Hallo,
wij hebben een zoon van net 2 jaar. Sinds 3 weken is hij steeds overstuur als ik weg ga.Het maakt dan niet uit dat zijn vader er wel is. Andersom is dit minder. Op het KDV is het momenteel drama met wegbrengen, dan maakt het niet uit of mijn man of ik hem breng. De leidsters komen met veel trucjes en uiteindelijk gaat het dan wel redelijk. Vorig week belde ze op met de vraag hem te komen halen.
Zou dit verlatingsangst kunnen zijn? Iemand hier ervaring mee?

Wel is het zo dat het is begonnen op het moment dat ik erachter kwam zwanger te zijn. Wij hebben het hem nog niet verteld en spreken er ook in zijn bijzijn niet over.

Iemand tips of advies?
groet jacqueline

h meis hetkan heel goed zijn da hij jullie niet kwijt wilt, je hoeft niks te zeggn of te vertellen kinderen voelen het aan, wat misschien helpt is hem er bij te betrekken, hij is nog jong maar toch vertel hem dat hij een broertje of zusje erbij krijgt en dat jij zijn hulp nodig hebt.

laat hem aan je buik voelen, kusje geven mee nemen naar de echo;s enzo, boekje lezen erover.

misschien een idee

liefs

hoi hoi, mijn zoontje had dat ook zo uit het niets…
een paar weekjes met pijn in mn hart naar de psz gebracht en daarna ging het weer over..
hij is nu inmiddels bijna 4 jaar en heeft het nog 1 keer gehad na een vakantie van 2 weken.. was tie even zijn ritme kwijt..

Wij hebben het met beide zoontjes meegemaakt. Toen de oudste net 2 was werd de jongste geboren. En toen de jongste net 2 was ging zijn grote broer na de vakantie naar groep 1.

Wat bij ons heeft geholpen is om het moment van afscheid zo kort mogelijk te houden, hoe hard hij ook huilde. Is heel moeilijk, maar helpt wel. Daarnaast kreeg hij dan van de leidster eventjes zijn tut en knuffel. Meestal was hij na een kwartier weer helemaal vrolijk aan het spelen en had hij zijn tut en knuffel al weer weggelegd. Belangrijk detail is dat de leidster de knuffel en tut geeft, zodat hij weer snel vertrouwen krijgt in de leidster.

Je zoontje van 2 kan bang zijn dat je hem niet meer komt halen. Zeg hem dan ook bij het korte afscheid dat je hem zeker weer komt halen, nadat hij lekker heeft gespeeld, gegeten en geslapen.

Succes!
Liefs
Sas

Ik heb ook zoiets met mijn zoontje van 20 maanden. Als ik hem voor oppas naar opa en oma breng, is er niks aan de hand, hij staat zelfs vrolijk te zwaaien voor het raam. Maar zodra ik hem thuis moet laten bij papa dan is het krijsen. Weet dat hij bij papa in goede handen is, maar ga iedere keer met een rotgevoel weg. Als ik dan later bel of sms hoe het gaat, gaat het altijd prima en ik hij lief aan het spelen.
Ik zeg altijd tegen hem dat mama altijd weer terug komt, maar het blijft huilen.
Gaat papa weg, dan is er niks aan de hand. Dus ik snap je probleem heel erg goed

[Auteur]

Berichten