He meis,

Hoe gaat het met je?
Ik heb me afgelopen maand weinig op het forum laten omdat het me even te veel werd. Met een positief resultaat tot gevolg!

Wel heb ik actief meegelezen en vooral als het om jou ging. Las dat je pas een flinke dip hebt gehad.

Meid, ik gun het je zo van harte! Het liefst neem ik je nu meteen mee naar het "zwanger zijn forum".

liefs,
Femke

He meis,

Hoe gaat het met je?
Ik heb me afgelopen maand weinig op het forum laten omdat het me even te veel werd. Met een positief resultaat tot gevolg!

Wel heb ik actief meegelezen en vooral als het om jou ging. Las dat je pas een flinke dip hebt gehad.

Meid, ik gun het je zo van harte! Het liefst neem ik je nu meteen mee naar het "zwanger zijn forum".

liefs,
Femke

Ha Femke!!!!!

Hoe gaat het met je? Alles goed? Hoe voelt het om zwanger te zijn? Volgens mij kun je de hele wereld aan! Hoe reageerde je familie en vrienden? Ohhhhhh, ben zo blij voor je/jullie!!!! Jullie geduld is eindelijk beloont!

Weet je dat ik al die tijd  op het forum aan het kijken was of je op een discussie reageerde of er zelf een startte? Oh, wat was ik blij toen ik las dat je zwanger bent! Heb even een huppeldansje voor je gedaan.

Inderdaad, heb echt even in een dip gezeten. Nu ben ik er weer uit hoor. Waarschijnlijk heb je dus al gelezen dat we doorverwezen zijn omdat ik geen eisprong heb volgens mijn temp lijstje. Dat was echt even heel hard schrikken. Ik besef wel dat ik een van de gelukkigen ben met een snelle verwijzing, maar ik ben gewoonweg bang voor wat komen gaat. Voor het onbekende. Nu ik een aantal verhalen hoor, kalmeer ik wel een beetje alhoewel ik het nog steeds eng blijf vinden. 7 november is een datum waarover ik nog niet al te veel wil nadenken.

Toen we net van de huisarts terugkwamen met het plotselinge bericht dat ik waarschijnlijk 2 maanden achter elkaar geen eisprong heb gehad, kwam ik bij mijn schoonbroer en -zus aan die net papa en mama geworden zijn. Ik heb mijn lieve, kleine neefje in mijn armen gehouden en gezegd dat ik van hem houd en dat ie een heel speciaal plekje in mijn hart heeft. Op datzelfde ogenblik kwam ik erachter dat het  jonge stelletje dat op kraamvisite was, ook in verwachting waren, maar dat ze 'er te laat achter gekomen waren', omdat ze het niet wensten. Ze kwamen er pas na 3,5 maand achter dat ze in verwachting zijn. Nu zijn zij er wel blij mee, maar ja, dat komt toch best wel hard aan.

Maar, laten we het over jou hebben. Ik wil echt alles weten, heb je al kwaaltjes???? Ik moet ook veel aan je denken. Ik zit nu te typen met een big smile op mijn gezicht. Meid, echt, ik wens jou en je hubbie echt het allerbeste en je moet me echt op de hoogte houden hoor! Als je het niet via het forum wilt doen, dan kun je me ook mailen, dan geef ik je mijn mailadres. Hopenlijk mag ik je inderdaad snel volgen, dat zou wel erg leuk zijn. Strooi je wat zwangerschapsvirus bij mij en alle anderen rond?

Geniet van elk moment van je zwangerschap!!! Het is je gegunt!!!!

Heel veel liefs,

Sil

Hallo!

Balen dat je geen eisprong hebt, maar gelukkig zijn ze er snel achter. Ik hoor meer verhalen van meiden die geen eisprong hebben, maar (met hulp) uiteindelijk toch zwanger zijn geraakt. Houd moed!

Met mij gaat het goed. Het is zo raar! We zijn een jaar bezig geweest met behulp van een gyneacoloog. We hebben elke maand moeten insemineren. Dat stond me echt zo onwijs tegen. Mijn cylus duurde ook steeds langer, en vorige maand zat ik er echt volledig doorheen. Ik kreeg in 2 weken tijd van 2 vriendinnetjes te horen dat ze zwanger zijn en mijn nichtje was bevallen van haar kindje. Toen werd het me allemaal teveel. Ik dacht: ik doe niet meer mee! Deze maand (op verzoek van manlief) toch nog een paar kansen gewaagd. Had werkelijk de hoop al opgegeven en wilde bij de gyneacoloog vragen hoe nu verder (heb over 2 weken een afspraak staan).
Toen kreeg ik heel veel buikpijn en mijn darmen begonnen flink te werken. Ik dacht: zie je wel: toch ongi! Maar een week later nog niks. Ik werd er zo chagerijnig van. Inmiddels zat ik al op dag 40 van mijn cyclus. Toen toch maar een testje gedaan en die was positief.
Wat heb ik zitten janken! Zo vreemd! Kon het ook echt niet geloven! Ineens een positieven test! We hebben het alleen de ouders verteld (en een paar mensen uit praktisch oogpunt: bij de sportschool, de opleidingscoordinator van mijn studie). Wilde het ook nog niet verder vertellen en eerst de echo afwachten. En ik had ook nog steeds het gevoel van: het is toch niet waar.
Totdat moeders voor moeders dinsdagavond nog een test kwam doen: superpositief (en hun testen zijn een stuk minder gevoeliger dan uit de winkel, zodat je echt genoeg hormoon moet hebben om mee te kunnen doen). Toen dacht ik: yes, we krijgen echt een kindje!
Gisteren was ik heel erg misselijk (en als je dat al niet bent, dan wordt je het wel als je je urine in die opvangflessen van moeders voor moeders gaat gooien….), maar toen ik thuis kwam uit mijn werk kreeg ik de schrik van mijn leven:
bruine afscheiding!
Helemaal overstuur heb ik een vriendin gebeld (die nu zwanger is van haar 2e). Baalde wel dat ik haar op deze manier moest vertellen dat ik zwanger ben, maar wist even niet meer wat ik moest doen. We hebben zo lang uitgekeken naar dit moment, dat ik zo bang was dat het fout ging.
Inmiddels ben ik over de schrik heen: heb op internet een boel gelezen over innestelingsbloeding etc. Zolang het bij bruine afscheiding blijft zou het niet erg   moeten zijn. Blijft het nou het weekend aanhouden, dan bel ik maandag toch maar even de gyneacoloog.
Verder heb ik weinig klachten. Alleen ben ik zo ontzettend vermoeid. Dat is  moeilijk voor te stellen  want dat vruchtje is pas 6 mm groot, maar het heeft echt een inpact op je lichaam. Verder loop ik de hele dag te stralen (en probeer het dan maar eens geheim te houden….)

Meissie, hou je me op de hoogte? Ben heel benieuwd wat ze bij je gaan doen. Waarschijnlijk krijg je iets om de  eisprong mee op te wekken (gemaakt van het Hcg hormoon uit de urine die moeders voor moeders opvangt: indirect ben ik dus ook nog met je betrokken; zal extra veel plassen de komende tijd!)
Ik duim echt voor je: en voor je het weet, mag je me gezelschap komen houden op het andere forum!

Veel liefs en een dikke knuffel van mij!

Ha meis!!!!

Hoe is het afgelopen weekend gegaan? Nog bruine afscheiding verloren of niet? Ik heb hard voor je geduimd dat het niet zo is.

Hi, hi!!!!   Misschien wordt je inderdaad wel donor voor het hormoon  voor me! Ik moet nog niet te hard van stapel lopen, want misschien is er helemaal niks aan de hand, maar ik moet bekennen dat deze maand mijn temp maar met 0,2 is gestegen en dat is niet veel…. Ach ja, mijn hoop op deze maand is weer vermindert en we (moeten) weer afwachten.

Laat je het nog even weten????

Dikke kus,

Sil

Hallo!

Alles gaat goed! Niks meer verloren! Bedankt voor het duimen!
Vandaag 7 weken zwanger!
27 oktober stond mijn afspraak met de gyneacoloog. Die laat ik dus lekker staan! Kan ik hem eindelijk goed nieuws vertellen. Stiekem hoop ik dat hij dan ook een echo wil maken (zou dan 8 weken en 2 dagen zwanger zijn)….

Jij moet 7 november he?
Hou je me op de hoogte?
Ik ben heel hard aan het duimen!!!! 0,2 graden is inderdaad niet veel, maar misschien toch voldoende! Niet ieder lichaam werkt volgens de boekjes! Houd moed!

liefs,
Femke

Ohhhhhh, gelukkig, er is niets vervelends meer aan de hand. Ik zou ook gewoon naar de gyn gaan, wie weet of ie het met eigen ogen wilt zien!!!! Dat zou natuurlik wel erg leuk zijn als je een echo zou krijgen. Niet geschoten is altijd mis natuurlijk!

Vandaag is mijn temp ineens 37,0!!!! Nog nooit zo hoog gehad! Hij was eergister 36,8, gister 36,7 en vandaag dan zo hoog! Vergeleken met mijn temp voor mijn eisprong is ie vandaag 0,5 gestegen! Dat lijkt me een dikke stijging! Misschien te vroeg gejammert inderdaad, nu heb ik weer goede moed. Hopenlijk blijft ie zo hoog. Mijn dag kan gewoon even niet meer stuk. Ik heb nu toch weer mijn gezonde hoop terug!

Veel liefs,

Sil

[Auteur]

Berichten