Hoi!

Ik voel me heel erg dubbel. Na een lange geschiedenis eindelijk zwanger. Ongeveer negen weken. Morgenvroeg krijg ik weer een echo, omdat we hiervoor oa 2 miskramen hebben gehad(beiden bij 6 wk).
Eindelijk dus ‘lekker’ op rit. Ware het niet dat ik nu al drie weken lang ontzettend misselijk ben. Dat heb ik bij die miskraam-zwangerschappen niet gehad, dus ik voel me daar wel gelukkig bij. Maar ik word hélemaal gek van dat spugen en kokhalzen. Vaak is het alleen maar gal. Ik houd gelukkig wel meer binnen dan ik weer uitspuug, maar voel me zo lamlendig. Ik ben niet de leukste nu. Op het werk weten ze nog niets, ik spuug ‘stiekem’, maar weet niet hoe lang ik dat nog volhoud.

Bah. Ik had het me iets anders voorgesteld. Hebben meer mensen deze dubbele gevoelens?

Ja het zijn van die kwaaltjes die erbij horen en waar de een nou eenmaal meer last van heeft dan de ander maar het blijft vervelend, zeker als je er op je werk last van hebt en het nog niet verteld heb. Voor mij was het de reden om het al erg snel te vertellen op mijn werk (met 8 weken al). Mijn baas wist het eerder dan ouders maar ik ben toen ik het verteld had de ziektewet in gegaan en heb 7 weken thuis gezeten en ondanks de kwaal (ik had een hele lage bloeddruk) doordat ik meer tijd voor mezelf had toch op mijn manier kunnen genieten.

Sterkte ermee

Het is zeker erg vervelend. Heb zelf de eerste 4 maanden overgegeven en kon niks binnenhouden en zit nu nog aan de zetpillen. Toen ik 7 weken zwanger was heb ik het tegen mijn baas gezegd, de rest van m’n collega’s hadden toen nog niks door, had zogenaamd gewoon griep, totdat het echt weken ging duren en ik niet naar m’n werk kon omdat ik zo ziek was, hun hadden toen dus al een vermoeden. Het gaat nu veel beter en als ik terugkijk kan ik niet zeggen dat het allemaal zo vreselijk was…. Heel gek, maar het is toch zo. Je hebt het er allemaal voor over, ook al praat ik nu achteraf..

Succes en probeer toch te genieten! Wie weet ben je er over een paar weekjes vanaf!

Hoi

Ik wil ook niet klagen. Zo ben ik helemaal niet. Maar ik had me mijn zwangerschap, na bijna twee jaar martelen, heel anders voorgesteld. En dat valt me gewoon tegen. Zeker heb ik het ervoor over! Zeker na alles wat we hebben meegemaakt. Maar soms, dan wordt ik er wel even weemoedig van. En dat wilde ik even kwijt.

Zie het niet als klagen

Het is inderdaad vervelend,maar hoort erbij.
Wij hebben er ruim 4jaar over gedaan om zwanger te worden eb ik heb de kwaaltjes dan ook voor lief genomen,omdat we zo gelukkig waren/zijn dat het eindelijk geluk was/is.
Ik ben de eerste weken erg misselijk en beroerd geweest,nu laatste weken (ben nu 35wk zwanger)weer last van andere kwaaltjes,maar desondanks geniet ik met volle teugen.

ik ken t gevoel, ik ben ook lang bezig geweest zwanger te worden en toen t gebeurde zat ik de 1e 2 weken op een heerlijke roze wolk. Dat waren dan ook de enige 2 weken. Daarna kreeg ik allerlei kwalen en voelde ik me niet goed en heel schuldig tov die kleine in mijn buik. Met huilbuien als resultaat. Huilen omdat ik me rot voelde en huilen omdat ik schuldig voelde dat ik me zo voelde, omdat zwanger zijn t mooiste was wat me was overkomen, dus mocht me niet zo voelen van mezelf. Want dit wilde ik zoooo graag. En nu kon ik niet genieten. Dubbel dubbel dubbel, gemengde gevoelens etc

Het waren denk ik ook de hormonen…want na 4 maanden ging de misselijkheid weg en ook t meeste vervelende gevoel. Al met al heb ik geen fantastische zwangerschap gehad maar heb ik toch kunnen genieten van die kleine in me. Het was alleen zoeken naar het moment. Maar nog steeds kan ik niet zeggen dat zwanger zijn fantastisch is, het is best pittig. Het resultaat is echter werelds!!!

Voel je niet schuldig, je bent echt de enige niet en we weten allemaal dat je dit niet zo zou willen, Iedereen wil t liefst op die roze wolk willen zitten en zeggen dat je de gelukkigste vrouw ter wereld bent. want eerlijk is eerlijk; wat zijn we blij dat we zwanger zijn!!!!

Sterkte meid.

Ow meis, hoop zo voor je dat het goed blijft gaan nu. Kl*te dat je zo misselijk bent, maar misschien dat het met de 13 weken minder wordt. Ik had juist het tegenovergestelde. Merkte er niks van dat ik zwanger was, op zich heerlijk natuurlijk, maar werd er zo onzeker van. Leefde echt van echo naar echo en iedere keer verwachtte ik weer dat het mis was omdat ik juist niet misselijk was. Maar hopelijk wordt het minder voor je en dat je van je zwangerschap kunt gaan genieten.

Liefs Supertje

Hoi,

je verhaal is ontzettend herkenbaar. Ik zit zelf inmiddels al ruim 4 weken thuis door het overgeven en het lamlendige gevoel. Als ik teveel doe is de wcpot m’n beste vriend.. Slik ook medicatie.

Ik heb het zelf heel snel op werk verteld, dat lucht enorm op. En zodra je door de onzekere periode bent: vertel het aan iedereen! De leuke reacties die je om je heen krijgt doen je zo goed!! Wat ik ook merkte is dat bij het zien van de echo’s ik weer wat gelukkiger word: dan weet je weer waarvoor je het doet!

Veel sterkte!

[Auteur]

Berichten