Beste (aanstaande) mama's,
Ik ben een jonge moeder namelijk 22 jaar en heb een zoontje van 14,5 maand.
In het begin niet gepland, en dat is niet leuk om te horen voor de vrouwen waarbij het zwanger worden niet lukt, dit besef ik echt! Maar het is nu eenmaal zo dat de zwangerschap op dat moment niet gepland was. Ik moest totaal nog niet aan kinderen denken en was nog student. Maar na veel huilen, en denken en alles wat erbij kwam kijken hebben we ons totaal omgegooid. Ik was 3 jaar samen met de vader en we planden een huwelijk, we wilden zo snel mogelijk samenwonen en alles voor het kindje aanschaffen. Aan abortus of adoptie  hebben we sowieso niet gedacht, dit was (voor mij persoonlijk) absoluut geen  optie. Dus al met al, we wonen nu samen, zijn 1,5 jaar getrouwd, hebben een heel gelukkig kind die alle liefde krijgt die hij nodig heeft om te groeien. En we zijn supergelukkig. Mijn man studeert nog en werkt ernaast bij een taxibedrijf, ik ben doordeweeks thuis en werk s'avonds en in het weekend bij een parfumerie.
Maar nu kan ik er ineens niet meer omheen. Voor de zwangerschap dacht ik ab-so-luut nog niet aan kinderen, nu denk ik aan niets anders. Ik zie overal mama's met twee kindjes. Zó leuk lijkt me dat. Ik en mijn man hebben altijd gezegd, de tweede komt wanneer het eigenlijk perfecte tijd was om aan een eerste te gaan denken. Dus het liefst een koophuis, ik part-time baan, hij full-time, alles een beetje op orde enz enz. En daar staat hij nog steeds achter (heel verstandig) Ik heb nu (eigenlijk dus voor het eerst) een echte brandende kinderwens. Ik denk de hele dag aan niets anders. Dit gevoel is heel heftig! Vast herkenbaar voor velen!? Ik houd zoveel van mijn zoontje en zou het zo leuk vinden (ook voor hem) om een broertje of zusje te krijgen. Maar ermee wachten is ook leuk… en verstandig. Maar is dat te doen dames? Een jaar of 2/3 wachten als je wens al zo groot is? Wordt dat minder? Leer je ermee leven?
Ik zou zo graag ervaringen willen horen. Misschien komt mijn kinderwens voort uit een soort schuldgevoel, dat denkt mijn man. Om het goed te maken, en 'bewust' zwanger te worden, alles bewust te kiezen. Mijn zoontje was namelijk 1maand te vroeg geboren, niets aan de hand, maar zijn zuigkracht was nog niet sterk genoeg waardoor ik heb door te kolven 2 maanden borstvoeding heb kunnen geven maar toen was er ineens niet meer gnoeg melk en ging ik een beetje bijvoeding geven. Toen was het helemaal gedaan en kwam er niet meer uit. Ik vond dit zo ontzettend jammer! Die band tijdens het voeden, ik weet niet of iedereen het zo ervaart, maar ik vond het nog mooier dan zwanger zijn! Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk. Dat wil ik gewoon weer! Maar misschien beter nog even wachten? Ik hoop op  reacties!
Iedereen veel succes met zwanger-worden en een voorspoedige zwangerschap toegewenst.

Liefs mamaLina (mama van Pip 14,5 mnd)

Als het om kindjes gaat is gevoel heel belangrijk. Je kan alles voor elkaar hebben en dan denken dan ook een kind, of je kan opeens de kriebels krijgen en als alles gewoon haalbaar is zou ik er gewoon voor gaan. Alles komt wel op zijn plek terecht.
Als je hier samen achter staat is het toch heerlijk.

Groetjes mama van jesse (vandaag 11 maanden) en wij gaan voor de tweede!!!

Hoi mamalina,

Ik sluit me aan bij wat Dropke zegt hoor! Als het gevoel daar is, ga er dan voor! Jullie hebben nu toch een ideale situatie? Jullie zijn veel thuis voor de kleine. Kunnen het alles geven en qua kosten: voor de tweede heb je al heel veel in huis van de eerste. En als jullie dan uitgestudeerd zijn dan gaan de kinderen naar school en kan je je weer een beetje richten op een eventuele carrière. Toch? Straks werken jullie net in je droombaan en dan is een kind op dat moment niet mogelijk in combinatie daarmee.

Als jullie er allebei achter staan, ga er dan voor!

Maar dat is mijn gevoel uiteraard, ik kan niet in jullie situatie kijken!

Heel veel succes met de juiste keuze maken en ga ervoor!!

Ik ben heel benieuwd. Laat je het ons nog weten?

Groetjes,
Rosanne, mama van Quentin (11 maanden) en in de tweede ronde voor een tweede!

Hoi mamaLina,

Ik zou ook zeggen: ga ervoor!
Mijn vriend en ik zijn nu 'bezig' voor een eerste kindje. En ik studeer ook nog. Na 7 jaar studeren (eerst HBO toen universiteit) ben ik nu bijna klaar. Dus iedereen verwacht dat ik nu volledig voor een flitsende carriere ga. Want meteen aan kinderen beginnen, dat zou natuurlijk vreselijk zonde zijn. Maar dat is de mening van anderen.
We hebben lang gedacht dat we moesten wachten tot ik helemaal klaar was met mijn studie en een fulltime baan had. Ik had alleen veel bijwerkingen van de pil. Dus heb ik een spiraaltje genomen. Had ik enorme buikklachten door. Dus ook die eruit. En nog steeds dachten we dat we nog wel een jaar zouden wachten. Maar toen ik eenmaal helemaal pil- en spiraalloos was begon het toch wel heel erg te kriebelen. Toen besloten we toch meteen ervoor te gaan. Want al lijkt onze situatie misschien voor de buitenwereld niet ideaal, wij wéten dat we eraan toe zijn, dat we zo'n kleine alles kunnen bieden. Ik hoef geen flitstende carriere, ik zou veel liever een leuke parttime baan hebben en daarnaast het huishouden doen en voor een kleintje (en liever ook wel meer dan één hoor) zorgen.
Nou ja, wat ik wil zeggen: je weet zelf het beste of de tijd voor (in jouw geval) een tweede rijp is. Dat heeft niets te maken met leeftijd, studie enz. Als jullie het aankunnen, ook in financieel opzicht, en je wil het graag, dan zou ik er voor gaan. Enne, wij hebben wel een koophuis, maar daar merkt zo'n hummel niks van hoor.

Succes met je keuze meid!

xHes

Ha!

In de toekomst kun je nooit kijken. Maar een schoonzusje van me had 2 kinderen op jonge  leeftijd en dachten, we willen een derde, maar wachten er nog even mee. Een jaar geleden is er een ziekte ontdekt, waar ze wel mee kan leren leven, maar niet overgaat. Door medecijnen en de lichamelijke belasting zal ze nooit meer een 3e kunnen krijgen. Ik weet het, het klinkt negatief, maar het kan iedereen overkomen! We hebben ons leven niet in onze hand!!
We zijn ook voor een tweede bezig. De eerste was bij ons ook ongepland, maar wel erg welkom! We waren net getrouwd. Maar de tweede laat nog niets van zich horen! We zitten nu al in ronde 6. Ik denk zelf dat ik (nog) geen eisprong heb. Daar maak ik me wel een beetje druk over. Zou het bij ons dan toch niet willen lukken! Ik moet er niet aan denken dat we jaren zouden (expres) wachten en daarna nog een jaar proberen. Het lijkt me voor ons zoontje ook erg leuk om niet teveel leeftijdsverschil te hebben. Maar goed, dat is voor iedereen weer anders!
Ik wou je dit meegeven ter overdenking, maar je moet er allebei klaar voor zijn, anders werkt het ook niet!

Succes ermee!
Groetjes
Karin

Het meer is NOOIT vol!

Wat ik daar mee wil zeggen, is dat er altijd wel iets de bedenken is wat eerst moet.
En soms komt het er dan om één of andere reden niet meer van dat je datgene doet wat je het allerliefste wil.

Ik stond eens voor de keuze, ga ik voor die glansrijke carriere (kreeg echt een topbaan aangeboden, een superkans) of kies ik voor mijn man en een gezin.
Ik dacht aan alle dingen die we nog wilde en die nog verbeterd konden worden. Ook die koopwoning kwam om de hoek kijken en zo waren er nog meer dingen. Plots bedacht ik me dat als ik maar door zou gaan met alles wat eerst nog moet dat ik dan wel eens nooit aan kids toe kan komen.

Nu heb ik twee supermeiden en heb ik al die dingen gedaan en gekocht waarvan ik eerst dacht dat dat voor de kinderen moest. Met het krijgen van kinderen houd je leven niet op, ook daarna kan je nog van alles doen. En vroeg kinderen krijgen heeft vele voordelen en ook dan heb je nog alle kansen om je wensne te vervullen.

Succes met jullie keuze.

Miep

Hoi Lina,
Ik zou er eens over praten met je man. Zijn jullie tevreden met jullie leven zo , of is je prioriteit een koophuis of een andere baan of….?   Wij hebben ook gewacht tot we helemaal huisje boompje beestje waren, maar daarbij komt dat m'n man er nog niet klaar voor was om vader te worden. Nu is hij dat wel. En op zich zouden we misschien eerst een nieuw goed kwalitatief bed moeten kopen, en eerst nog het huis verven, en eerst nog zus en eerst nog zo.  Maar wij hebben het nu prima voor elkaar en hebben geen zin om nog een jaar te wachten met proberen een kindje te krijgen. En ik  ben de laatste jaren al verstandig geweest, nu heb ik het er helemaal mee gehad met dat verstandig zijn!  Dan passen we de rest van ons leven er maar op aan en kopen we een goedkoper bed waar we waarschijnlijk geen 15 jaar mee kunnen doen, maar dat zien we dan wel weer! (Bijvoorbeeld). Héél veel succes met jullie beslissing!
Groeten, Esther.

Miep, ik kan het helemaal eens zijn met jouw stukje! Dat bedoelde ik dus.

[Auteur]

Berichten