Hoi Lieve Dames,

De laatste dagen ben ik niet echt actief op het forum maar weet wel dat ik met jullie meelees en meeleef hoor!

Zit de laatste dagen niet echt lekker in mijn vel. Ben opeens weer heel moe, moet weer veel overgeven maar vooral ’s avonds en merk dat ik niet zoveel kan hebben. Hoop maar dat het met het weer te maken heeft..
Terwijl ik dit schrijf komen de tranen ook gewoon weer opzetten.

12 jaar geleden is mijn vader, geheel onverwachts op 42 jarige leeftijd overleden en heel raar maar moet de laatste tijd zoveel aan hem denken en mis hem heel erg. Oh wat zou ik hem graag vertellen dat ie Opa wordt!.

Sorry maar moest het ff kwijt, en wilde toch ff iets van me laten horen zodat jullie weten dat ik niet van de aardbodem verdwenen ben en dat ik nog volop met jullie meelees hoor, maar heb soms de puf niet om te reageren.

Liefs Carola

Lieve Carola,

Dat geeft toch niet meis, wij denken ook aan jou hoor! Als je je niet fit voelt en misselijk en heel erg moe dan moet je je vooral focussen op je rust dus neem de tijd en pas goed op jezelf!

Potverdorrie meid, wat een verdriet! Ik moet er ook van huilen als ik je verhaal lees. Wat lijkt me dat moeilijk! Maar je pappa weet heus wel dat hij opa wordt maar het is een heel gemis en dat is helemaal niet erg, ook aan toe geven, aan deze emoties!

Enne…nooit sorry zeggen omdat je je verhaal kwijt moet, we zijn er allemaal voor elkaar!!

Sterkte lieverd! Dikke knuffel Lynn.

Ohhhieve meid. Ik ken het gevoel goddank niet. Maar weet wel dat een zwangerschap veel emotioneel doet met je. Zo ook bij een collega van me. Zij is vroeger sexueel mishandeld. En dat komt ook weer allemaal naar boven bij haar! Is natuurlijk wel ff wat anders!

Denk maar zo, je vader is toch bij je!

Schrale troost ik weet het….

Sterkte liefs

Och meid, ik hoop dat de zon snel weer voor je gaat stralen. Zwanger en emoties zijn soms een slechte combinatie. En ik vind het niet niet dat je bij zo iets moois aan je vader denkt. Natuurlijk zou je het graag willen delen. Doe het maar rustig aan en geef als het lukt, je gevoelens een plekje.

Niet erg hoor dat je even niet zo actief bent!! En wat een verdriet, ik denk dat het heel begrijpelijk is dat je verdriet dan ineens heel heftig is. Probeer er toch aan toe te geven… 42 is veel en veel te jong, afschuwelijk! Sterkte meid, denk aan jezelf!

Wat verdrietig om te lezen. heel begrijpelijk als je nu zo iets bijzonders meemaakt! Ik zou er ook gewoon aan toe geven. Doe rustig aan en verlang niet teveel van jezelf!

jeetje meid wat heftig! veel sterkte gewenst! xxx

Wat een verdriet, wordt er emotioneel van. Heel veel sterkte.

Liefs

Hoi Carola,

Heel herkenbaar zo’n sombere week. Heb ik vorige week gehad. Escaleerde in een vreselijke jankbui en toen was het over……

Het gemis van ouders is idd heel sterk in een periode dat je zwanger bent. Het idee niet zoiets belangrijks met ze te kunnen delen doet pijn. Weet dat ze altijd in jouw hart zullen zijn en voortleven in jouw kindje.

Sterkte meissie!

[Auteur]

Berichten