Hallo dames,

Misschien herkennen jullie dit nog, of het moet nog komen, of jullie slaan het over…

Stan is sinds een week ontzettend eenkennig! Hij wil alleen bij mij zitten. Samen spelen of alleen spelen in de box gaat prima allemaal. Maar als we ergens heen gaan (ook bij papa en opa en oma) Wilt hij het liefste bij mama.

Als hij bij iemand anders zit en hij ziet me begint hij hartverscheurend te huilen met dikke krokodillentranen en mompelt heel zielig: Maama

Mijn hart breekt

xx

Hoi,

Heel herkenbaar. Fenna is 9 maanden en zit ook in deze fase … tenminste ik hoop dat dit binnenkort weer over is. Het is nu wel lastig, als ik maar een stap zet, is het inderdaad brullen. Als ze bij me is, is alles weer goed. Hoe gaan jullie daar mee om en hoe lang duurde dit (voor de mensen die er al ervaring mee hebben)?

Groetjes, Esther

Karlijn is er eigenlijk al overheen. Ze heeft het heel erg gehad, als andere naar haar keken begon het lipje al te trillen en perste ze er wat traantjes uit. Als iemand haar dan ook nog aanraakte….. pffff kon wel oordopjes gebruiken.
Sinds een week je ofzo gaat het veel beter, sterker nog ze lacht weer naar vreemden en ook hoeft ze niet meer zo dramatisch te huilen als iemand haar aanraakt.
De mate waarin ze eenkennig was, was echt heel erg maar de duur viel mij heel erg mee( gelukkig!)

Hier al een tijdje een lichte vorm van eenkennigheid.als iemand gaat praten tegen Kyandro legt ie zn koppie tegen mn borst en gaat verlegen lachen,zo lief!als hij iemand niet zo vaak ziet en hem zo pakt gaat hij wel huilen,maar is meestal na 10 min wel over.
mn is bijna nooit verlegen geweest,dus weinig ervaring hiermee,zal vanzelf wel over gaan denk,
hoor ook dat je er niet al te veel aandacht/druk op moet leggen
liefs jootje

Hier lijkt de eenkennigheid ook al weer minder te worden.
Ach het is een fase en gaat gelukkig vanzelf weer over.
Maar het was wel even lastig. Vooral toen mijn vader een keer oppaste, hem ziet ze niet zo vaak dus ze moest veel huilen.
Gelukkig had ze er geen last van mij onze gastouder.

hallo,

Zoë is een beetje eenkennig, vooral naar mannen.
de meeste mogen nog niet naar de kijken en praten is wel heel erg. vind het niet vervelend ofzo moet er eigenlijk wel een beetje omlachen.
groetjes

Halleuh,

Ik heb gelezen dat als je kindje bij iemand anders in paniek raakt ofzo (ook bij oma e.d.) dat je die angst wel echt serieus moet nemen, en dat je dan niet zomaar weg moet gaan…

Ik deed het dus verkeerd…. ik ging weg zonder dat hij het merkte, of zei tegen hem…. niet zo dramatisch he, niet zo aanstellen.

Vanmorgen begon hij weer te huilen bij oma, en toen heb ik hem nog eens goed geknuffeld en gedag gezegd, oma is met hem gaan lopen aan de handjes en toen ging het perfect!

xx

Hey,

Floor is juist eenkennig naar vreemde vrouwen. Mannen lacht ze wel naar, maar vrouwen…
Wij hebben echter een hele grote vriendengroep, en zeker nu ik vakantie heb, zie ik die heel veel. Gevolg: ik kan haar eigenlijk aan bijna iedereen geven. Meestal als we ergens komen moet ze even 5 minuutjes de kat uit de boom kijken, en dan is het goed.
Al blijft ze het gekst op mannen, beide opa’s en papa zijn toch wel favoriet als ze klaar wakker is. Als ze moe is, dan wil ze het liefst lekker bij mama op schoot.

Liefs,

T

ons kind is trouwens wel erg vreemd hoor. Omdanks dat ze al weer wat minder eenkennig lijkt te worden, lijkt ze voor veel mensen bang.
na wat observatie zijn het vooral mannen met grijs haar, een baard, een bril en/of lichte ogen.
Mannen met een donkere huidskleur, piercings, tattoo’s en/of lang haar, vindt ze helemaal geweldig.

Ik heb bedacht om een “smoelenboek” te gaan maken van mensen die dichtbij staan. Maar soms nog wel bang voor lijkt. Als ze vaak die foto’s ziet, dan raakt ze ermee vertrouwd.
Mijn vader vond ze bijvoorbeeld heel eng, amar hij heeft 1 keer een hele middag opgepast en nu vindt ze hem helemaal geweldig.

[Auteur]

Berichten