Hoi Sandy,
Heerlijk he, die peuterpuberteit. 😉
Ik moet zeggen dat ik er de laatste tijd goed mee om kan gaan (veel beter en meer relaxed dan in het begin) maar dat komt vooral ook omdat Noah al vrij goed kan praten en we dus al veel uit kunnen leggen / overleggen.
Ook geef ik hem regelmatig gewoon zijn zin of laat ik hem ‘winnen’. Ik denk dat dat goed is voor zijn zelfvertrouwen en dat hij zich daardoor ook makkelijker neer kan leggen bij een ‘nee’ op z’n tijd. (dus: wil hij binnen zijn jas niet uit doen? Prima, dan houd ‘ie ‘m toch lekker aan? Niet eten? Ook goed, morgen weer beter. Maar aan de andere kant: beeldjes van mama als speelgoed gebruiken? Nee, nee, nee. Ongeacht de huilbui die daarna volgt 😉
Succes ermee!
Groetjes, 10e