wat was ik zenuwachtig! Bang om gelijk te horen te krijgen dat er geen hoop meer is denk ik. Maar gelukkig was mijn vriend mee en kon hij me wat rustig houden. 

De huisarts denkt aan iets hormonaals en noemde naar aanleiding van mijn klachten PCOS. Ik twijfel zelf of dit het is want ookal is mijn cyclus onregelmatig, hij komt wel om de 30-42 dagen. Ook heb ik meerdere maanden mijn temperatuur bijgehouden en dan was er een duidelijke stijging te zien halverwege. En zover ik kan lezen heb je bij pcos helemaal geen eisprong dus dan zou er ook geen temperatuurstijging moeten zijn. Toch? 

Achja… Eerst maar afwachten wanneer we bij de fertiliteitspoli terecht kunnen. Nu we deze stap hebben gemaakt heb ik weer een beetje nieuwe hoop maar aan de andere kant ook heel veel nieuwe zorgen en vragen. Want wat is er nou precies aan de hand waardoor het niet lukt… We horen het hopelijk snel. 

Heb je ervaringen? Ik hoor ze graag! 

Liefs, 

 

Hoi! 

spannend zeg! Ik snap je verwachting in het begin, omdat het met je vorige partner wel snel is gelukt. Had je toen ook dezelfde lange cyclussen? Heeft de huisarts niks gezegd over testen van het zaad van je vriend?

Wij zijn nu zo’n twee jaar bezig en sinds juni lopen wij ook bij de fertiliteitspoli. Maar een half jaar eerder is het zaad van mijn man al eens getest, dus die uitslag hadden we eerder al en die was goed. Ik heb net de eerste onderzoeken gehad en heb in september nog een hsg onderzoek staan. Mocht daar ook niks bijzonders uitkomen, dan weten ze (nog) niet waar het aan ligt, tot nu toe lijkt alles te werken. Wij zouden dan pas in november met iui mogen beginnen.

 

@NWJ

 

Bedankt voor je reactie!

Jullie zijn al iets verder in het traject dus. Spannend hoor. Lijkt me lastig dat je na die onderzoeken nog niet weet waar het aan ligt. Wordt er altijd direct voor IUI gekozen als er geen oorzaak gevonden wordt? Heel veel sterkte en succes in ieder geval! 

Ik was inderdaad vergeten te vermelden dat het zaad van mijn vriend ook gecheckt wordt. Maar de huisarts was er vrijwel zeker van dat het aan mij ligt.

Vroeger had ik geen lange cyclussen maar ik zit ook al vanaf mijn 15e ongeveer aan anticonceptie. Eerst de pil en daarna meerdere Mirena spiraaltje gehad. Dus toen ik zwanger werd de eerste keer was ik net van de pik af. Eigenlijk geen idee dus hoe mijn cyclus toen was. 

Same here… Na twee jaar tevergeefs proberen gister toch maar naar de huisarts gegaan. We zijn doorverwezen naar het ziekenhuis. Ze twijfelde nog even om zelf al wat onderzoeken te doen (bloed en zaad) maar dit laat ze toch over aan het ziekenhuis zodat ze daar alles bij elkaar hebben.

De Ha waarschuwde ons wel dat het een intensief traject is dat druk kan zetten op je relatie. Ze zei ‘het is een trein waar je op stapt en maar door gaat, maar vergeet niet dat je ook af kan stappen als je dat wilt’.

Ik vind het spannend.. wat staat ons te wachten, hoe zien de eerste stappen eruit.. we gaan het zien.. Ik hoor graag ervaringen van anderen die al iets verder zijn..  

Hi! Wij zijn ook 2 jaar bezig en lopen sinds oktober 2019 bij het ziekenhuis. Ik heb pcos en mijn vriend zijn zaad is niet zoals het wezen moet. 

Inmiddels hebben we 5 iui pogingen achter de rug (door Corona een lange ‘pauze’ gehad en daarnaast een aantal cystes na Corona, waardoor we niet van start mochten)

Wij gaan nu over naar ivf. 

Wat ik als tip mee wil geven is dat je vooral moet blijven praten! Zowel met je partner als ook met mensen die voor jou belangrijk zijn. Dat lucht enorm op en dat is zo fijn… 

Succes allemaal 🍀🍀

 

Dat het wachten veel te lang is…

Wij 2018 begonnen, nu anderhalf jaar verder blijkt dat vriendlief helemaal geen zaad heeft. 

Vandaag ziekenhuis gebeld waar we naar zijn doorverwezen. Schijnt ,”geluk ” te zijn dat het vriendlief betreft. De gemiddelde wachttijd is 3 tot 6 maanden. We kunnen alvast formulieren opsturen, maar ik krijg ze niet geprint. 

Het voelt goed om alvast iets te kunnen doen. Sinds het bericht afgelopen woensdag switch ik tussen enorm verdriet de eerste dagen, woede, onmacht, ontkenning. Momenteel vooral het laatste nu ik nog steeds niet ongesteld ben.

Mindfuck. Ik wèèt dat vriendlief onvruchtbaar is. Kom maar door met ongesteld zijn. En dan komt het maar niet. Blijf ik toch evengoed hopen op een wonder, stom he.

We staan nu aan het begin van een hele lange tunnel, en geen idee waar het einde is…

Hoi pimpeloentje,

Hier ook een mama met pcos. Ik heb hetzelfde als jou. Ik word gewoon elke maand ongesteld. Maar de gynaecoloog heb mij 4 jaar geleden ook pcos vertelt. Daardoor is mijn dochter  via icsi gekomen 

 

Ik zou even deze site raadplegen. 

Ervaringen

Ik heb heel veel aan deze site. En het geeft mij soms heel veel verduidelijking 

Groetjes nicole

[Auteur]

Berichten