Hey! Ik heb met je te doen 🙁
Hier een peuter van 2 jaar en 4 maanden die de afgelopen maanden ook op en af de nachten onderbreekt. Het ging van kwaad tot erger terwijl hij daarvoor gewoon heel goed sliep. Als hij dan ooit wakker werd dan hoefde ik zijn knuffel maar te geven en was het goed. Maar daar lijkt hij niet altijd meer content mee te zijn.
Wat bij mijn zoontje wel altijd heeft geholpen is kordaat zijn en consequent. Dus één manier kiezen om te troosten. Een aai over de bol, eventueel een zinnetje als : het is goed zo ga maar slapen mama komt zo weer terug. En dan de kamer uit lopen. Als er dan weer gehuild wordt doe je precies hetzelfde. De eerste nacht kan het goed even duren voordat het kwartje valt maar na een paar nachten zal je echt effect zien.
Door deze methode geef je je kindje:
1. Het vertrouwen dat zijn of haar kamer een veilige plek is om te slapen. Elke keer als je je kind uit bed zou halen wanneer het huilt is dat voor het kind een bevestiging dat zijn bed niet veilig is. Hij wordt er immers uitgehaald
2. Doordat je consequente op dezelfde manier troost (dezelfde handeling, dezelfde toon, hetzelfde zinnetje) maak je de situatie voorspelbaar.
Misschien helpt het ook om op de verdieping wat aan te rommelen. Ik weet nog van mijn kind tijd dat ik het een heel veilig en fijn gevoel vond als mijn moeder boven nog de was deed terwijl ik net in bed lag.
Zoveel mogelijke vaste bedrijven. Hoewel ik echt een voorstander ben van nature kijken naar wat je kind nodig heeft is de slaapduur (wel voor elk kind anders) wel echt bepalend voor zijn gedrag van de dag erna. Een kind wat weinig slaapt, is sneller geprikkeld, komt moeilijk tot leren en spelen, valt lastiger in slaap en wordt ook weer vaker en vroeger wakker.
Een kind van 17 maanden kun je dit veel makkelijker aanleren dan een peuter van 2.5 jaar. Die zijn veel standvastiger en hebben een langer uithoudingsvermogen. Die gaan echt door tot dat ouder het op geeft. En juist daar moet je jezelf voor behoeden.
Succes ermee!