Beste Peetje,
Ik had een bijbaan in de schoonmaak toen ik voor de eerste keer zwanger werd. Ik had geen school maar een vaste afdeling in een zeer groot bedrijfspand die binnen 2,15 uur schoon moest zijn. Daarvoor (voordat ik zwanger raakte) heb ik wel op o.a scholen, jeugdgevangenissen, rechtbanken, de GGD, brandweer etc gewerkt.
Uit mijn ervaring in de schoonmaak en ook omdat ik op zoveel verschillende panden heb gewerkt weet ik hoe snel het werk gedaan moet worden om alles binnen de gegeven tijd schoon te hebben.
Toen ik zwanger raakte, merkte ik vanaf de tiende week eigenlijk al dat ondanks (ook) ik niet hoefde te stofzuigen er toch een bepaalde stress heerste omdat alles binnen tijd af moest zijn. Ik moest prullebakken leegmaken met dossiers die wel bij mekaar meer dan 5 kilo wegen en dan heb je weer van ja maar deze prullebak vind ik niet en die wel etc etc. Het is allemaal zo tegenstrijdig….. Het liefs willen ze dat je gewoon alles normaal blijft doen, maar aan de andere kant zijn ze bang dat je iets overkomt. Dus af en toe hoor je dit hoef je niet te doen, maar dat wel, terwijl je lichaam gewoon aangeeft dat je het niet moet doen.
Ik vond het zo moeilijk en had geen zin in elke keer discussies, praten, nog eens praten terwijl je niet volledig serieus genomen wordt. Omdat het om een bijbaan ging en ik niet verder mee wilde gaan, heb ik ontslag genomen.
Wat ik je wil meegeven is dat je altijd naar je lichaam moet luisteren en GEEN dingen moet doen als je lichaam je laat voelen dat je het niet moet doen. Hoe groot de druk wordt, probeer toch een manier te vinden om ermee om te gaan. De wet (C.A.O) zegt niet dat je na 5 maanden zwanger met zwangerschapsverlof moet gaan dus het bedrijf zal tot het zover is voor het zeggen hebben tenzij er omstandigheden zijn waardoor je niet zou kunnen werken. Geloof me dat is wel het uiterste want het bedrijf zal hard proberen dat je (gedeeltelijk) werk tot je officieel met zwangerschapsverlof mag gaan.
In mijn geval heb ik ontslag genomen omdat ik er nier verder mee wilde gaan, maar geloof me wilde ik er echt mee verder gaan, had ik hoe dan ook mijn best gedaan om mijn baan te behouden en geen dingen te doen die niet goed zijn voor mijn zwangere lichaam.