Wij willen graag een derde kindje maar twijfelen al heel lang. De knoop is eigenlijk al wel doorgehakt en deze maand hebben we ook al een klein gokje gewaagd. De kans is natuurlijk klein dat het meteen raak is (al was dat bij de andere wel zo).
Ik hoop t natuurlijk van wel. Maar t gekke is dat ik ook ineens weer nerveus word bij t idee.
Gaan we t wel trekken: financieel, de drukte. Wat gaan we doen met de vakanties?
Oh jeeh……
Zo raar. Ik wil dit toch?! Maar waarom steeds die onzekerheid?
Help!

Van het onbekende word je altijd onzeker…
Maar bedenk ook eens wat ga je missen als je het door de onzekerheid niet zal doen..

Ha Mama3007,

Zo herkenbaar dit! Inmiddels ben ik zwanger van de 3e (maartmama). Wij hadden er heel goed over nagedacht en alles wel 10x nagerekend. Dus heel bewust voor een 3e gegaan. Toen ik eenmaal zwanger was ging ik twijfelen. Nu ben ik er wel weer overheen, maar heb me een tijd zorgen gemaakt over hoe we het allemaal moesten gaan doen met 3 kids.

Maar ik heb afgelopen vrijdag de kleine spruit gezien en werd zo blij van de echo. Ik ben er weer helemaal uit! Alles komt goed!!!

Niemand kan je helpen met die onzekerheid, maar je bent echt niet de enige die het heeft! Succes!

Liefs

heel herkenbaar……

na een nacht migraine (wat ik regelmatig heb) vraag ik me ook steeds weer af.. wil ik dit nu wel.
na een dag twee super vervelende kinderen vraag ik me af..heb ik nu echt zin om een baby en die andere twee te begeleiden..??
overigs kunnen ze gewoon ook heel lief zijn hoor, maar je kent die dagen wel dat je denk ppfff
mijn oudste heeft elke week huiswerk mee, ook daar moet ik helpen,volgend jaar die andere ook.(ze zijn 9 en 6)
financieel, het is overal en altijd maar weer onzeker..
vakanties gaan we voortaan naar de camping, inmiddels weten we gewoon dat dat heel prettig is voor de kinderen.. en als ik zon zee strand/zwembad heb ben ik al snel tevreden:)

en dan heb ik dat gevoel JA ik wil heel graag nog zo’n klein hummeltje…
alle tegen argumenten zijn dan weer van de tafel geveegd..
om langzaam weer op te stapelen, en zo blijven we onzeker om deze onbekende situatie..
een derde zal gewoon mee hobbelen in het nieuwe gezin van 5..

succes
denk niet dat je spijt krijgt,maar later misschien wel van dat je het niet gedaan hebt..

Hoi, bedankt voor jullie reacties.
Heel herkenbaar. Op sommige dagen denk ik echt oh nee, dat trek ik echt niet. Hebben twee drukke jongens die regelmatig met elkaar overhoop liggen. Dus op die momenten denk ik echt niet nog zo een!!
Aan de andere kant zijn ze ook lief, hou ik zielsveel van ze en zijn er ook echt heerlijke dagen bij. Het heeft ook veel te maken met hoe jezelf in je energie zit. En ik weet nu inmiddels uit ervaring dat zwanger zijn en slapeloze nachten met een baby nou eenmaal niet echt energie opwekkend zijn.
Tegelijkertijd heb ik ook weer super veel zin in een hummeltje (dat heb ik heel lang niet gehad).
Die baby pas ik er wel in.
Het is meer dat ik nu (in tegenstelling tot nr 1 en 2) over de langertermijn nadenkt. Over vijf jaar heb je er dan een van 11, 9 en 5. Pittig lijkt me. En ook met vakanties: de camping vind ik ook super leuk maar t is wel leuk om om de paar jaar ook weer eens te vliegen of te wintersporten. Zit dat er nog in?
Aan de andere kant: ik mag niet klagen. We hebben t super goed, dus ja.
En zo blijf ik twijfelen. Mijn vriend twijfelt net zo. T verschil zit er in dat hij het zo ook prima vindt en ik heel erg die drang voel voor een gezin met drie kids.

Maar goed, niemand kan die beslissing voor me maken maar t is wel fijn om t van me af te kletsen.

Hoop weer van jullie te horen!!
Groetjes mama3007

[Auteur]

Berichten