Ohh ik heb zo licht geslapen. Enerzijds van de pijn maar ook van het buurtfeest hier. En de buren die tot half 4 met de stoelen hebben geschoven. 

Ik heb zoveel pijn maar kan je eigenlijk niet vertellen waar. Mn donder doet pijn. Vanacht wilde ik gaan plassen. Toen ik van het bed op de grond wilde gaan staan ging ik zo door mn hoeven. Alsof mn bekken niet meer wist hoe me te dragen. 

En ik begrijp het niet want gister hebben we misschien een 1,5 uur rustig door de stad gelopen, lekker op n bankje in de zon gezeten en verder weer naar huis en thuis wat lopen en zitten rommelen. 

Ik voel me ook weer niet goed. Als ik op mn zij lig krijg ik pijn in mn nierstreek. Pffff

Mn hoofd zit ook vol. Het lijkt wel of de “nesteldrang” in een keer toesloeg gisteren. Ik heb me er ook helemaal aan overgegeven.  Maar nu alles zo goed als klaar is merk ik dat ik me druk blijf maken over als die kleine er is. 

Hoe word mn kind, hoe vind ik ritme, hoe zorg ik dat ik geen spijt krijg dat we ondanks alle problemen hebben doorgezet?? Ik heb me nooit een rooskleurige periode voorgesteld van de kraamtijd en ben blij dat J 3 weken thuis is straks. Maar hoe moet ik verder? Hoe ga ik het allemaal doen? Wat is “allemaal” eigenlijk?

Her verlamd me soms zo dat ik het gevoel heb helemaal niemand te willen zien straks na de bevallin. Wil eerst even zelf oefenen, kijken, janken, schreeuwen en hopelijk genieten. 

Ik voel nu zo n band met de kleine, voeren hele gesprekken. Uk reageert op al mn aanrakingen en ik ben gewoon bang om het kwijt te raken en helemaal opnieuw te moeten beginnen. 

Heb de behoefte om verhalen te horen van anderen die net 2 maanden verder zijn. Lees ook veel op het forum en zie iedereen op zn manier struggelen. 

Pfffff waarom??? Waarom
Lijkt alles zo gecompliceerd??

lieve ffoontje,
probeer het op je af te laten komen, tis idd niet makkelijk iedereen struggelt op zijn eigen manier.
Wat betreft na de bevalling, jij bepaald wanneer er mensen komen, als je er geen behoefte aan hebt, dan niet.. Gewoon nee zeggen en aan jezelf denken. Wat betreft de pijn die je hebt kan k niet over mee praten
ik merk ook dat k het druk in mijn hoofd heb maar dat komt omdat ik ineens naar de gynaecoloog moet en hopelijk na maandag als k er geweest ben kan ik aan het idee wennen en me aanpassen en het op me af laten komen. Je kan er toch niks aan veranderen het komt zoals het komt. En dat moeder instinct zit er wel, ook bij jou!
Komt allemaal goed meis!
Hou je taai..
Toi toi toi..

Liefs daisy

[Auteur]

Berichten