Ja, opeens ga je alle lichamelijke dingen anders interpreteren. Ik bedoel, wie is er nu misselijk meteen de dag nadat het misschien gebeurd is. Niemand natuurlijk. En ook die buikkrampen die ik normaal nooit heb (maar dan ook echte nooit) interpreteer ik nu als een mogelijkheid dat het misschien raak is. Dit is echt volkomen belachelijk en dat weet ik ook, maar toch blijf je ergens hopen. Hebben jullie ook van die rare gedachten, waarbij je lichamelijke kwaaltjes/veranderingen meteen interpreteerd als zwangerschapsverschijnselen? Ik vind het echt nergens op slaan dat ik dit doe. Toen ik mijn vriend vertelde over mijn hersenspinsels zei hij heel lief: Schatje, je bent ook maar een mens.
Ik weet dus niet of het deze keer raak is, wel weet ik dat ik sinds 3 maanden eindelijk een regelmatige cyclus heb, waarbij ik ook min of meer in kan schatten wanneer er een eisprong is ( ik blijf natuurlijk wel testen met de stickjes). Dit zie ik al als een aanwinst na 2 jaar lang geen normale cyclus gehad te hebben. Ik hoop dat het deze keer raak is. Zo niet dan komt het vast een andere keer.